Klapperende kuiten

Dag 10 17 oktober 2010 Sommières (F)

We slapen wat af dezer dagen. Ook vanochtend was het weer half tien voor we opstonden. Voordat we dan zover zijn dat we ergens naar toe gaan is het eigenlijk al weer lunchtijd.
Dus ook nu weer pas 's middags in aktie. Op de fiets naar Sommières dachten we en dan verder lopen naar het Chateau Villevieille.
En weer sloeg het "noodlot" toe. Bij de receptie van de camping dacht Ruud nog even zijn achterband op te pompen en ja hoor, breek het complete ventiel af!
Toen was de band nog zachter natuurlijk.

Fietsen laten staan en gaan lopen dan maar. Van de donkere wolken en koude noordenwind van de ochtend was alleen de laatste overgebleven. In de luwte was het best aangenaam.
Vieilleville is inderdaad ook een oud, maar ooit wel welvarend dorp, met kasteel, dat hoger op de berg ligt dan Sommières.
Langs het smalle weggetje naar boven staan allemaal fraaie huizen met grote tuinen, dus welvaart lijkt er nog steeds te zijn.

Het zijn veelal smalle, bochtige steegjes, met gesloten luiken, hoge muren en erg stil. Ik moet regelmatig aan een gedicht denken uit de 6e klas:
"Er staat een landhuis aan de Vecht, met donkere ogen staart het blind en laat de stroom die eenzaam langs gaat praten en luistert niet naar 't fluisteren van de wind" enz. enz.
Vanaf het kasteel kun je mooi in de verte naar de bergen kijken.

Bij het kasteel (te bezichtigen) staat een bord met wandelroutes en daar zoeken we er een van uit.
Er valt nog veel te genieten van bloemetjes, vruchten en bessen. Helaas laat de wegbewijzering ons ook hier in de steek en zo dijdt deze wandeling uit tot een ruime 10 km.
Na een foute aanwijzing van een dame in een winkel, is er gelukkig een aardige franse meneer die ons weer op het juiste spoor zet, zodat we na 4 uur lopen weer terug zijn.
Volgend jaar misschien toch maar eens aan de Nijmeegse 4-daagse denken.