Het avontuur gaat beginnen.
Door: ruudenbirgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
12 April 2010 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Dag 1 12 april 2010 Lutjewinkel - Schiller Park, Chicago IL
Zonnig en warm
We missen de trein van 07.00 uur, maar gelukkig gaat er een kwartier later weer een.
Omdat we al zijn ingecheckt, hoeven alleen de bagage in te leveren en hebben dan alle tijd om te ontbijten en daarna te wachten tot de lange rij bij de gate door de douane is.
Bij deze douanecontrole wordt bij een vrouw ontdekt dat de gesealde tas van de drank open is geweest. We zitten net onze schoenen aan te trekken en kunnen het allemaal volgen.
Er wordt druk overleg gepleegd, alle security mensen worden erbij gehaald. Haar verhaal is geloofwaardig, er is niets te zien aan de flessen zelf en ze mag gewoon mee.
Toch even vreemd om mee te maken.
De vlucht gaat geruisloos; lezen, eten, sudokuen, slapen en we zijn er al. Met Washington (2007) in gedachten, zijn we helemaal opgeladen voor de komende douanestrijd. Dat blijkt helemaal niet nodig; het is helemaal niet druk, de mensen zijn allervriendelijkst en we staan in een mum in de aankomsthal.
In de hal kunnen we ons met de gratis hoteltelefoon melden en we worden keurig opgehaald, samen met nog 2 andere Nederlandse echtparen en een Duitse familie, ook testrijders.
Terwijl we staan te wachten stopt er een stretched limo voor ons. De chauffeur stapt uit, kijkt ons verwachtingsvol aan, maar ziet dan de mensen die hij moet afhalen.
Even waanden we ons beroemdheden.
Van Chicago en van Lake Michigan zien we niets, het hotel is vlak bij het vliegveld.
Onze kamer is groot en van alle gemakken voorzien, zoals 2 2-persoonsbedden, 2 TV's, kantoorruimte, strijkijzer, strijkplank, koffiezetmachine, ijsemmer enz.. Op een aantal verdiepingen staan frisdrank- en ijsblokjesautomaten. In de hal de hele dag gratis koffie.
We kunnen ons meteen registreren bij de mensen van Moturis, zodat dat morgen allemaal niet nodig is.
We zijn nu zo'n 13 uur onderweg en het is nog maar vroeg in de middag hier. We halen water en cola bij de slijterij en gaan dan lekker een pilsje drinken in de kroeg tegenover het hotel. Lekker in het zonnetje op het terras.
De snelweg loopt er langs en we zien heel veel personenwagens met zo'n voetbalvlaggetje uit het raam. Het zijn allemaal Poolse vlaggentjes nu, met veelal een zwarte rand er aan.
Verder rijden er veel vrachtwagens en schoolbussen, het ziet er allemaal echt zo uit als op de TV.
Terwijl we afwisselend babbelen met de Russische serveerster en een chauffeur van Fedex, die op cursus is, drinken we nog een paar biertjes. We eten dan ook maar meteen hier en krijgen direct te maken met de grote porties hier.
Ruud krijgt naast de 400 gr. steak ook een bord soep en een bord salade. Ik heb een combinatieschotel van voorgerechten, maar alle voorgerechten hebben hun normale hoeveelheid. Meer dan de helft gaat terug.
We zijn om ca. 18.00 uur plaatselijk tijd terug in het hotel en zijn helemaal gaar. We besluiten maar gewoon te gaan slapen.
Zonnig en warm
We missen de trein van 07.00 uur, maar gelukkig gaat er een kwartier later weer een.
Omdat we al zijn ingecheckt, hoeven alleen de bagage in te leveren en hebben dan alle tijd om te ontbijten en daarna te wachten tot de lange rij bij de gate door de douane is.
Bij deze douanecontrole wordt bij een vrouw ontdekt dat de gesealde tas van de drank open is geweest. We zitten net onze schoenen aan te trekken en kunnen het allemaal volgen.
Er wordt druk overleg gepleegd, alle security mensen worden erbij gehaald. Haar verhaal is geloofwaardig, er is niets te zien aan de flessen zelf en ze mag gewoon mee.
Toch even vreemd om mee te maken.
De vlucht gaat geruisloos; lezen, eten, sudokuen, slapen en we zijn er al. Met Washington (2007) in gedachten, zijn we helemaal opgeladen voor de komende douanestrijd. Dat blijkt helemaal niet nodig; het is helemaal niet druk, de mensen zijn allervriendelijkst en we staan in een mum in de aankomsthal.
In de hal kunnen we ons met de gratis hoteltelefoon melden en we worden keurig opgehaald, samen met nog 2 andere Nederlandse echtparen en een Duitse familie, ook testrijders.
Terwijl we staan te wachten stopt er een stretched limo voor ons. De chauffeur stapt uit, kijkt ons verwachtingsvol aan, maar ziet dan de mensen die hij moet afhalen.
Even waanden we ons beroemdheden.
Van Chicago en van Lake Michigan zien we niets, het hotel is vlak bij het vliegveld.
Onze kamer is groot en van alle gemakken voorzien, zoals 2 2-persoonsbedden, 2 TV's, kantoorruimte, strijkijzer, strijkplank, koffiezetmachine, ijsemmer enz.. Op een aantal verdiepingen staan frisdrank- en ijsblokjesautomaten. In de hal de hele dag gratis koffie.
We kunnen ons meteen registreren bij de mensen van Moturis, zodat dat morgen allemaal niet nodig is.
We zijn nu zo'n 13 uur onderweg en het is nog maar vroeg in de middag hier. We halen water en cola bij de slijterij en gaan dan lekker een pilsje drinken in de kroeg tegenover het hotel. Lekker in het zonnetje op het terras.
De snelweg loopt er langs en we zien heel veel personenwagens met zo'n voetbalvlaggetje uit het raam. Het zijn allemaal Poolse vlaggentjes nu, met veelal een zwarte rand er aan.
Verder rijden er veel vrachtwagens en schoolbussen, het ziet er allemaal echt zo uit als op de TV.
Terwijl we afwisselend babbelen met de Russische serveerster en een chauffeur van Fedex, die op cursus is, drinken we nog een paar biertjes. We eten dan ook maar meteen hier en krijgen direct te maken met de grote porties hier.
Ruud krijgt naast de 400 gr. steak ook een bord soep en een bord salade. Ik heb een combinatieschotel van voorgerechten, maar alle voorgerechten hebben hun normale hoeveelheid. Meer dan de helft gaat terug.
We zijn om ca. 18.00 uur plaatselijk tijd terug in het hotel en zijn helemaal gaar. We besluiten maar gewoon te gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
