Langste strand, hoogste berg, mooiste weer
Door: ruudenbirgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
08 Mei 2010 | Verenigde Staten, Olympia
Dag 27 8 mei 2010 Cape Disappointment - Olympia, Washington
Zonnig en warm
Vandaag zitten we nog lekkerder in het zonnetje met boek en koffie, maar om 12.00 uur koppelen we de boel toch los en verlaten met weemoed dit mooie staatspark.
In ons boekje staat dat Oysterville, in het noorden van de landtong, de moeite waard is. De landtong vormt de 25 km lange grens tussen Willapa Bay en de oceaan.
De weg loopt voornamelijk door bebouwing en bos, dus water zie je noch links, noch rechts.
We zien badplaatsjes met het gebruikelijke arsenaal aan eettentjes en souvenirwinkels, galerieën, antiekwinkels, hotels, appartementen en resorts.
Heel veel RV parks (RV= recreational vehicle = camper), woningen en, niet te vergeten, kerken: luthers evangelisch, methodist, 7e dag adventisten, jehova's, baptisten, enz.
Wat je ook van Amerika kunt zeggen, een Godvergeten land is het bepaald niet.
Het laatste stuk naar Oysterville is mooi, rustig en groen. Voor het dorp liggen hopen oesterschalen. De visfabrieken liggen in het noorden van het dorp.
Veel fabriek is lijkt niet, wel een uitgebreide winkel met schaaldieren en cranberries (worden rond de baai geteeld) en een steiger met uitzicht op de baai.
Het dorp is tot historisch gebied verklaard. Het bestaat uit niet veel meer dan zo'n 20 prachtige huizen met mooie tuinen, een oud schoolgebouwtje en een kerkje uit 1892.
Het ademt een weldadige rust.
Zelfde weg terug en nu stoppen we bij de County Store in Ocean Park. Hier hebben ze alles, van voedsel tot huishoudelijke en tuinartikelen, ijzerwaren enz.
Zo stelde ik me zo'n oude Wild West Store voor, waar mensen van heel ver hun maandelijkse inkopen doen. Hier zie ik voor het eerst echte afdroogdoeken.
We hebben er al vaak naar gezocht, maar nergens gevonden en nu is het te laat.
Natuurlijk moeten we ook in Long Beach even pauzeren. Het langste strand ter wereld, volgens zeggen, en we gaan er niet eens heen om te kijken.
We nemen koffie met één croissant ham kaas. Wat willen we bij de croissant vraagt het kassameisje. Blijkt dat je er so wie so soep, chips of patat bij krijgt.
Dan maar patat. Gelukkig dat we er maar één besteld hebben, want de ham ligt er een cm dik op.
We lopen door Marsh's Free Museum en verbazen ons over de ongelofelijke hoeveelheid prullaria die ze verkopen. Het is een enorme souvenirwinkel met een verzameling oude speelkasten.
Ook veel opgezette dieren en hertenkoppen enzo en Wat "antiek serviesgoed".
Tot slot nemen we een kijkje in het World Kite Museum. Het is een leuk museum, met vliegers uit de hele wereld, de oorlog en informatie erover.
Het kost ons moeite, maar we verlaten het museum zonder er een te kopen.
Inmiddels is het 17.00 uur en we zijn nu zo'n 5 mijl van onze startpositie, dus het wordt tijd om echt te gaan rijden.
Omdat het qua afstand niets uitmaakt, gaan we in Oregon via de zuidelijke oever langs de Columbia. De brug naar Astoria is zo'n 5 km lang.
Er is een mooie brug aan het begin (Washington) en een mooie aan het eind (Oregon) en op het tussenstuk is flink bezuinigd.
In Oregon rijden we voornamelijk door bos en zien niet veel van de rivier. Als we bij Rainier aankomen, zien we niet alleen de brug terug naar Longview, maar ook de witte capuchon van Mt. Hood (?)
Er zijn grote houtopslagterreinen on de brug.
