Kanoën langs Islas Espiritu Sancto

Dag 28

07.40 uur opgehaald door busje van BOA. Via de andere hotels naar het kantoor, huurspullen opgehaald en verder met het busje naar een strand voorbij Pichilinque, waar we al wadend met onze bagage in de skiff (hulpboot) klimmen.
Na een oversteek van 30 minuten komen we bij het strand van het eiland Espiritu Sancto, waar de kanoos al klaar liggen.

Hier blijven we tot een paar uur. In die tijd krijgen we uitleg over het gebruik van "Paco", het chemisch toilet. Francisco I kan het allemaal erg leuk vertellen, hetgeen vast goed geholpen heeft in het gebruik ervan. Ook uitleg over de kanoos. Tot slot moet iedereen verplicht omslaan en onder water de kano verlaten.

Na de lunch gaan we dan eindelijk op weg. Het is een mooi rustig, blauw zeetje. We zijn met z'n 15-en, maar alle namen blijven nog niet echt hangen.
Ruud heeft een dubbele boot met Wil, ik vaar met Mieke. Er is nog een 2-persoons kano en de rest is 1-persoons. De meesten hebben wel enige ervaring, maar voor sommigen is het nieuw.
Allen boten hebben een voetroer, dat maakt het manoevreren in de 2-persoons wel makkelijker.

In de eerste baai die we bezoeken, zijn veel mangrovebomen, waarvan 1 is ingenomen door een horde fregatvogels, mooie dieren.
Pelikanen zien we overal het water induiken. We zien een zeeleeuw als we weer de baai uit zijn. De kusten zijn prachtig, de "grond" bestaat uit samengeperste vulkaanas, die door de wind prachtig gesculptuurd is/wordt.
Op plekken waar ingesloten luchtbellen zijn vrijgekomen, lijkt het op kantwerk.

Als we bij onze kampeerplekbaai zijn aangekomen moeten we na het uitstappen diverse keren heen en weer waden naar de skiff om onze bagage, de tenten, slaapmatjes, stoelen, keukenspullen enz. naar het strand te brengen.
Dit zal niet de laatste keer zijn. Tenten opgezet, warmere kleren aangetrokken, want de wind is fris.

Het welverdiende happy hour brengt Marguerita's voor iedereen.
Langzamerhand wordt er onderling wat contact gemaakt. Behalve een echtpaar uit Engeland en wij Nederlanders, zijn het allemaal Amerikanen; 4 echtparen en een vrouw alleen.

Het diner is prima verzorgd door kok/schipper Alvaro, met hulp van Mario en gids Francesco II. Omdat Wil opgegeven heeft allergisch te zijn voor tomaten is daar met de salades rekening mee gehouden.
Ook de overige maaltijden zijn (vrijwel) zonder tomaat. Het eten is prima, niet Mexicaans pittig, maar goed van smaak. Ook wordt er een wijntje bij geschonken.

Om 18.00 uur is de zon onder en wordt het snel donker en koud. We spelen nog een spelletje klaverjas met de hoofdlampen op.
Om half 8 (!) ligt iedereen in zijn tent. De sterrenhemel is overweldigend mooi, er is zoveel te zien!