Disappointment Day
Door: ruudenbirgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
07 Mei 2010 | Verenigde Staten, Ilwaco
Dag 26 7 mei 2010 Cape Disappointment
Zonnig, aangenaam
Terwijl we lekker in het zonnetje zitten met een kopje koffie en een boek, besluiten we hier nog een dagje te blijven.
Ik zit Voor het eerst in korte broek en bloot shirt. Helaas gaat het na de lunch harder waaien en wordt het wat frisser.
Voor alle zekerheid gaan we ons maar even melden bij het kantoor en dat is maar goed ook, want er zijn veel reserveringen voor vandaag, waaronder onze plek.
We kunnen gelukkig 3 plaatsen opschuiven, naar een plek met een privé strandopgang. Deze is geblokkeerd door drijfhout en er ligt een boot, waarvan lijkt alsof een tsunami hem er heeft neergegooid.
Om de dag niet helemaal in ledigheid door te brengen hebben we 's middags de Cape Disappointment Lighthouse trail gelopen. Bij de parkeerplaats lopen zwartstaart hertjes.
Via een modderig paadje de berg op. Mooi uitzicht op de monding van de Columbia rivier. Op een plant ziet Ruud een boomkikker(tje) en even later ligt er een slang te zonnen op het pad.
Langs de trail ligt ook het museum over de expeditie van Clark en Lewis en daar willen we naar toe.
Deze twee mannen hebben op verzoek van de toenmalige president Jefferson, de nog onbekende binnenlanden van Amerika ontsloten door het continent van oost naar west te doorkruisen.
Ze zijn via de Columbia rivier uitgekomen bij deze kaap. Het is een barre en dappere tocht geweest en in het museum wordt dat op een interessante manier weergegeven.
Ruud laat foto's zien van het wild dat hij onderweg heeft geschoten aan de suppoosten van het museum.Ze weten te vertellen dat de slang ongevaarlijk is en de kikker eveneens.
We vervolgen de trail naar de vuurtoren. Weer een berg op en neer, maar wel de moeite waard. Mooi uitzicht over de riviermonding en de oceaan.
Zelfde weg terug. De auto staat vlak bij een mobiele pizzabakker (houtgestookte steenoven op een aanhanger, heel ingenieus) en daar kunnen we niet zomaar aan voorbij gaan.
Twee pepperoni's mee naar "huis", wijntje erbij en de zee zien vanuit de keukendeur. Wat wil een mens nog meer.
Zonnig, aangenaam
Terwijl we lekker in het zonnetje zitten met een kopje koffie en een boek, besluiten we hier nog een dagje te blijven.
Ik zit Voor het eerst in korte broek en bloot shirt. Helaas gaat het na de lunch harder waaien en wordt het wat frisser.
Voor alle zekerheid gaan we ons maar even melden bij het kantoor en dat is maar goed ook, want er zijn veel reserveringen voor vandaag, waaronder onze plek.
We kunnen gelukkig 3 plaatsen opschuiven, naar een plek met een privé strandopgang. Deze is geblokkeerd door drijfhout en er ligt een boot, waarvan lijkt alsof een tsunami hem er heeft neergegooid.
Om de dag niet helemaal in ledigheid door te brengen hebben we 's middags de Cape Disappointment Lighthouse trail gelopen. Bij de parkeerplaats lopen zwartstaart hertjes.
Via een modderig paadje de berg op. Mooi uitzicht op de monding van de Columbia rivier. Op een plant ziet Ruud een boomkikker(tje) en even later ligt er een slang te zonnen op het pad.
Langs de trail ligt ook het museum over de expeditie van Clark en Lewis en daar willen we naar toe.
Deze twee mannen hebben op verzoek van de toenmalige president Jefferson, de nog onbekende binnenlanden van Amerika ontsloten door het continent van oost naar west te doorkruisen.
Ze zijn via de Columbia rivier uitgekomen bij deze kaap. Het is een barre en dappere tocht geweest en in het museum wordt dat op een interessante manier weergegeven.
Ruud laat foto's zien van het wild dat hij onderweg heeft geschoten aan de suppoosten van het museum.Ze weten te vertellen dat de slang ongevaarlijk is en de kikker eveneens.
We vervolgen de trail naar de vuurtoren. Weer een berg op en neer, maar wel de moeite waard. Mooi uitzicht over de riviermonding en de oceaan.
Zelfde weg terug. De auto staat vlak bij een mobiele pizzabakker (houtgestookte steenoven op een aanhanger, heel ingenieus) en daar kunnen we niet zomaar aan voorbij gaan.
Twee pepperoni's mee naar "huis", wijntje erbij en de zee zien vanuit de keukendeur. Wat wil een mens nog meer.
-
11 Mei 2010 - 10:06
Wil En Mieke:
Wij zijn blij met zo'n mooie paddestoel. We zoeken het uit. Wil is trouwens aan het duiken in een natuurpark in de Middelandse Zee bij Estartit. Ik wilde (kan)niet meer mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
