de eerste week

Voorjaarsvakantie 2016

Zondag 17 april 2016

Na het jubileumfeest van de bridgeclub duiken we vroeg ons bed in en staan de volgde ochtend dan ook al om 07:00 uur fris en fruitig naast ons bed. De laatste spullen inruimen, het huis op orde achterlaten en dan on 08:30 uur beginnen aan de vakantie.

De lucht is vol met donkere regenwolken, maar ook is er een mooie brede regenboog. Hoewel het zondagochtend is, zijn er al veel auto’s op de weg. Als we in de buurt van Utrecht komen, bedenk ik opeens dat we onze dekbedden en kussens niet naar beneden hebben gehaald en in de bus hebben gedaan. Ik heb weliswaar 2 zomerdekbedden meegenomen, maar die stellen nu nog niet veel voor. Misschien samen met de fleecedekens, die ook in de camper liggen. Kussens is een wat groter probleem.
Ik stel voor om Wil en Mieke te bellen, we rijden toch via Arnhem. We melden ons aan voor de lunch en worden gastvrij onthaald. Gelukkig kunnen ze ons ook helpen aan wat we nodig hebben.

Om half twee vervolgen we onze reis en rijden zonder problemen verder. Ik doe een klein dutje en als ik zo’n 60 km na Frankfurt wakker wordt zie ik een wegwijzer, waardoor ik me realiseer dat we in de buurt zijn van Höhr Grenzhausen, de keramiekstad van Duitsland, met het Westerwald Keramiekmuseum.

Ik vind een camperplaats bij de jachthaven in NEUWIED, aan de Rijn, van waaruit we er de volgende dag makkelijk naar toe kunnen rijden. Het is mooi weer, we staan aan het water onder de rook van de enorme koeltoren aan de overkant. We hebben wat moeite met het apparaat voor de stroom, maar na verlies van een euro lukt het toch.

Naast ons is een pizza restaurant, waar we een biertje drinken en een pizza eten buiten op het balkon in het zonnetje. We genieten van de rijnaken die voorbijgaan, er zijn hele grote bij.
We lezen nog wat en gaan dan moe, maar voldaan naar bed.

Maandag 18 april 2016
Na een prima nacht in onze geleende bedden, worden we wakker onder een strakblauwe hemel. Het is nog wel koud, maar het ziet er beloftevol uit. We rijden naar Höhr Grenzhausen, vinden met wat moeite een parkeerplaats (het camperbord hangt onder een verboden- in- te- rijdenbord) en gaan naar het museum. Het is maandag, dus dicht.

Tegen beter weten in duw ik tegen de deur, die tot onze verbazing gewoon open gaat. Een mevrouw vertelt ons dat ze gesloten zijn en vraagt of we alleen vandaag in het dorp zijn. Als we hierop bevestigend antwoorden, zegt ze dat we rustig mogen rondkijken, maar dat de verlichting niet aangaat en dat een bijdrage op prijs wordt gesteld. Het is licht genoeg in het museum, dus kunnen we prima genieten van het vele moois dat er staat.

Naast de vaste collectie, is er een grote tijdelijke expositie. Wat kunnen mensen toch mooie dingen maken en wat voel je je dan een amateurtje. Na dit bezoek gaan we de snelweg weer op richting Zwitserland.

De zon schijnt nog steeds, het koolzaad bloeit, de bomen beginnen groen te worden. Omdat er bij Basel geen camping of camperplaats open is, besluiten we naar BAD KROZINGEN te rijden, een km of 10 van de snelweg, zo’n 40 km voor de grens.

Hier zijn twee grote camperplaatsen (75 plekken) bij de parking van een heel groot Wellness gebeuren, waar nog maar een paar plaatsen vrij zijn. Ook de plekken voor gewone auto’s zijn allemaal vol; een populaire plek dus. Het is een beetje regenachtig als we aankomen, maar het wordt al snel droog en dat blijft ook zo. Onze buren staan er al drie dagen en hebben alleen maar regen gehad. Sneu, want ze komen niet voor de sauna, maar om te wandelen in de omgeving.
Eten, lezen en dan naar bed.



Dinsdag 19 april 2016
De hemel is alweer blauw, de temperatuur wat fris. Om half negen gaat het saunacentrum open en kunnen we van het sanitair gebruik maken. Daarna lopend naar het dorp, een mooie wandeling door het grote Kurpark, langs een snelstromend riviertje. We kopen lekker brood bij de bakker, waar ook heel wat mensen zitten te ontbijten.

Hierna gaat het richting de grens, langs bloeiende fruitbomen en aspergevelden waar volop geoogst wordt. Veel vrachtverkeer. Bij de grens kunnen we zo doorrijden, anders dan de vele vrachtwagens die in een lange rij staan te wachten.

De rit door Zwitserland vind ik altijd een beetje benauwd tussen de hoge Bergen, maar prachtig bij het ruimere merengebied van de 4- Waldstättersee. Vooral op het stuk waar het bewolkt werd kwamen de bergen toch dreigend over.
Tijdens het laatste nauwe stuk door de bergen naar de Gotthardtunnel reden we op sneeuwhoogte. Eenmaal uit de tunnel wachtte er een stralende blauwe lucht.

