Sultanhani - Göreme 206 km

In de Turkije gids heeft Ruud gelezen over het Ihlaradal, dat erg mooi mooi zijn. Omdat het een niet al te grote omweg vergt, gaan we er naar toe.
In Aksaray gaan we helemaal de mist in, zowel Hendrik als Tom geven tegenstrijdige instructies. Hendrik deelt mee onvoldoende gegevens in de database te hebben om ons goed te kunnen leiden.
We zoeken ons een weg de stad uit en daar staat dan opeens het door ons gezochte richtingbordje. We waren er al 2x vlakbij, maar werden dan een andere kant op gestuurd.

Bij een spiksplinternieuw bezinestation drinken we koffie en daar zien we ook onze eerste vreemde rotsformaties, maar ook de, niet meer werkzame, vulkaan die er mede voor verantwoordelijk is geweest.
In het eerste dorp, Semile, zien we de eerste rotswoningen. We stappen uit en lopen een stukje om foto's te nemen. Dan rijden we verder en vrijwel direkt om de bocht is de ingang van een openluchtmuseum.
Daar gaan we natuurlijk naar toe.

De gids die zich aanbiedt voor € 10,00 wijzen we hooghartig van de hand. We kunnen heus zelf de weg naar boven wel vinden.
Dat valt tegen, dus vragen we hem met hangende pootjes terug. De prijs wordt iets hoger! Toch zijn we blij met hem, anders hadden we nooit de 3 kerken gevonden. Hij vertelt verontwaardigd over zijn idiote landgenoten, die de frescoes vernield hebben, omdat het een christelijke kerk was.
Met name de ogen van de heiligen zijn eruit gekrast. Heel jammer.

Hier en daar zie je een soort hokjes uitgehakt in de muren. Dat zijn postduiven hokjes uit de tijd van voor telefoon en internet.

Na een picknick tussen de koeien, reizen we door naar Ihlara. Een steile klim, waar de koude motor van DoDo erg van schrikt.
Het uitzicht bovenop de berg is schitterend.
In Ihlara is een diepe kloof, waar je in kunt lopen, maar we stoppen er niet.
De weg via Derenkuyu naar Nevsehir voert door het mooie, stille platteland. Prachtige kleuren op de bergen.
Na Nevsehir laat de reisbeschrijving naar camping Kaya ons weer in de steek en we eindigen uiteindelijk bij camping Panorama, zo'n 500 m boven Göreme.
Een eigen "afdeling" met een eigen terras dat uitziet op het dorp en het bijzondere landschap waar het letterlijk deel van uitmaakt.

De beheerder is een spring-in-'t veld, die ons al snel van veel informatie voorziet en probeert ons een auto met chauffeur aan te praten.
Vanwege de steilte van sommige hellingen, zijn namelijk niet alle wegen geschikt voor de campers. We zullen wel zien, het is nogal prijzig.