Alles loopt op rolletjes

Dag 20 27 oktober 2010 l'Amettla de Mar - Albarracin

We willen naar Zaragoza, maar hadden geen idee van de temperaturen in het binnenland. Op internet gekeken en gezien dat de weersverwachting voor Zaragoza zonnig en rond de 20 C is.
Dat betekent langs de kust tot vlak voor Valencia en dan de bergen in. Volgens onze overbuurman op de camping is Valencia sowieso af te raden, het is enorm crimineel.
Volgens de camperistas slaan ze zo je ruiten in terwijl je rijdt en roven ze de auto leeg. In Barcelona moet dat ook zo erg zijn....
Zolang we reizen, zolang horen we indianenverhalen en hechten er weinig geloof aan. We vergeten onze mooie stenen op te halen en mee te nemen.

De rit gaat vlekkeloos vandaag en we schieten lekker op (60 km/uur gemiddeld). We steken de monding van de Ebro over. De Ebro heeft een flinke zanddelta gecreëerd, in de vorm van een groot driehoekig schiereiland.
Nu we in de buurt van Valencia komen zien we steeds meer sinaasappelteelt. soms hangen er oranje appels in, maar vaak zijn ze nog net zo groen als de bladeren en lijkt het of ze kaal zijn. Er wordt her en der geplukt.
Ik had wel verkoopstalletjes langs de weg verwacht, maar zie er maar een.

Castellon is de enige grote stad waar we door moeten, maar de D-340 heeft helemaal vrij baan. De afslag naar Teruel is prima aangegeven en de rode weg met 3 cijfers op onze kaart, blijkt een prachtige autovia A-23 te zijn geworden.
We gaan dus veel sneller dan verwacht en rijden daarom door naar ons verste campingpunt, Albarracin, 35 km ten westen van Teruel.
De A-23 gaat eerst door grote sinaasappelplantages en daarna wordt het rode aarde met hier en daar wat groene struiken en bomen. Wat dorpjes geplakt tegen de berghellingen.

Als we over het hoogste punt (1242 m) zijn gekomen wordt het een grote kalige vlakte. Het laatste stuk gaat door gele, gelaagde bergen aan de ene kant, terwijl aan de andere kant de herfstige populieren met hun gouden gloed oplichten tegen de donker grijsgroen begroeide hellingen.
De zon helpt hier natuurlijk erg aan mee. We hadden Albarracin uitgekozen omdat er een mooi stukje over in de gids stond. Morgen zullen we zien of het klopt.

Over de temperatuur hadden we ons geen zorgen hoeven maken, het is hier warmer dan we tot dusver hebben meegemaakt.
Om vier uur zitten we prinsheerlijk buiten, Ruud zelfs in de schaduw. En o, wat heerlijk, hier geen irritante hordes vliegen zoals in Mataró en vooral l'Amettla.

Ze hebben hier iets met St. Joris en de draak, maar wat weten we (nog) niet.