van de regen in de drup
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
17 Mei 2014 | Albanië, Barbullush i Sipërm
17 mei 2014 Omarë (A) - Bogë - Barbullush 113 km
Het is wel droog, maar geen buitenontbijtweer. We vinden het toch een beetje stom om naar een camping 29 km verderop te rijden en kiezen dus voor een "excursie" naar Bogë.
Niet zozeer vanwege de plaats zelf, maar meer omdat we daar zonder al te veel problemen kunnen komen. Het ligt ten noordoosten van Shkodër een beetje in de bergen. Aan de oostzijde van het 41 km lange Shkodërmeer is het land heel vlak, daarna komen de bergen.
Eerst een stuk hoofdweg en dan slaan we af, een smalle weg vol kuilen. Gelukkig duurt dat niet al te lang en wordt de weg beter, maar nog steeds smal. Gelukkig is er weinig verkeer. Naarmate we verder komen verandert het landschap, het wordt wat kaler en ontoegankelijker.
We komen langs een enorm project, gefinancierd door de EU; we denken dat het een waterfabriek moet worden. Een stuk verderop staat een oorlogsmonument (denken we, er staat ergens 1918 op). De bloemenkransen zijn verpakt in plastic.
De verspreid staande huizen zien er een stuk beter uit dan we verwachtten. Bogë ligt op ongeveer 900 m hoogte en het is er koud. Laaghangende bewolking, bijna regen.
We parkeren bij een café en lopen naar het tegenoverliggende kerkje. De dochter van de caféhouder zegt dat we de kerk wel in mogen en we lopen met haar mee. Het blijkt dat de zaterdagse catechismusles net zal beginnen.
De jonge (20 jr) Kosovaarse seminarist vindt het erg leuk dat we er zijn en we hebben een heel gesprek met hem. Hij is alleen in het weekend in het dorp. Doordeweeks studeert hij voor priester in Shköder.
De omgeving is overwegend katholiek, er wonen slechts twee moslimgezinnen. Als ik op zijn vraag wat wij "zijn", antwoord dat ik niet in God geloof, zegt hij troostend; "but God believes in you". Heb ik even mazzel.
Het is een klein kerkje. De kinderen vinden het reuze interessant dat we er zijn. De wat oudere kinderen spreken aardig Engels. Een groep jongemannen wordt in een "zijbeuk"geïnstrueerd door de weekendpriester.
Verder is er niets in het "dorp", dus gaan we koffiedrinken in het café. Tot onze niet geringe verbazing en vreugde staat er een prima espresso machine. We drinken er elk twee van de weeromstuit (behalve Wien, die drinkt sap). Het glas water dat we er bij krijgen komt uit de bergen en smaakt heerlijk.
Hierna keren we de campers, er voor zorgdragend dat de varkens niet overreden worden en gaan dezelfde weg terug,langs de loslopende geiten, schapen, ezels en koeien. Het weer wordt steeds slechter. Vlakbij de hoofdweg kopen we brood en eenmaal weer op weg naar Shkodër stoppen we langs de weg om te lunchen.
Het regent dat het giet. In mijn hoofd spelen steeds een paar regels van een Engels volksliedje : "....hey ho, the wind and the rain,and the rain it raineth every day".
Door Shkodër volgen we een andere weg, buiten het centrum langs, dat scheelt een heleboel. De laatste 20 kms naar Barbullush wordt het steeds lichter en als we bij de (Nederlandse) camping aankomen schijnt de zon.
Het is er vreselijk druk met campers en morgen komt er nog een groep. We kunnen een plekje zoeken helemaal achter op het terrein. Waar we al een beetje bang voor waren gebeurt: Piet rijdt zich vast als hij probeert op de bokken te rijden. Wij proberen het maar niet eens, gelukkig staan we aardig waterpas. Piet bestelt meteen maar een tractor voor morgenochtend.
We kunnen een uurtje in de zon zitten, daarna kruipen de zwarte tentakels weer over de bergen. We gaan maar weer binnen zitten. Na het eten nog even lezen en schrijven en dan naar bed.
