door Hongarije
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
06 Juni 2014 | Slowaakse Republiek, Zvolen
06 juni 2014 Benzinestation voorbij Szeged (H)- Zvolen (SK) 418 km
We ontbijten bij het wegrestaurantje, waar we ook een kaart van Slowakije kopen. Onder een stralende zon rijden we richting Boedapest. Vrij onverwacht geeft de navi-dame aan, dat we moeten afslaan naar Donauföldvár en met een, naar later blijkt, gerechtvaardigd gevoel van twijfel doen we dat.
Onze eerste gedachte is dat "ze" ons via een doorsteek van de M5 naar de M6 wil leiden om via de westkant van Boedapest naar het noorden te gaan. Als we bijna bij de M6 gekomen nog een onzinnige aanwijzing krijgen, gaan we toch maarl de M6 op.
Bij de ringweg van Boedapest worden we alsnog oostelijk om de stad geleid, zodat we onszelf nog steeds vol verwarring en verbazing afvragen waar deze omweg van 100 km voor nodig was.
"Ze" heeft meestal gelijk, maar deze keer hadden we toch het voordeel aan onze twijfel moeten geven. We hebben nu wel een heel stuk van het platteland (letterlijk en figuurlijk) gezien. De poesta doet ons niet veel.
Bij Boedapest wordt het heuvelachtiger en nog verder naar het noorden komen de eerste bergen. Mooi groen. In het dorpje Rétsag gaan we op zoek naar een plek waar we een broodje kunnen eten. We komen terecht bij een "tearoom", waar we ons tevreden stellen met koffie en taart. We mogen in euro's betalen.
Er is wel een kiosk waar brood wordt verkocht en omdat er ook een bankomat is, pinnen we 1000 forinten (4 euro). Het brood kost 250 ft. Wat we niet wisten (foei??) is dat in Slowakije, 20 km verderop, de euro als officiële munt is. Hadden we net zo goed even kunnen wachten.
Als we de grens naderen leg ik vast de paspoorten en groene kaart klaar, maar er is helemaal geen grensovergang! Je rijdt gewoon Slowakije binnen, net alsof je België in rijdt. Het vignet kost 10 euro (foei dame aan de Hongaarse grens).
We rijden verder tussen de bergen door, het voelt hier anders, meer ontspannen ofzo.
Bij het plaatsje Hontianse Nemce, moeten we wachten. Er komt een peloton wielrijders voorbij. De kopgroep van drie renners ligt ver voor op de rest. Er zijn bijna meer motoren en volgwagens (met fietsen erop) dan wielrenners.
Er is langs deze weg opeens weer industrie, na alle land- en tuinbouw van de afgelopen dagen. Het stadje is Krupina is groot en levendig.
In Zvolen vinden we de camping, het is een mooi terrein, met veel gras. Er staan veel bungalows, waarvan er meerdere bezet zijn door een of meer elftallen (?) ijshockeyers, die oefenwedstrijden houden op beton, met een bal i.p.v. een puck.
Ze lopen allemaal in vol tenue, komen en gaan. Als de bewoners van het huisje tegenover ons "thuis" zijn gaan de radio aan. Gelukkig zijn ze veel weg.
Ergens draait urenlang een generator of zo, een vervelend zoemend/gierend geluid. Als we naar bed gaan is het gelukkig afgelopen. De ijshockeyers hebben nog lang plezier rond een kampvuur. We hebben er geen last van, maar als is om 03:30 uur ga plassen hoor ik ze nog praten.
We ontbijten bij het wegrestaurantje, waar we ook een kaart van Slowakije kopen. Onder een stralende zon rijden we richting Boedapest. Vrij onverwacht geeft de navi-dame aan, dat we moeten afslaan naar Donauföldvár en met een, naar later blijkt, gerechtvaardigd gevoel van twijfel doen we dat.
Onze eerste gedachte is dat "ze" ons via een doorsteek van de M5 naar de M6 wil leiden om via de westkant van Boedapest naar het noorden te gaan. Als we bijna bij de M6 gekomen nog een onzinnige aanwijzing krijgen, gaan we toch maarl de M6 op.
Bij de ringweg van Boedapest worden we alsnog oostelijk om de stad geleid, zodat we onszelf nog steeds vol verwarring en verbazing afvragen waar deze omweg van 100 km voor nodig was.
"Ze" heeft meestal gelijk, maar deze keer hadden we toch het voordeel aan onze twijfel moeten geven. We hebben nu wel een heel stuk van het platteland (letterlijk en figuurlijk) gezien. De poesta doet ons niet veel.
Bij Boedapest wordt het heuvelachtiger en nog verder naar het noorden komen de eerste bergen. Mooi groen. In het dorpje Rétsag gaan we op zoek naar een plek waar we een broodje kunnen eten. We komen terecht bij een "tearoom", waar we ons tevreden stellen met koffie en taart. We mogen in euro's betalen.
Er is wel een kiosk waar brood wordt verkocht en omdat er ook een bankomat is, pinnen we 1000 forinten (4 euro). Het brood kost 250 ft. Wat we niet wisten (foei??) is dat in Slowakije, 20 km verderop, de euro als officiële munt is. Hadden we net zo goed even kunnen wachten.
Als we de grens naderen leg ik vast de paspoorten en groene kaart klaar, maar er is helemaal geen grensovergang! Je rijdt gewoon Slowakije binnen, net alsof je België in rijdt. Het vignet kost 10 euro (foei dame aan de Hongaarse grens).
We rijden verder tussen de bergen door, het voelt hier anders, meer ontspannen ofzo.
Bij het plaatsje Hontianse Nemce, moeten we wachten. Er komt een peloton wielrijders voorbij. De kopgroep van drie renners ligt ver voor op de rest. Er zijn bijna meer motoren en volgwagens (met fietsen erop) dan wielrenners.
Er is langs deze weg opeens weer industrie, na alle land- en tuinbouw van de afgelopen dagen. Het stadje is Krupina is groot en levendig.
In Zvolen vinden we de camping, het is een mooi terrein, met veel gras. Er staan veel bungalows, waarvan er meerdere bezet zijn door een of meer elftallen (?) ijshockeyers, die oefenwedstrijden houden op beton, met een bal i.p.v. een puck.
Ze lopen allemaal in vol tenue, komen en gaan. Als de bewoners van het huisje tegenover ons "thuis" zijn gaan de radio aan. Gelukkig zijn ze veel weg.
Ergens draait urenlang een generator of zo, een vervelend zoemend/gierend geluid. Als we naar bed gaan is het gelukkig afgelopen. De ijshockeyers hebben nog lang plezier rond een kampvuur. We hebben er geen last van, maar als is om 03:30 uur ga plassen hoor ik ze nog praten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
