14 t/m 18 mei
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
18 Mei 2016 | Zwitserland, Ponte Tresa
Omdat we gebruik willen maken van de sanizuil voor DoDo, zetten we de camper nu binnen de slagbomen. Rond 11:45 uur worden we opgehaald door Joop en Els en gaan op pad.
Een mooie rit door de groen beboomde bergen brengt ons als eerste in Bolgheri. Via een mooie muur met toegangspoort komen we binnen. Het is er druk. Het bestaat uit niet veel meer dan 3 straatjes en een plein en we denken, dat het eigenlijk in z’n totaal een kasteel is geweest. Nu zijn er uitsluitend restaurants en winkeltjes, waar onder andere Aqua de Bolgheri wordt verkocht, een geurtje. Bij het ijsstalletje van Ti Amo kopen we een heerlijk ijsje.
Een kilometer buiten Bolgheri begint een bijna 5 km lange cipressenweg, heel bijzonder. Deze loopt kaarsrecht naar de kust. We parkeren op het strand van Bibbiano. Ook hier donker zand. Bij een strandtentje drinken we eerst koffie en gaan dan meteen over naar de lunch. Het zit er heerlijk, in het zonnetje.
Langs dit strand loopt een langgerekt bos van parasoldennen en daar maken we wandeling van een ruim een uur. Hier geen kale bodem, maar groene onderbegroeiing. Er hangt een bijzonder sfeertje, door het gefilterde licht dat door de “parasols” komt. Via Cecina terug door de Toscaanse bergen.
Een smalle weg met prachtige vergezichten en veel haarspeldbochten. We blijven noodgedwongen een heel tijdje achter een langzame tractor met grasrollen hangen. Pas als die bij een boerderij afslaat kunnen we weer harder. Bij thuiskomst nog wat gedronken in de camper en daarna naar het dorp om wat te eten.
Het door de mannen van de B&B aanbevolen restaurantje voldoet helaas niet aan onze verwachtingen, de prijs-kwaliteit verhouding is niet best. Terug bij de camperplek nemen we afscheid; Het was een zonnige, mooie en gezellige dag.
Zondag 15 mei 2016
Omdat we er toch bijna langskomen, hebben we bedacht om het alombekende Cinque Terre eens te gaan bekijken. We pikken vanuit Pomerance zo snel mogelijk de autostrada richting Genua op. Er hangen donkere wolken en het regent hier en daar. Het meeste missen we gelukkig.
Na Pisa en Carrara komen er steeds meer bergen en we moeten heel wat tunnels door. De camping ligt bij Deiva Marina en dat betekent een afdaling vanaf de snelweg van zo’n 5 km. Die moeten we overmorgen weer omhoog, o jee. We zijn er mooi op tijd en gelukkig blijft het hier droog en zonnig, zodat we de rest van de middag lekker buiten kunnen luieren.
Eindelijk weer normaal internet, dus een flinke inhaalslag gemaakt onder het genot van een drankje in de bar. Morgen gaan we op expeditie met bus, trein en de benenwagen.
Maandag 16 mei 2016
Bij de receptie hebben we gisteren veel informatie en folders gekregen over hoe en wat naar en in Cinque Terre. We stappen dus goed voorbereid de shuttlebus in, samen met een Engels echtpaar.We hebben nog genoeg tijd om samen een kopje doffie te drinken voor de trein vertekt. Aardige, bereisde mensen.
Vanaf Deiva Marina met de trein naar Levanto, overstappen naar Monterosso, waar we een Cingue Terre kaart moeten kopen. Het gaat allemaal goed totdat de, verlate, trein naar La Spezia waar we instappen, de sneltrein naar Pisa blijkt te zijn. We komen er te laat achter, maar gelukkig stopt hij wel in La Spezia. Hier stappen we uit, lopen een blokje om en reizen terug naar Riomaggiore. We kopen er een kaartje voor, terwijl de CT kaart tot en vanaf La Spezia geldig is. Wat een oenen zijn we toch.
De Engelsen blijken wel op tijd weer uit de trein gestapt. We komen ze met enige regelmaat tegen in de stadjes. Het bijzondere van de 5 stadjes is hoe ze tegen hele steile hellingen zijn aangebouwd en ook de landbouwgrondjes liggen er in smalle terrassen tegenaan. Vier van de 5 hebben een haventje. Het is allemaal erg fotogeniek; overal zijn trappen, nergens een vlak stukje straat. Wat zijn we blij dat we hier niet wonen.
Ik wist dat het een toeristische trekpleister was, maar sinds de Aziaten reizen, zijn dat soort plekken extra vol en dat is hier niet anders. Alleen maar restaurants en winkels, de inwoners hoeven tegenwoordig waarschijnlijk veel minder zware arbeid te verrichten om een inkomen te verwerven.
Er zijn veel wandelingen die de dorpen verbinden en wij kiezen ervoor om het traject tussen Corniglia en Verrazano te lopen, ca. 3 km. In Cornigli moet je vanaf de trein eerst een bus nemen naar het dorpje en hier komen we Sue en Ian weer tegen. Eerst bekijken we de kerk (hier kun je nog echte kaarsjes branden i.p.v. de elektrische die we overal zien) en het oude dorp en dan beginnen we aan onze wandeling.
