Köycegiz - Gemiler Baai 120 km

Vreselijke buien met onweer vannacht. We maken ons grote zorgen. Als Piet rijklaar is, blijken die geheel bewaarheid te worden, want ondanks plankjes, kleedjes, duw- en trekwerk, komt de camper geen meter van zijn plek en graven de wielen zich steeds verder in.
Ruud en ik gaan op zoek naar iets wat ons kan wegslepen en zien gelukkig een shovel rijden. De goede man is meteen bereid ons te helpen en trekt ons de camping af. Hij blij met 2 tientjes, wij blij dat hij er was.

Ons eerste doel is Dalyan, aan de andere kant van het meer, waar de heilige graven en ruïnes van Kaunos met een boot te bezichtigen zijn. De weg er naar toe is smal en landelijk, hier en daar wat gaterig.
Parkeerplek in het centrum van het stadje, aan de rivier. We drinken koffie op een bankje en dan regelen we een van de 10-tallen boten die er liggen om ons naar de bezienswaardigheden te varen.

De graven zijn wel indrukwekkend, zo uitgehakt in de berg. Efesus heeft ons al een beetje bedorven voor de stadsruïnes, die we daarna bekijken. Mooi uitzicht op zee vanaf de berg. We varen niet door naar het schildpaddenstrand, waar Dalyan bekend door is geworden.

Nu hoeven we nog maar een korte rit naar de camping bij Fethiye. Het wordt een langdurige, moeizame tocht. Afgezien van de gebruikelijke werkzaamheden, moeten we een enorme pas over en DoDo wil niet harder dan 18 km/uur. De 2e versnelling lijkt het niet te doen.

Eenmaal in Fethiye vinden we de weg naar Kuyucak (staat op Piet zijn kaart) niet, noch die naar Kayavak (staat op onze kaart). We vragen raad en worden naar Ölüdeniz Beach gestuurd. Later blijkt daar ook wel een camping te zijn, maar wij vinden hem niet en volgen de bordjes Kayaköy.
We komen via een smalle, weinig belovende weg bij een bijzondere plaats waar een spookstad op de helling staat. Het is Kaya Köyu, waar vroeger veel orthodox-christelijke Grieken woonden, die in 1923 naar Griekenland werden teruggestuurd in het kader van een gedwongen volksuitwisseling.

Hier vragen we nogmaals de weg en we worden naar Gemiler Bay gestuurd, 8 km verderop. Veel keuze hebben we niet, dus we gaan door. De hellingen zijn gelukkig wat minder steil. We komen uit bij een prachtige baai.
We moeten 2,50 lira toegang betalen en kunnen voor 15 lira op een soort camping overnachten. We hebben al betaald, als mensen ons naar een andere (veel betere en mooiere) plek halen. Hier mogen we gratis staan, als we bij hun restaurant eten vanavond. Dat lijkt ons geen probleem.

In de baai liggen mooie grote zeiljachten met passagiers, die op excursie gaan naar Kaya Köyü of naar de ruïnes op het eiland in de baai.
We eten zeebaars bij het restaurant en worden verblijd met een veel te hoge rekening. Later lezen we in onze gids, dat ze erom bekend staan creatief met prijzen om te gaan.
Als de zon weg is wordt het snel koud en we trekken ons terug in de camper.