Dagje Meknes

23 april 2013 Moulay Idriss


De lokale bus brengt ons voor € 0,50 p.p. van de camping naar het centrum van Meknes. De bus zit al aardig vol, maar er wordt plaats gemaakt voor Wien en mij. Het is een rit van een klein halfuur. Eenmaal aangekomen beginnen we met een kop koffie op het hooggelegen terras, dat uitkijkt op de stadspoort Bab Mansour en het hoofdplein Place El Hedim.

We willen de medina met de diverse souks bekijken, maar voor we het weten worden we al door een Marokkaan ("mijn zuster woont in Gouda") van een stalletje langs de weg meegenomen naar een winkel gespecialiseerd in kruiden, specerijen, olieën enz. Dit is helemaal niet wat we willen en de 9-, 12- 15- 24- en 42-specerijenmixen kunnen ons niet bekoren.

We gaan er snel weer weg, lopen terug naar ons begin en komen dan al snel langs het Meknes museum. Het is een leuk klein museum met voorbeelden van sieraden, kleding, werktuigen, kalligrafie enz. van de diverse bevolkingsgroepen.

De Medina is veel netter dan die in Salé. De huizen zijn terra van kleur en hebben bruine deuren en overkappingen daarboven. Er zijn veel winkeltjes, zoals altijd per branche gegroepeerd. Aan de garenwinkel kunnen we niet voorbij gaan zonder wat te kopen. We zien ook wel mooie kaftans, maar kopen er geen.

Opeens zien we een man, die met het draaiwerk van een soort mixer (zonder haken) garen aan het twijnen is. De draden worden gewoon over vele meters voor de winkeltjes langs gespannen en dan opgedraaid. Een moderne lijnbaan.

We proberen de moskee te vinden, die moet hier ergens zijn, maar dat wil niet erg lukken. Eerst maar lunchen dan. We gaan op goed geluk een eetgelegenheid binnen. Het is een soort overdekte binnenplaats, lekker licht en het ziet er netjes uit.
Een menukaart is er niet, er wordt gewoon eten gebracht. Als eerste een grote mand brood en een bord salade. Daarna komt een heerlijk gerechtje van gevulde en in beslag gefrituurde sardientjes. Dit was nog niet alles, want er komt nog een kip-tahine achteraan. Als toetje een halve meloen met een aardbei erin en om het helemaal af te maken een kopje koffie.
Muntthee met sinaasappelbloesen voor Wien. We zitten tot de nok toe vol en hoeven nog geen € 8 de man af te rekenen.

Verder dwalend door de souks, op zoek naar die verdraaide moskee, worden we geholpen door een stel Indische Nederlanders, die de weg een beetje kennen. Ze wijzen ons de weg naar de Medresse Bou Anania en vertellen ons hoe we weer bij het plein komen.
De Medresse (hogeschool, waar arme studenten ook een kamer konden krijgen) is weer van grote schoonheid, het zijn gewoon kleine Alhambraatjes. Op de verdiepingen zijn de slaapcellen voor de studenten van destijds. Erg minimaal.
Vanaf het dak kunnen we zien waarom de moskee zo moeilijk te vinden is. Hij is volledig ingebouwd tussen de souks. We kunnen dus terug gaan naar het plein, als niet-moslims mogen we er sowieso niet in.

Volgens het boek zou het plein 's middags vollopen met dansers, muzikanten, acrobaten en wat dies meer zij, maar dat zal wel later gebeuren, want veel is er nog niet te zien.
Wien en ik kopen een tahine (rood en ongeglazuurd, die zijn het beste).

Dan nog een rondje door de specerijen en zoetwarensouk. De specerijen zijn hier even duur als in de winkel van vanochtend en de mixen ruiken ook hier niet erg lekker. We kopen wel een pond dadels. De slagers laten we links liggen, daar stinkt het te erg.

Het is mooi geweest, het begint steeds harder te waaien, we gaan terug naar de bushalte. Lang hoeven we niet te wachten.
Gelukkig kunnen we zitten. Als ik mijn fototoestel in mijn tas wil stoppen glijdt mijn tahine van mijn schoot en valt te pletter op de vloer.
Groot plezier voor de omzitters, myself included. Blij toe, dat het ding nog geen rijksdaalder kostte.

Op de camping zien we dat de beheerder de luifel in de grond heeft vastgezet en wat heeft laten zakken vanwege de harde wind.
Het is al snel te koud om buiten te zitten.