Omdat Ian een slechte heup heeft gaan zij weer met het OV verder. Dat is maar goed ook, het is een inspannende wandeling, over smalle rotspaadjes die of omhoog of omlaag gaan, met soms “treden” voor reuzen. We komen aardig wat mensen tegen, ook een paar op teenslippers, die zullen zere voeten hebben aan het eind.
Het is warm, ik zweet behoorlijk. Het is echter wel de moeite waard, de vergezichten zijn prachtig. Als we na een lange afdaling tegen zessen in Verrazano aankomen, zijgen we neer op een terras en bestellen een halve liter witte wijn. Als die op is, nemen we er nog eentje toe; het is zo leuk om alle mensen die voorbij komen te bekijken.
Als we bij het station aankomen, blijkt voor het eerst vandaag de trein op tijd te zijn vertrokken en zijn wij net te laat. We gaan terug naar ons terras om daar een pizza te eten (iets anders hebben ze niet) en nemen de volgende trein. Ze rijden nu nog maar om het uur.
Deze trein gaat naar Sestri Levante en omdat ik bang ben dat hij niet zal stoppen in Deiva Marina, stappen we in Monterosso uit om over te stappen. Had ik maar op het schema gekeken, dan had ik kunnen zien dat deze trein wél op alle stations stopt. Een uur wachten op de volgende dus. Nu ben ik blij met vest en regenjas, want het wordt fris. In Deiva Marina bel ik de camping voor de shuttlebus en die komt ons keurig ophalen. Om 10:00 uur zijn we weer thuis.
Dinsdag 17 mei 2016
We vertrekken om een uur of elf, na afscheid te hebben genomen van onze “new best friends” Ian en Sue. De rit omhoog naar de autostrada valt alles mee en al spoedig kunnen we genieten van het fraaie Ligurische landschap, tussen de vele tunnels door. De groene bergen zijn bespikkeld met pastelkleurige huizen met terracottakleurige daken, alsof iemand ze met handenvol tegelijk tegen de berg aan heeft gegooid. Prachtig.
Bij Genua gaat het verder in noordelijke richting naar Milaan en vandaar naar Como. De Povlakte heeft niet veel te bieden na al het moois dat we gezien hebben. De eerste oogsten zijn van het land, de nieuwe gewassen beginnen net groen te schemeren.
Ruud heeft een camping uitgezocht aan het uiterste westen van het meer van Lugano, in Porte Tresa, half Italiaans, half Zwitsers. Bij Chiassa begint navi moeilijk te doen en we komen onbedoeld in het stadje zelf terecht. Wij rijden door het grotendeels opgebroken centrum langs de douane en komen daarna gelukkig weer op de autostrada, waar we natuurlijk gewoon op hadden moeten blijven.
Stukje Zwitserland, dan weer een eindje terug aan de andere kant van het meer en we zijn weer in Italië. De camping oogt wat sjofel, maar we vinden een goede plek. Nadat iemand van de camping wat goochelt met 2 en 6 volts aansluitingen, krijgen we er een van 6V. Dat voorkomt niet dat de aardlekschakelaar er af en toe uitspringt.
We willen wat boodschappen doen bij de supermarkt aan de overkant van de straat, maar lopen eerst even naar het meer. Er is een hutje met daarnaast een hele stellage kano’s en terwijl we daar staan te kijken komt er iemand die het hutje open maakt. We vragen of de kano’s te huur zijn, maar ze zijn van de kanoclub van de camping. Hij spreekt alleen Italiaans, maar we komen eruit, dat als hij kan zien dat we geoefend zijn, we wel twee kano’s mogen gebruiken.
We gaan terug naar de camper en kleden ons snel om. We krijgen elk een boot, een zwemvest en een peddel en we gaan. Hij heeft al heel snel door, dat we het wel kunnen. We mogen een uur wegblijven. Heerlijk, in het namiddagzonnetje een klein kanotochtje. Als we net omgekeerd zijn, komt er een andere kanoër kijken of alles goed is en hij vaart mee terug naar de camping. Waarschijnlijk achter ons aan gestuurd.
Inmiddels staat er een 6-tal mensen op de kant te oefenen met een peddel. Later mogen ze in een kano en worden gelanceerd zonder peddel. Eerst moeten ze een tijdje met hun handen peddelen, dan gooit de instructeur de peddels op het water en moeten ze oppikken. We laten ze lekker spelen en gaan onze boodschappen doen. Het leven zit vol verrassingen, heerlijk.
Woensdag 18 mei 2016
Volgens de dame bij de receptie gisteren zou het mooi weer worden vandaag en daarom hebben we 2 nachten geboekt. Helaas wil het vandaag maar niet zonnig worden en echt lekker is het buiten niet. We hadden onszelf een luie dag beloofd en daar houden we ons aan. Ruud wordt om 10:30 wakker.
We hebben nog 3 dagen om thuis te komen, dus dat worden weer wat langere afstanden. Wel “even” de site bijwerken.
In de namiddag lopen we langs het meer naar het dorp, dat is maar klein. Het blijft vreems, zo'n douane midden in een plaatsje. Op een gegeven moment lopen we in Zwitserland. Via een achterommetje komen we weer op Italiaanse bodem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley