Rondje Lefkada

27 mei 2014 Preveza (Gr) - Lefkas (Gr) 111 km

Ruud heeft gisteravond bij de receptie geïnformeerd naar gasflessen en moet zich vanochtend om 09:00 uur melden, dan zal er iemand zijn die kan helpen.
Tegen tienen komt er een mannetje op een brommertje met een laadbak, waar een gasfles in staat. Helaas, de aansluiting is niet goed. Mannetje (Apostolis) denkt even na, vraagt of we nog een uurtje hebben, dan kan hij onze fles wel vullen.
Als wij dan over een uur bij het 2e verkeerslicht richting Lafkada even rechtsaf gaan, dan zal hij daar staan. Het loopt gesmeerd en drie kwartier nadat PiWi zijn vertrokken, volgen wij.

Eerst gaan we door een tunnel onder het water door, dan via twee eilandjes en vervolgens over een brug het eiland Lefkada op. Je komt onmiddellijk bij de stad Lefkas, waar we min of meer omheen rijden. Kilometers jachten liggen er.
We vinden PiWi bij een parkeerplek langs de zee, voorbij de stad. We drinken er koffie en genieten van het uitzicht.

Verder gaat het naar Vassiliki Beach, dat aan een baai in het midden van de zuidkant van het eiland ligt. We hebben dan inmiddels de lage oostkant achter ons gelaten en zijn een bergrug overgestoken om daar te komen. Het is een miniplaatsje dat helemaal in het teken van toeristen staat, véél restaurants en souvenirwinkels.

Het is er nu nog rustig, maar vanaf 15 juni schijnt het vol te lopen. We lunchen aan de kade en terwijl we daar zitten veranderd het briesje van richting en neemt flink in kracht toe. De surfers komen nu ook pas het water op.

Nu moeten we naar de westkust met zijn hoge kliffen en schitterende zandstranden. We moeten een bergrug over en daar zitten een paar bijzondere momenten in. In een dorpje wijst een pijl naar links, maar dat lijkt zo onwaarschijnlijk, dat we in eerste instantie denken "dat kan het niet zijn".
Blijkt toch te moeten en er volgt een heel steil smal stuk door het dorp, waar een café/bar staat met de toepasselijke naam Kotseris.
In andere dorpjes is de weg zo smal, dat je met angst en beven tegenliggers tegemoet ziet. We hebben geluk, de bus die we later tegenkomen was daar gelukkig nog niet.

De rit is adembenemend mooi. We klimmen in korte tijd naar ruim 600 m hoogte. Overal staat de gele brem uitbundig te bloeien; Ruud ziet er allemaal gele schapen in. Ook het paars van de valeriaan is zeer aanwezig. Naast natuurlijk de vele andere bloeiers, een voorjaarsfeest.

We blijven de hoge weg volgen (er is er ook een die wat lager langs de kust gaat) en komen daarom niet bij het beroemde strand, dat je gezien moet hebben. We hebben gelezen dat je van de parkeerplaats 112 treden naar beneden moet naar het strand, maar dus ook 112 treden weer omhoog. Dat doen we een andere keer wel.
Uiteindelijk komen we terug bij Lefkas en rijden naar de camping. We zijn er vanochtend al langs gekomen, dus we vinden hem zo. Niet groot, wel een mooi zwembad.

's Avonds lopen we naar de pizzeria om te eten. De ober zegt, denken wij, dat de specialiteit van vanavond gegrilde kip met patat is en Wien bestelt dat. Piet wil hetzelfde bestellen, maar de ober zegt "there is only one, you are too late". Wij lachen hartelijk om dit gebbetje, maar dan blijkt, dat het pure ernst is, er is er maar één. Nu moeten we nog harder lachen en Piet bestelt iets anders.
Als het voorgerecht op tafel staat, hebben we nog geen bestek en Ruud gaat vragen. Komt de ober terug, tovert 4 stel bestek vanonder het brood vandaan. "Is Greek secret" zegt hij. Het wordt een vrolijke avond, als besluit van een prachtige dag.