Snel een lunchplek opgezocht en genoten van de heerlijke temperatuur daar. Ook de grens met Italië leverde geen oponthoud op. Via Lugano, Como en Milaan zijn we naar ISEO aan het Lago di Iseo gereden. De camping die we hadden uitgezocht was nog niet open, maar aan de andere kant van de stad Iseo zelf was er wel één; Punta d’Oro. Een keurige camping, met alle voorzieningen, aan het meer. Veel campers, voornamelijk Duitsers. We besluiten hier een paar nachten te blijven.


Woensdag 20 april 2016
Mooi weer, warm. Lezen, buiten in de zon. ’s Middags een wandelingetje gemaakt naar het dorp, boodschappen gedaan. Het is een klein dorp, met een historisch centrum, niet erg indrukwekkend. De kerk is echt heel oud en mooi. De terrassen aan de waterkant waren voorzien van luidsprekers waar muziek uitkwam die ons niet aanstond, dus zijn we lekker thuis gaan koffiedrinken. Heerlijk, buiten kunnen eten en lezen.


Donderdag 21 april 2016
Zie gisteren, maar dan zonder wandeling


Vrijdag 22 april 2016

Hoewel het ons uitstekend bevalt op deze heerlijke camping, gaan we toch verder in zuidelijke richting, anders halen we de hak van de laars nooit.
We proberen bij Verona-Sud op de SS434 te komen, maar na een eerste vermelding van het wegnummer is het afgelopen. We rijden wat rondjes en besluiten dan toch maar de tolweg naar Modena te nemen. Er komen herinneringen boven van twee jaar geleden, toen we hetzelfde probeerden vanuit Brescia. Ook toen hebben we de moed opgegeven.

Als we op een gegeven moment een dwarsdoorsteek kunnen maken naar de 434 doen we dat alsnog. Het landschap is niet erg spannend hier in de Po-vlakte. De weg is ronduit slecht, met veel gaten en kapotte stukken.
We lunchen langs de meubelboulevard; aan weerzijden van de weg staat meubelzaak na meubelzaak, kilometers achter elkaar. In één winkel staan de meest protserige meubels die je kunt bedenken, die moeten welhaast voor operavoorstellingen ofzo zijn.

We zijn blij dat we de tolweg weer kunnen volgen. Misschien is dat ook wel de opzet van de Italiaanse Rijkswaterstaat.
In RAVENNA gaan we na enig zoeken staan op een camperplek, die we vinden in onze WOMO-gids. Hij ligt aan het Theodorik Park, waar het mausoleum van deze Oost-Gothen Koning uit ca. 500 staat.

Als we geparkeerd staan, gaan het park door, waarbij we voortdurend worden ingehaald of gepasseerd door hardlopers, joggers, doorlopers en wandelaars, die het park meerdere malen ronden. Er staan borden waarop je kunt zien hoeveel rondeminuten er horen bij welke categorie.

Op het grote grasveld zijn schoolklassen aan het sporten, in de speeltuin kinderen aan het spelen. Een jonge vrouw doet iets met een grote rode waaier. Ik krijg spontaan heimwee naar de Chinese parken.

Bij een grote rechthoekige vijver zien we allemaal hoedjes op het water drijven. Pas een stuk verderop zie ik dat het de zaaddozen van lotusbloemen zijn. Daar zien we de bladeren en de geknakte stelen, sommigen met nog een hoedje eraan. Door de spiegeling van het water ontstaan er prachtige veelal geometrische patronen.
Overal liggen schildpadjes te zonnen, de vissen komen met hun getuite oranje lippen net boven water en lijken elkaar af en toe te zoenen.

We kopen een ijsje in de bar en lopen dan terug naar DODO via een stuk met allerlei bomen, die in knop staan, bloeien of al in zaad zijn. Het is geen heel groot park en het lijkt in eerste instantie niet erg bijzonder, maar we waren er zomaar ruim een uur zoet.


Zaterdag 23 april 2016

We zijn gaan ontbijten met koffie en croissant in de bar in het park, waar een grote groep Nordic walkers aan de wandel ging. Na ons ontbijt kwamen de wandelaars al terug en gingen nog een mallotig uitziende oefening doen. Nadat Ruud nog heel veel foto’s heeft genomen van de lotusvijver zijn we vertrokken.

Omdat we al eens in Ravenna zijn geweest, we al een week onderweg zijn en toch nog een eind verder zuidelijk moeten, laten we alle mozaïeken enzo voor wat ze zijn. Snel naar de A14 dus.

Het weer dat mooi zonnig begon met 25C, wordt langzaam slechter. De weg is mooi, zowel het asfalt als de omgeving. Mooie groene uitlopers van de Apenijnen aan de westkant en deels de zee aan de oostkant. Voorbij Fano wordt aan de snelweg nog beter gemaakt, met nieuwe tunnels en (veel) geluidswallen, die wonderlijk genoeg niet met graffiti versierd zijn.

In PORTO RECANATI gaan we, op weg naar camping Bellamare, nog even langs de Lidl. Het begint nu serieus te regenen. Een groot deel van het vakantiebudget gaat op aan “die hebben we echt nodig” non food dingen.

Het blijft regenen en als we bij de camping zijn, gaat het ook nog een beetje onweren. Nadat we de nodige formaliteiten hebben afgehandeld gaan we lekker een biertje drinken in de bar. ’s Avonds eten we de groene asperges en de verse zalmforel die we bij de Lidl hebben gekocht, heerlijk. Tegen de avond wordt het gelukkig weer droog, maar de temperatuur ligt zo’n 10 graden lager dan vanochtend.