Het is wel droog, maar geen buitenontbijtweer. We vinden het toch een beetje stom om naar een camping 29 km verderop te rijden en kiezen dus voor een "excursie" naar Bogë.
Niet zozeer vanwege de plaats zelf, maar meer omdat we daar zonder al te veel problemen kunnen komen. Het ligt ten noordoosten van Shkodër een beetje in de bergen. Aan de oostzijde van het 41 km lange Shkodërmeer is het land heel vlak, daarna komen de bergen.
Eerst een stuk hoofdweg en dan slaan we af, een smalle weg vol kuilen. Gelukkig duurt dat niet al te lang en wordt de weg beter, maar nog steeds smal. Gelukkig is er weinig verkeer. Naarmate we verder komen verandert het landschap, het wordt wat kaler en ontoegankelijker.
We komen langs een enorm project, gefinancierd door de EU; we denken dat het een waterfabriek moet worden. Een stuk verderop staat een oorlogsmonument (denken we, er staat ergens 1918 op). De bloemenkransen zijn verpakt in plastic.
De verspreid staande huizen zien er een stuk beter uit dan we verwachtten. Bogë ligt op ongeveer 900 m hoogte en het is er koud. Laaghangende bewolking, bijna regen.
We parkeren bij een café en lopen naar het tegenoverliggende kerkje. De dochter van de caféhouder zegt dat we de kerk wel in mogen en we lopen met haar mee. Het blijkt dat de zaterdagse catechismusles net zal beginnen.
De jonge (20 jr) Kosovaarse seminarist vindt het erg leuk dat we er zijn en we hebben een heel gesprek met hem. Hij is alleen in het weekend in het dorp. Doordeweeks studeert hij voor priester in Shköder.
De omgeving is overwegend katholiek, er wonen slechts twee moslimgezinnen. Als ik op zijn vraag wat wij "zijn", antwoord dat ik niet in God geloof, zegt hij troostend; "but God believes in you". Heb ik even mazzel.
Het is een klein kerkje. De kinderen vinden het reuze interessant dat we er zijn. De wat oudere kinderen spreken aardig Engels. Een groep jongemannen wordt in een "zijbeuk"geïnstrueerd door de weekendpriester.
Verder is er niets in het "dorp", dus gaan we koffiedrinken in het café. Tot onze niet geringe verbazing en vreugde staat er een prima espresso machine. We drinken er elk twee van de weeromstuit (behalve Wien, die drinkt sap). Het glas water dat we er bij krijgen komt uit de bergen en smaakt heerlijk.
Hierna keren we de campers, er voor zorgdragend dat de varkens niet overreden worden en gaan dezelfde weg terug,langs de loslopende geiten, schapen, ezels en koeien. Het weer wordt steeds slechter. Vlakbij de hoofdweg kopen we brood en eenmaal weer op weg naar Shkodër stoppen we langs de weg om te lunchen.
Het regent dat het giet. In mijn hoofd spelen steeds een paar regels van een Engels volksliedje : "....hey ho, the wind and the rain,and the rain it raineth every day".
Door Shkodër volgen we een andere weg, buiten het centrum langs, dat scheelt een heleboel. De laatste 20 kms naar Barbullush wordt het steeds lichter en als we bij de (Nederlandse) camping aankomen schijnt de zon.
Het is er vreselijk druk met campers en morgen komt er nog een groep. We kunnen een plekje zoeken helemaal achter op het terrein. Waar we al een beetje bang voor waren gebeurt: Piet rijdt zich vast als hij probeert op de bokken te rijden. Wij proberen het maar niet eens, gelukkig staan we aardig waterpas. Piet bestelt meteen maar een tractor voor morgenochtend.
We kunnen een uurtje in de zon zitten, daarna kruipen de zwarte tentakels weer over de bergen. We gaan maar weer binnen zitten. Na het eten nog even lezen en schrijven en dan naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
