Gisteren waren ze er nog, toch??

Dag 12 23 april 2010 Gardiner, Montana - Bozeman, Montana
Zonnig, eerst koud, later aangenaam.

Het is lekker zonnig, maar wel koud. We zitten op ruim 2000 m hoogte. Het vulkanische deel van Yellowstone waar we gisteren waren, is een grote hoogvlakte.
Door de laatste grote uitbarsting zijn de kraterwanden ingestort en is deze hoogvlakte ontstaan.

Vandaag willen we heen en weer naar de oostelijke ingang. Volgens kenners is dat het mooiste deel van het park en hebben we daar de meeste kans om beren, wolven en ander ongemak tegen te komen.

Eerste stop, een waterval. Tweede stop is een wandeling met educatieve borden over o.a. de noodzaak van regelmatige bosbranden.
De naaldbomen hebben kegels die pas opengaan als de brand er overheen geweest is, zodat de zaden loskomen. Je ziet veel dode staken staan, die van lieverlee gaan omvallen en tot humus terugkeren.
aan de hoogte van de nieuwe boompjes kun je zien hoelang het geleden is.

We zien nu ook pronghorn herten. Vliegende herten (grote kevers), hebben net zulke hoorns. Het uitstapje naar de versteende boom stelt weinig voor.
We moeten er een eind voor lopen en de boom staat binnen een hekwerk. Eens waren er drie, maar twee ervan zijn stukje voor stukje tot souvenir geworden. Vandaar het hek.
Het ziet er uit als een groot uitgevallen grafmonument.

Rijdende voort kijken we ingespannen links en rechts in de hoop wilde beesten te zien. Heel veel bisons, dat wel.
Hier en daar wat herten. Felblauwe zwaluwen, grondeekhoorntjes. Leuke bloemetjes, heel klein tussen de alom aanwezige sagebrush struiken.
Bisonpoep en nog meer bisonpoep. Een pootafdruk van een wolf (?). Zwerfkeien, hele grote. Mooie natuur.
Bijzonder: icebox canyon. Een heel nauw canyonnetje, waarvan de steile helling wit zijn van de bevroren watervallen.

Het laatste stuk gaat door vrij open, besneeuwd naaldwoud, met mooie watertjes. Heel geschikt voor beren vinden wij.
Maar nee hoor, hoe we ook ons best doen; zowel heen als terug, we zien niets. De afgelopen dagen is ons toch echt verzekerd, dat ze gisteren nog gespot zijn...
Maakt niet uit, het was een prachtige dagbesteding. Na 170 km en 6,5 uur, zijn we terug bij de noordelijke uitgang.

De weg naar Livingston naar de I-90 gaat grotendeels door de vallei van de Yellowstone rivier.
Een zeer aantrekkelijke vallei, waar de rivier sterk kronkelend doorheen stroomt, de zijkanten begrensd worden door zachtgroene ronde heuvels, met daar achter de besneeuwde toppen van de bergketens.
Aan het water was nog een stukje land te koop....

Eenmaal op de I-90 gaan we door een Zwitsers aandoend landschap en krijgen de indruk dat dit een welvarend stukje USA is. We zijn op tijd bij de camping en kunnen nog lekker een uurtje van het zonnetje genieten.