Een treuzeldag

Dag 14 25 april 2010 Osburn, Idaho - Wilbur, Washington
Zonnig, fris windje.

Het heeft flink geregend vannacht, maar nu schijnt het zonnetje toch weer.Nog wel steeds truienweer.
Gisteren zijn we in de Pacific Timezone gekomen, dus het is nu 8 uur vroeger dan Nederland.

Het eerste stuk gaat weer door de bergen. We komen opvallend veel reklame voor casino's tegen en zien er ook een paar.
Die lijken in niets op de gokpaleizen in Las Vegas, maar zijn vaak armoedig uitziende café's cum casino.
Dat er ook veel banken van lening zijn (pawnshops) zal we geen toeval zijn.

Na zo'n 30 mijl naderen we Coeur d'Alene en ik zie dat er een Scenic Byway langs het meer loopt. We besluiten hem te nemen.
Het is een heerlijke rit; bijna steeds het grote meer aan de rechterhand en de met de eerste voorjaarsbloeiers bedekte berghellingen aan de andere kant.
We besteden veel tijd aan het bekijken en fotograferen van bloemetjes. Het is maar goed dat we dat allebei leuk vinden.

Er staan hele mooie huizen langs het water, maar volgens de bordjes zijn er een hoop te koop. Crisis? Goedkoop zullen ze niet zijn.
Wij zijn helemaal verliefd geworden op de blokhuizen ("blokhut" doet er geen recht aan), die hier veel staan.
Een deel van de route gaat door een Indianenreservaat (wat een afschuwelijk woord toch), maar daar merk je niets van.

Aan het einde van de brug over de St. Joe rivier, (die het meer voedt) zit een Osprey (visarend), die zich op de foto laat zetten.
Op 2 plaatsen gaat de spoorweg over het water, mooie kunstwerken, evenals het grote spoorwegviaduct waar we even later onderdoor rijden.
Dat is zo'n viaduct waar ze in films altijd treinen op laten ontploffen, of bijna verongelukken.

Het is zondag, er zijn veel motoren op de weg. Vandaag zien we ook voor het eerst meer dan 5 loslopende mensen (shoppingmalls niet meegerekend).
We hebben trouwens nog geen enkele keer zoveel auto's op parkeerterreinen bij winkels gezien als vandaag.
Afgezien van een enkele fietser en wat schoolkinderen, is er op andere dagen geen mens op straat. De plaatsjes Harrison en St. Maries zijn leuk oud.

We willen uitkomen bij de Spokane Valley Business District voor een paar boodschappen. Dat lukt ook wel, alleen zijn er zoveel grootwinkelbedrijven en zoveel verkeer, dat we uiteindelijk weer de Wal Mart missen voor we de snelweg opdraaien.
We laten het voor wat het is, maar dan zien we bij Spokane zelf een enorme overdekte mall langs de weg. Aan de zijkant staan allemaal campers te koop, dus gaan we toch nog even kijken.

Eerst naar de campers. Het zijn bijna allemaal van die grote loeressen, maar er staan een stuk of 4 C-klassers (door rijden wij in).
Er is een 2e-handse voor $ 8000, die heeft 25.000 mijl op de teller. Je zou hem zo meenemen.

In het enorme winkelcentrum is geen supermarkt. Wel een spelletjeswinkel, waar we nog even naar puzzels kijken. Er zijn 2 grote tafels, waaaraan mensen spelletjes zitten te doen. Leuk.
We nemen de verkeerde afslag bij Spokane en komen daardoor in de oude stad terecht. Veel oude gebouwen, kerken en een paar hoge schoorstenen.
Misschien van een steenfabriek geweest, we komen er ook een tegen op weg naar de stad.

Vanaf Spokane gaan we Hw. 2 rijden. Deze voert ons door een (af en toe saai) golvend landschap, waar graan verbouwd wordt.
Er zijn meerdere grote graanfabrieken onderweg. Veel verwaarloosde en leegstaande huizen in de gehuchten waar we doorrijden.
Een heel eenzaam aandoend landschap. De mooie luchten maken veel goed.