De Badlands zijn goed

Dag 6 17 april 2010 Badlands - Rapid City, South Dakota
zonnig, eerst koude wind, later lekker

De dag begint goed; we mogen gratis het Nationale Park in, het is NP week en alle parken zijn gratis!
Zodra je het park binnenkomt begint het moois. Wat een boeiend landschap. Voor de Franse pelsjagers van weleer waren het Les mauvaises terres, moeilijk om door te steken.
Zo is de naam The Badlands ontstaan. Het is een interessant geologisch proces dat hier heeft plaatsgevonden en nog steeds plaatsvindt.

De Wall vormt de scheiding tussen de hoge en de lage prairie en erodeert nog steeds verder naar het noorden.
Het is prachtig wat wind, water, kou en hitte hebben gebeeldhouwd hier.
Vroeger was het een enorme klus om er door te komen, maar nu ligt er een fraaie asfaltweg en na iedere bocht is er weer iets te ah-en en te oh-en.

We zijn er mooi op tijd, het licht is nog niet te schel. Mensen zijn er nauwelijks; dat schijnt in het hoogseizoen wel anders te zijn.
We hadden Lorna beloofd koffie te drinken bij haar winkeltje en dat doen we dus. De koffie is net slootwater, maar de apple pie smaakt prima.

Ook de rest van de route is super, vooral als er tussen het wit opeens rood/geel/blauwe rotsen opdoemen, als waren het enorme drilpuddingen.
We zien een hele grote vogel boven op een rots zitten, maar kunnen met de kijker niet goed zien of het een arend of een gier of not iets anders is.
Langs de weg ligt een aantal bighorn schapen rustig te herkauwen.

Bijna aan het eind van de route zie ik op een wat kalig veld van alles bewegen. Het blijken prairiedogs te zijn.
Waar die naam vandaan komt weet ik niet, want ze lijken meer op konijnen en ze staan netzo rechtop als stokstaartjes.
Het zijn grappige beestjes, die af en toe een soort dansje doen.

Weer op de I-90 worden we overvoerd met reklameborden van Wall Drug en we nemen de exit er naar toe. Wat een toeristenval.
Ooit was het een belangrijke drugstore voor de wijde omgeving, nu is het een lange rij van namaak oude winkels, vol souvenirs en aanverwante zaken.
Dan maar een broodje in de camper op de parkeerplaats.

Bij de exit naar Rapid City tanken we nog even en drinken er wat. Bij het afrekenen krijgen we teveel terug, denken we. Wat blijkt, we krijgen seniorenkorting!!
Lazy J is onze camping voor vanavond en alweer zijn het toiletgebouw en het kantoor gesloten. Maar daar is Bill, die ons helpt met het legen van de vuile tanks en het vullen van de schone tanks.
Ook schrijft hij ons in, waarbij hij ook wel even aan zichzelf denkt, denken wij.
Maar...., er is WiFi, zodat we eindelijk een begin kunnen maken met het verslag.

Deze keer dus niet vroeg naar bed.