12 en 13 mei 2016

Donderdag 12 mei 2016

In de nacht begint het te regenen en dat blijft lang doorgaan, met soms heftige plensbuien. Tegen tijd dat we willen vertrekken is het net lang genoeg droog geweest om de luifel e.d. enigszins droog te kunnen opbergen. Op de tafel en de ruiten ligt een flinke laag woestijnzand.

Via de snelweg gaan we langs Napels, dat als een olievlek op de berghellingen rond de baai ligt. Hoge bergen ten oosten van ons, waar donkere wolken zich samenpakken. Wij houden het droog, de zon laat zich af en toe zien. De weg naar Rome voert deels door, maar meest langs de bergen, waar voornamelijk bomen op groeien.

Vlak voor we bij de rondweg om Rome komen zien we een bijzonder bouwwerk bij Torrenova, we hebben geen idee wat het is. De rondweg om Rome naar het westen nemen we vlotjes en dan slaan we weer af naar het noorden richting Civitavechia. In de haven van deze stad liggen drie hele grote veerboten; er zijn lijndiensten naar vele bestemmingen, waaronder Barcelona en Tunis.

Het landschap verandert een beetje. De voortdurende aanwezigheid van de bergen ten oosten van ons neemt af, het wordt een beetje heuvelachtig, Oost-Toscane. Er worden vele graansoorten verbouwd, die allemaal een eigen kleur tussen groen en goud hebben. Mooi gezicht met het zonnetje erop. De stijve statigheid van de cipressen neemt het heel langzaam over van de trotse elegantie van de parasoldennen.

Veel meer zonnepanelen nu, ook mijn idee: parkeerplekken onder zonnepanelen, wordt al veel toegepast. Het laatste stukje weg naar de camping in de buurt van Tarquia is weer slecht, zoals de meeste B-wegen. De stugge vering zorgt voor hevig geschud af en toe. Op de camping zoeken we een plekje zoveel mogelijk in de zon, moeilijk want overal staan parasoldennen en die doen hun naam eer aan.

Het strand is vlakbij en we lopen er even heen, zwart zand, alsof alle vulkaanas uit Pompeï hier is neergegooid. Veel rommel op het strand, ook organisch. Ruud stapt met een voet in drijfzand en schrikt zich rot. We gaan gauw iets hogerop lopen. We kunnen nog een uurtje van de zon genieten en doen dat onder het genot van een wit wijntje. Mijn internetfrustratie blijft overeind, want ook hier lukt het me niet om langer dan een paar minuten op het internet te komen.


Vrijdag 13 mei 2016

Het waait hard ’s nachts, de camper schudt heen en weer. De vorig jaar geblesseerde rechterzijspiegel maakt een geluid alsof hij loskomt. Ruud gaat toch maar even het bed uit schroevendraaier mee, maar er valt niet veel aan te doen. Al met al is het een onrustig nachtje en we slapen lang.

Ontbijten doen we met koffie en een croissant in het restaurant, dat verrassend genoeg open is. Daarna lopen we nog even langs het strand, waar de branding lekker brult. Nog een paar boodschappen in de winkel en dan vertrekken we.

We weten dat Joop en Els in de buurt van Volterra in een B&B zitten en ik heb een camperplek gevonden in Pomerance op 10 km afstand daar vandaan. We bellen ze en laten weten dat we aan het eind van de middag daar verwachten te zijn.

Via de kustweg rijden we langs kilometers aaneengesloten campings. Later gaat de weg verder weg van de kust. Op een gegeven moment nemen we de SP 329 ongeveer in de richting Volterra en komen op een mooie bergweg. Over een top door het stadje Serrazano en langs een dal vol koeltorens en glimmende buizen. Een geothermisch gebied waar elektriciteit wordt gemaakt.

In Pomerance brengt navi ons naar een verkeerde plek en we stoppen op een P om ons te oriënteren. Naast ons stopt een auto en daarin blijken Joop en Els te zitten; ze rijden al een tijdje achter ons aan. We drinken een kopje koffie in de camper en gaan op zoek naar de camperplek, waar we gewoon aan voorbijgereden zin. Het is een vrij nieuwe plek, voorzien van alle gemakken (zelfs haardrogers) en dat voor 4 euro buiten de slagboom, of 10 euro erbinnen.

Dan wordt het tijd voor een drankje in het dorp. Els en Joop moeten om 20:00 uur eten in de B&B, dus die vertrekken weer. We spreken af voor een gezamenlijk dagje uit morgen.