Van Longview gaan we via de I-5 naar Olympia, de hoofdstad van Washington. Onderweg zien we een naar het lijkt 3-toppige vulkaan. Mt. St. Helens?
Zonnig en warm
Vandaag zitten we nog lekkerder in het zonnetje met boek en koffie, maar om 12.00 uur koppelen we de boel toch los en verlaten met weemoed dit mooie staatspark.
In ons boekje staat dat Oysterville, in het noorden van de landtong, de moeite waard is. De landtong vormt de 25 km lange grens tussen Willapa Bay en de oceaan.
De weg loopt voornamelijk door bebouwing en bos, dus water zie je noch links, noch rechts.
We zien badplaatsjes met het gebruikelijke arsenaal aan eettentjes en souvenirwinkels, galerieën, antiekwinkels, hotels, appartementen en resorts.
Heel veel RV parks (RV= recreational vehicle = camper), woningen en, niet te vergeten, kerken: luthers evangelisch, methodist, 7e dag adventisten, jehova's, baptisten, enz.
Wat je ook van Amerika kunt zeggen, een Godvergeten land is het bepaald niet.
Het laatste stuk naar Oysterville is mooi, rustig en groen. Voor het dorp liggen hopen oesterschalen. De visfabrieken liggen in het noorden van het dorp.
Veel fabriek is lijkt niet, wel een uitgebreide winkel met schaaldieren en cranberries (worden rond de baai geteeld) en een steiger met uitzicht op de baai.
Het dorp is tot historisch gebied verklaard. Het bestaat uit niet veel meer dan zo'n 20 prachtige huizen met mooie tuinen, een oud schoolgebouwtje en een kerkje uit 1892.
Het ademt een weldadige rust.
Zelfde weg terug en nu stoppen we bij de County Store in Ocean Park. Hier hebben ze alles, van voedsel tot huishoudelijke en tuinartikelen, ijzerwaren enz.
Zo stelde ik me zo'n oude Wild West Store voor, waar mensen van heel ver hun maandelijkse inkopen doen. Hier zie ik voor het eerst echte afdroogdoeken.
We hebben er al vaak naar gezocht, maar nergens gevonden en nu is het te laat.
Natuurlijk moeten we ook in Long Beach even pauzeren. Het langste strand ter wereld, volgens zeggen, en we gaan er niet eens heen om te kijken.
We nemen koffie met één croissant ham kaas. Wat willen we bij de croissant vraagt het kassameisje. Blijkt dat je er so wie so soep, chips of patat bij krijgt.
Dan maar patat. Gelukkig dat we er maar één besteld hebben, want de ham ligt er een cm dik op.
We lopen door Marsh's Free Museum en verbazen ons over de ongelofelijke hoeveelheid prullaria die ze verkopen. Het is een enorme souvenirwinkel met een verzameling oude speelkasten.
Ook veel opgezette dieren en hertenkoppen enzo en Wat "antiek serviesgoed".
Tot slot nemen we een kijkje in het World Kite Museum. Het is een leuk museum, met vliegers uit de hele wereld, de oorlog en informatie erover.
Het kost ons moeite, maar we verlaten het museum zonder er een te kopen.
Inmiddels is het 17.00 uur en we zijn nu zo'n 5 mijl van onze startpositie, dus het wordt tijd om echt te gaan rijden.
Omdat het qua afstand niets uitmaakt, gaan we in Oregon via de zuidelijke oever langs de Columbia. De brug naar Astoria is zo'n 5 km lang.
Er is een mooie brug aan het begin (Washington) en een mooie aan het eind (Oregon) en op het tussenstuk is flink bezuinigd.
In Oregon rijden we voornamelijk door bos en zien niet veel van de rivier. Als we bij Rainier aankomen, zien we niet alleen de brug terug naar Longview, maar ook de witte capuchon van Mt. Hood (?)
Er zijn grote houtopslagterreinen on de brug.
Van Longview gaan we via de I-5 naar Olympia, de hoofdstad van Washington. Onderweg zien we een naar het lijkt 3-toppige vulkaan. Mt. St. Helens?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
