Haasje over in de Rocky Mountains

Dag 13 24 april 2010 Bozeman, Montana - Osburn, Idaho
Zonnig, fris, later bewolkt, stormachtige wind.

Ondanks de langsdenderende en toeterende treinen die zich 's avonds begonnen aan te dienen, hebben we goed geslapen.
We nemen de tijd om wat kaarten te schrijven.

Op aanraden van de camping bazin gaan we via het historisch centrum van Bozeman terug naar de I-90.
We komen dan vanzelf langs een postkantoor en de Wal Mart. Het historisch centrum lijkt in niets op een historisch centrum van, pak weg, Alkmaar.
Er staan "oude" bakstenen gebouwen, maar dat is het dan ook. Wij in Europa zijn natuurlijk hartstikke verwend met een historie die vele eeuwen terug gaat.

We denken dat we de oprit naar de Wal Mart oprijden, maar het is die naar de snelweg, in de verkeerde richting. Gelukkig is de volgende afslag niet al te ver en we kunnen omkeren.
Toch nog even naar de winkel. Bij de karretjes staat een standaard met schoonmaakdoekjes met het verzoek om het handvat van de winkelwagen schoon te maken. Kan het erger?

Het is weliswaar zonnig, maar we gaan gekleed in hemd, T-shirt en trui en dat is nodig (vinden wij).
De autochtonen zijn kennelijk blij dat de winter voorbij is en lopen in blote zomerkleren. Niet alleen zijzelf, maar ook baby's en peuters.
Als je zware winters gewend bent, zal vandaag ook wel lekker zijn voor ze.

De bergketens van de Rocky Mountains lopen voornamelijk in min of meer noord-zuid richting. Wij moeten naar het noordwesten, dus dat betekent bergje op, bergje af, valleitje, bergje op, bergje af, valleitje enz.
Dit gaat zo door tot Missoula. De bergen zijn wel weer afwisselend, dan weer van kleur, dan weer van vorm. We komen ook weer door een reuzen rotstuin.
In de valleien loopt er meestal een rivier mee, da's wel zo gezellig. Het gras is nog voornamelijk lichtgeel, niet onaangenaam. De bomen zijn nog kaal, behalve de wilgen, die staan vol trots goudgeel te wezen.

Overigens, ik heb ontdekt dat de witte skeletbomen die ik zilverberk noemde, eigenlijk ratelpopulieren zijn. Deze bomen klonen zichzelf, door zich te vermeerderen door wortelopslag.
Behalve koeien, zien we sinds gisteren ook schapen, paarden en lama's grazen. Op een heuveltop langs de weg staat een oude tractor langzaam weg te roesten.

Plotseling zien we een hele hoge schoorsteen in het landschap. Het is de Anaconda Smokestack. Deze schoorsteen is het grootste vrijstaande metselwerk ter wereld. Hij wordt gebruikt om koper te smelten.
Er ligt een enorme berg kolengruis vlakbij, die zal wel gebruikt worden om te verhitten. In het plaatsje Anaconda staan veel hele kleine huisjes, wat stenen gebouwen en, niet eerder gezien, een bakstenen flatgebouw, dat zo uit Nederland zou kunnen komen.
Hier begint een toeristische route, die ons via rustige wegen en een mooie omgeving terug brengt naar de snelweg.

Bij Missoula zien we een enorme caravan boulevard. Honderden campers en caravans, maat mega, staan er te koop. Ze kunnen niet vreselijk duur zijn hier.
Er rijden er al heel veel rond en bij zeker de helft van de huizen zie je ze op het erf staan. Amerikanen zijn eigenlijk gewoon nomaden in hun hart, denk ik.

Vanaf Missoula rijden we door een dal, vergezeld van de North Pacific Railroad en de Jackson Fork rivier, die zich in allerlei bochten wringt, zodat we er tientallen keren over heen moeten.
Op de spoorweg zien we alleen een hele lange kolentrein de ene kant op gaan en een lange goederentrein de andere kant op.

Het lijkt alsof de Stille Oceaan zijn invloed al doet gelden hier. De bomen en struiken zijn al verder in blad, er bloeien bloemen op de hellingen en het gras is groener.
Dat belooft veel goeds voor de komende weken. We zijn nu op de helft, maar de inclusief-mijlen (2500) zijn vandaag al opgebruikt. Vanaf nu wordt het bijbetalen.