Nog meer avontuur
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
26 April 2014 | België, Tenneville
26 april 2014 Berguème bij Tenneville (B)
We hebben ons plekje toch niet heel slim gekozen; het duurt lang voor de zon over de bomen komt. We ontbijten wel buiten, maar als het windje frisser wordt gaan we toch maar binnen zitten.
De survivalgroepen zijn kennelijk terug naar huis, het is een stuk rustiger.
We hebben laat ontbeten, lunchen daarom ook laat, maar dan vind ik het genoeg: tijd voor een wandeling.
Vesten en wandelschoenen aan en op pad. We nemen de asfaltweg richting de snelweg en bij de afslagen kiezen we voor Tenneville, 2km.
Als we aan het einde van de afslag komen, blijkt er ook een weg naar boven te gaan en dat ziet er aantrekkelijker uit dan de grote weg. Nog maar een eindje op weg negeren de wegwijzer naar de camping en klimmen gestadig hoger.
Bij een splitsing nemen we de rechter weg en krijgen een prachtig uitzicht over de heuvels waar we gisteren liepen. In de diepte ligt de camping. Het dreigt even te gaan regenen, maar het valt gelukkig mee.
Als het asfalt overgaat in onverhard, lopen we gewoon door, dit zal wel een koeienpad of tractorpad zijn. Helaas, opeens ligt er slechts een weiland voor ons.
Eigenlijk tegen beter weten in lopen we verder door het weiland. We banjeren door het kuithoge gras vol paardebloemen en klaver, gadegeslagen door een kudde koeien achter een afrastering. Ruud wil over het prikkeldraad klimmen en door het koeienland naar beneden lopen.
Ik stel voor om nog even aan de andere kant te kijken, daar waar in de diepte de camping ligt. Hier zijn geen koeien, wel schrikdraad en prikkeldraad.
Die kunnen we hebben; over de een heenstappen, onder de andere doorkruipen. Nu lijkt de weg vrij naar beneden. Alleen langs de weg moeten we nog een keer onder het prikkeldraad door en dan zijn we weer bij de camping. Iets meer avontuur dan gisteren en helemaal zelf bedacht!
Vanaf het terras worden we tijdens deze afdaling in de gaten gehouden door de campinggasten, maar niemand zegt iets als we binnenkomen.
Nu kunnen we geheel verdiend een Leffe nemen in de bar.
Ik haal de laptop erbij en krijg, wijs geworden door gisteren, nu wel internet. Hoewel ik van plan was deze keer geen logboek bij te houden, merk ik dat ik overdag toch weer verhaaltjes aan het bedenken ben. Ik geef me maar over aan het onvermijdelijke, met dien verstande dat ik me niet druk ga maken over wel of geen internet, wel of geen foto's enz.
Jullie zijn gewaarschuwd.
We hebben ons plekje toch niet heel slim gekozen; het duurt lang voor de zon over de bomen komt. We ontbijten wel buiten, maar als het windje frisser wordt gaan we toch maar binnen zitten.
De survivalgroepen zijn kennelijk terug naar huis, het is een stuk rustiger.
We hebben laat ontbeten, lunchen daarom ook laat, maar dan vind ik het genoeg: tijd voor een wandeling.
Vesten en wandelschoenen aan en op pad. We nemen de asfaltweg richting de snelweg en bij de afslagen kiezen we voor Tenneville, 2km.
Als we aan het einde van de afslag komen, blijkt er ook een weg naar boven te gaan en dat ziet er aantrekkelijker uit dan de grote weg. Nog maar een eindje op weg negeren de wegwijzer naar de camping en klimmen gestadig hoger.
Bij een splitsing nemen we de rechter weg en krijgen een prachtig uitzicht over de heuvels waar we gisteren liepen. In de diepte ligt de camping. Het dreigt even te gaan regenen, maar het valt gelukkig mee.
Als het asfalt overgaat in onverhard, lopen we gewoon door, dit zal wel een koeienpad of tractorpad zijn. Helaas, opeens ligt er slechts een weiland voor ons.
Eigenlijk tegen beter weten in lopen we verder door het weiland. We banjeren door het kuithoge gras vol paardebloemen en klaver, gadegeslagen door een kudde koeien achter een afrastering. Ruud wil over het prikkeldraad klimmen en door het koeienland naar beneden lopen.
Ik stel voor om nog even aan de andere kant te kijken, daar waar in de diepte de camping ligt. Hier zijn geen koeien, wel schrikdraad en prikkeldraad.
Die kunnen we hebben; over de een heenstappen, onder de andere doorkruipen. Nu lijkt de weg vrij naar beneden. Alleen langs de weg moeten we nog een keer onder het prikkeldraad door en dan zijn we weer bij de camping. Iets meer avontuur dan gisteren en helemaal zelf bedacht!
Vanaf het terras worden we tijdens deze afdaling in de gaten gehouden door de campinggasten, maar niemand zegt iets als we binnenkomen.
Nu kunnen we geheel verdiend een Leffe nemen in de bar.
Ik haal de laptop erbij en krijg, wijs geworden door gisteren, nu wel internet. Hoewel ik van plan was deze keer geen logboek bij te houden, merk ik dat ik overdag toch weer verhaaltjes aan het bedenken ben. Ik geef me maar over aan het onvermijdelijke, met dien verstande dat ik me niet druk ga maken over wel of geen internet, wel of geen foto's enz.
Jullie zijn gewaarschuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
