Van stekkers en leertjes
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
29 April 2014 | Frankrijk, Saint-Maurice-sur-Moselle
29 april 2014 St. Maurice-sur-Moselle (F)
Het is nog steeds geen mooi weer als we opstaan, maar het regent tenminste niet. Ik doe nogmaals een poging om de stekker van de telefoonoplader te vinden, maar kan hem niet vinden. Gisteravond heb ik nog gebeld naar de camping in België of ze hem daar gevonden hebben, maar nee. Balen dus. Ik heb ook altijd wat met de telefoon als we op vakantie zijn.
Vanochtend willen we een stuk van de Voie Verte lopen en wel in de richting Bussang, ca. 3 km.
Mijn helaas feilbare richtingsgevoel stuurt ons de andere kant op (Ruud laat het over zich heen komen), we blijken richting Fesse sur Moselle te gaan, ca. 5 km.
Het tempo ligt laag, er zijn veel bloemetjes te bekijken en op de foto te zetten. We lopen langs een hek van een ons onbekende houtsoort. Omdat het hout nog vochtig is, zie je de meest fraaie patronen in het hout. Gezichten, spinnen en wat je er verder in wilt zien.
Als we bij Fresse sur Moselle aankomen, gaan we het "dorp" in op zoek naar koffie met gebak. Het lijkt uitgestorven, maar gelukkig is er een winkel annex restaurant, die open is. In een zaaltje van het restaurant zit een groot gezelschap warm te eten, maar voor ons is er gelukkig heerlijke koffie met gebak.
Erg gezellig is het niet, maar dat is hier vaak het geval. Formica tafels, kale stoelen en verder geen versiering. Aardige mensen, dat wel. We kopen meteen een baguette voor de lunch.
De terugweg gaat wat sneller, er hoeven geen foto's meer te worden gemaakt. We zijn net op tijd terug, het begint weer te regenen. In de middag gaan we nogmaals naar de receptie en bellen uiteindelijk toch maar met de campingeigenaar. Hij zegt dat hij eraan komt. We wachten tevergeefs. Dan maar geen internet en we zullen we het geld wel in een envelop in de brievenbus doen als we vertrekken.
De kachel moet weer aan. Op een gegeven moment begint hij raar te tikken. Ik zeg, het lijkt wel of hij aan het afkoelen is en ga kijken. Als ik mijn hoofd buig om de waakvlam te zien, valt mijn oog op het stopcontact aan de zitbank en vind achter het klepje de verloren gedachte stekker. Hoera.
De kachel is inderdaad uitgegaan; dat zou betekenen dat het gas al op is. Dat blijkt het geval. Bij het verwisselen van de flessen, ziet Ruud dat het rubberleertje uit de drukregelaar weer weg is. Dat is ons 4 jaar geleden ook overkomen. We hebben geen extra leertje, wel een binnenband met gebroken ventiel; wie wat bewaart heeft wat). Het rondje om het ventiel past in de drukregelaar. Het kost de nodige moeite om het ventiel eruit te snijden, maar dan hebben we een ambachtelijk vervaardigd leertje.
Voor alle zekerheid laten we de kachel uit. Dat spijt ons als we na enige uren puzzelen verkleumd het bed in stappen. Het duurt lang voor we weer op temperatuur zijn.
Het is nog steeds geen mooi weer als we opstaan, maar het regent tenminste niet. Ik doe nogmaals een poging om de stekker van de telefoonoplader te vinden, maar kan hem niet vinden. Gisteravond heb ik nog gebeld naar de camping in België of ze hem daar gevonden hebben, maar nee. Balen dus. Ik heb ook altijd wat met de telefoon als we op vakantie zijn.
Vanochtend willen we een stuk van de Voie Verte lopen en wel in de richting Bussang, ca. 3 km.
Mijn helaas feilbare richtingsgevoel stuurt ons de andere kant op (Ruud laat het over zich heen komen), we blijken richting Fesse sur Moselle te gaan, ca. 5 km.
Het tempo ligt laag, er zijn veel bloemetjes te bekijken en op de foto te zetten. We lopen langs een hek van een ons onbekende houtsoort. Omdat het hout nog vochtig is, zie je de meest fraaie patronen in het hout. Gezichten, spinnen en wat je er verder in wilt zien.
Als we bij Fresse sur Moselle aankomen, gaan we het "dorp" in op zoek naar koffie met gebak. Het lijkt uitgestorven, maar gelukkig is er een winkel annex restaurant, die open is. In een zaaltje van het restaurant zit een groot gezelschap warm te eten, maar voor ons is er gelukkig heerlijke koffie met gebak.
Erg gezellig is het niet, maar dat is hier vaak het geval. Formica tafels, kale stoelen en verder geen versiering. Aardige mensen, dat wel. We kopen meteen een baguette voor de lunch.
De terugweg gaat wat sneller, er hoeven geen foto's meer te worden gemaakt. We zijn net op tijd terug, het begint weer te regenen. In de middag gaan we nogmaals naar de receptie en bellen uiteindelijk toch maar met de campingeigenaar. Hij zegt dat hij eraan komt. We wachten tevergeefs. Dan maar geen internet en we zullen we het geld wel in een envelop in de brievenbus doen als we vertrekken.
De kachel moet weer aan. Op een gegeven moment begint hij raar te tikken. Ik zeg, het lijkt wel of hij aan het afkoelen is en ga kijken. Als ik mijn hoofd buig om de waakvlam te zien, valt mijn oog op het stopcontact aan de zitbank en vind achter het klepje de verloren gedachte stekker. Hoera.
De kachel is inderdaad uitgegaan; dat zou betekenen dat het gas al op is. Dat blijkt het geval. Bij het verwisselen van de flessen, ziet Ruud dat het rubberleertje uit de drukregelaar weer weg is. Dat is ons 4 jaar geleden ook overkomen. We hebben geen extra leertje, wel een binnenband met gebroken ventiel; wie wat bewaart heeft wat). Het rondje om het ventiel past in de drukregelaar. Het kost de nodige moeite om het ventiel eruit te snijden, maar dan hebben we een ambachtelijk vervaardigd leertje.
Voor alle zekerheid laten we de kachel uit. Dat spijt ons als we na enige uren puzzelen verkleumd het bed in stappen. Het duurt lang voor we weer op temperatuur zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
