Wat een landschappen
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
26 April 2013 | Marokko, Midelt
26 april 2013 Fes - Midelt 206 km
Hoewel Fez nog heel veel te bieden heeft, gaan we toch verder richting woestijn vandaag. Het is afgelopen met de tolwegen, vanaf nu zijn het gewone tweebaanswegen, van wisselende kwaliteit.
Bij het tanken komt er "rook" uit de tankopening; de pompbediende heeft dat nooit eerder gezien en weet niet waar het van komt. open dat het niets is.
We gaan al snel de bergen in. Mooi groen, veel bloemen. Veel appelboomgaarden. Stalletjes met fossielen en stenen.
De eerste bekende plaats is Ifrane, een bijzonder geval. Het is net of je een Duits kuuroord binnenrijdt.
Er is ook een koninklijk paleis, maar dat ligt geheel achter een park verborgen. Een heel modern universiteitscomplex is er eveneens. In Ifrane is de parkeerplaats helemaal vol, dus we rijden door tot we een plek vinden om koffie te drinken.
Het is er rotsig en Ruud probeert een geode te scoren. Het blijft bij wat leuke brokstukken met bergkristal. We krijgen er nog bezoek van een honingverkoper, die een kilo verkoopt aan PiWi.
Hierna komen we door wat er over is van het Atlascederwoud. Grote, dikke bomen staan er tussen. We klimmen hoger en hoger, komen door een skigebied en over een col van 1964 m. Het wordt steeds kaler en rotsiger. In het stadje Timahdite, waar op elke schoorsteen en op daken ooievaars nestelen, doen we een paar boodschappen.
20 Km verderop is een stuwmeer, Aquemale Sidi Ali, en daar lunchen we. Overal ligt vulkanisch gesteente. Het is er frisjes. Op weg naar de volgende col van 2202 m zien we op de bergwanden paarse bloemen. Bij een P gaan we even kijken en foto's maken.
We weten niet wat het zijn. Ook de andere bloemen die er staan kennen we niet. Het wilde-bloemenboek natuurlijk vergeten mee te nemen.
Na de col verandert het landschap opnieuw. We komen op een laagvlakte, kaal en stenig. Gelukkig zorgt de gele wolfsmelk voor een vrolijke noot. Bij een stenen- en fossielenkraam koopt Ruud een mooie ammoniet en wat andere stenen.
De besneeuwde toppen van de Hoge Atlas doemen op uit de heiige lucht. Ervoor rode platte heuvels. Bizar landschap. Nu begint het op Marokko te lijken; de kleur van de huizen, de vele schapen, het kale, zanderige landschap.
Eindbestemming voor vandaag is Midelt, een middelgrote plaats met een redelijke stadscamping. De bewolking van vanmiddag is weer helemaal weg, het waait weer hard en koud. In de luwte van de camper kunnen we toch buiten zitten. Eten doen we in de stad.
Terug in de camper foto's selecteren van de afgelopen dagen voor de website en de laatste verslagen schrijven.
Hoewel Fez nog heel veel te bieden heeft, gaan we toch verder richting woestijn vandaag. Het is afgelopen met de tolwegen, vanaf nu zijn het gewone tweebaanswegen, van wisselende kwaliteit.
Bij het tanken komt er "rook" uit de tankopening; de pompbediende heeft dat nooit eerder gezien en weet niet waar het van komt. open dat het niets is.
We gaan al snel de bergen in. Mooi groen, veel bloemen. Veel appelboomgaarden. Stalletjes met fossielen en stenen.
De eerste bekende plaats is Ifrane, een bijzonder geval. Het is net of je een Duits kuuroord binnenrijdt.
Er is ook een koninklijk paleis, maar dat ligt geheel achter een park verborgen. Een heel modern universiteitscomplex is er eveneens. In Ifrane is de parkeerplaats helemaal vol, dus we rijden door tot we een plek vinden om koffie te drinken.
Het is er rotsig en Ruud probeert een geode te scoren. Het blijft bij wat leuke brokstukken met bergkristal. We krijgen er nog bezoek van een honingverkoper, die een kilo verkoopt aan PiWi.
Hierna komen we door wat er over is van het Atlascederwoud. Grote, dikke bomen staan er tussen. We klimmen hoger en hoger, komen door een skigebied en over een col van 1964 m. Het wordt steeds kaler en rotsiger. In het stadje Timahdite, waar op elke schoorsteen en op daken ooievaars nestelen, doen we een paar boodschappen.
20 Km verderop is een stuwmeer, Aquemale Sidi Ali, en daar lunchen we. Overal ligt vulkanisch gesteente. Het is er frisjes. Op weg naar de volgende col van 2202 m zien we op de bergwanden paarse bloemen. Bij een P gaan we even kijken en foto's maken.
We weten niet wat het zijn. Ook de andere bloemen die er staan kennen we niet. Het wilde-bloemenboek natuurlijk vergeten mee te nemen.
Na de col verandert het landschap opnieuw. We komen op een laagvlakte, kaal en stenig. Gelukkig zorgt de gele wolfsmelk voor een vrolijke noot. Bij een stenen- en fossielenkraam koopt Ruud een mooie ammoniet en wat andere stenen.
De besneeuwde toppen van de Hoge Atlas doemen op uit de heiige lucht. Ervoor rode platte heuvels. Bizar landschap. Nu begint het op Marokko te lijken; de kleur van de huizen, de vele schapen, het kale, zanderige landschap.
Eindbestemming voor vandaag is Midelt, een middelgrote plaats met een redelijke stadscamping. De bewolking van vanmiddag is weer helemaal weg, het waait weer hard en koud. In de luwte van de camper kunnen we toch buiten zitten. Eten doen we in de stad.
Terug in de camper foto's selecteren van de afgelopen dagen voor de website en de laatste verslagen schrijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
