Vanochtend zwommen ze nog....
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
18 Mei 2013 | Marokko, El Jadida
16 mei 2013 Safi - El Jadida 155 km
Kennelijk weten de pauwen wanneer de muezzins hun 05.00 uur oproep gaan doen, wan even ervoor beginnen ze te schreeuwen. Dan volgen er 3 à 4 oproepen in canon, op korte afstand van ons bed; echt blij worden we er niet van. Gelukkig zingen de meeste muezzins in Marokko melodieus en niet te lang. Dat is in Indonesië en ook in Turkije wel anders: blikkerig, vals en langduriger.
Ons eerste bezoek is aan de pottebakkersheuvel. Hier zijn de werkplaatsen en ovens van het Safi aardewerk, dat volgens zeggen overal heen geëxporteerd wordt. Het is mooi, maar kwetsbaar, overal is wel een schiefffie af.
De meeste indruk maken toch wel de jongens en mannen die het aardewerk beschilderen, maar het is leuk om het hele proces te bekijken. Ik krijg een bonk klei mee.
We laten de medina voor wat hij is, halen de campers op en rijden verder noordwaarts langs de kust. Direct ten noorden van Safi wordt (net als overal) een Nouvelle Ville uit de grond gestampt, met veel appartementen, dure huizen en een universiteit. Daarna is het leeg en stenig.
We rijden stukken hoog boven de zee en hebben mooie klifgezichten. Pauze in Cap Bedouzza. Een geweldige plek. Men is bezig er een toeristenoord van te maken, maar nu is het nog erg rustig. Op de verweerde rotsen staan mannen te vissen, terwijl de golven om hen heen stukslaan. Een viertal mannen is bezig mosselzaad te verzamelen, dat naar Spanje wordt verkocht. Wij kopen vis van twee vissers die net van hun rots afkomen, verser kan het niet.
Oulidia is het volgende dorp waar we aanleggen. Hier is een lieflijke lagune, ontstaan achter een van de openingen in de ruige rotskust. Het is al een echte toeristische trekpleister. De camping die in onze boeken vermeld staat is niet meer; alleen een groot parkeerterrein waar campers mogen overnachten. We parkeren en lopen naar de lagune en de boulevard. Het is nog vroeg, dus na een verfrissing met uitzicht op de lagune, rijden we verder naar El Jadida.
Er zijn meerdere lagunes langs dit stuk kust. Op veel plaatsen worden zoutpannen afgewisseld met landbouwperceeltjes. Graan, kool, mais enz. Geen last van verzilting??? Als het hier kan, moet het bij ons toch ook lukken, zou je denken.
Opeens zien we allemaal stalletjes met oranje pompoenen en na een aantal kms is dat dan weer over. De donkere wolk die al een tijd met ons mee reist ontlaadt zich eindelijk in een regenbui, maar het valt mee.
Rond de haven van Jorf Lastar, zo'n 20 km voor El Jadida is enorm veel industrie. Vanaf hier wordt de weg bijzonder slecht. Meer kuil en gat dan weg en het is er erg druk. In de stad zelf is het weer goed opletten, het Marokkaanse verkeer kent geen logica, geen voorrang, geen rechts houden etc.
We zijn blij als TomTom de camping heeft gevonden, als we de borden hadden gevolgd waren we er niet gekomen. Het is qua sanitair de beroerdste camping tot dusver, maar daarentegen is er wel internet bij de receptie.
Terwijl we proosten op Linda's verjaardag , komt er een mannetje vragen of we vis of krab willen, die zal hij dan klaarmaken. Dat brengt ons op het idee om dat met onze eigen vis te laten doen. Wien gaat het vragen bij het restaurant en ja hoor, mannetje doet het graag. Een mes en een schaal erbij leveren en voilá, een half uurtje later komt hij met 4 lekker gefrituurde vissen én brood én een lekker sausje aan. Het kost niets zegt hij. We geven hem uiteraard wel wat en daar is hij gelukkig mee. Morgen gaan we voor de krab???
We zijn net klaar met eten als het weer begint te regenen en dus weer naar binnen!
Kennelijk weten de pauwen wanneer de muezzins hun 05.00 uur oproep gaan doen, wan even ervoor beginnen ze te schreeuwen. Dan volgen er 3 à 4 oproepen in canon, op korte afstand van ons bed; echt blij worden we er niet van. Gelukkig zingen de meeste muezzins in Marokko melodieus en niet te lang. Dat is in Indonesië en ook in Turkije wel anders: blikkerig, vals en langduriger.
Ons eerste bezoek is aan de pottebakkersheuvel. Hier zijn de werkplaatsen en ovens van het Safi aardewerk, dat volgens zeggen overal heen geëxporteerd wordt. Het is mooi, maar kwetsbaar, overal is wel een schiefffie af.
De meeste indruk maken toch wel de jongens en mannen die het aardewerk beschilderen, maar het is leuk om het hele proces te bekijken. Ik krijg een bonk klei mee.
We laten de medina voor wat hij is, halen de campers op en rijden verder noordwaarts langs de kust. Direct ten noorden van Safi wordt (net als overal) een Nouvelle Ville uit de grond gestampt, met veel appartementen, dure huizen en een universiteit. Daarna is het leeg en stenig.
We rijden stukken hoog boven de zee en hebben mooie klifgezichten. Pauze in Cap Bedouzza. Een geweldige plek. Men is bezig er een toeristenoord van te maken, maar nu is het nog erg rustig. Op de verweerde rotsen staan mannen te vissen, terwijl de golven om hen heen stukslaan. Een viertal mannen is bezig mosselzaad te verzamelen, dat naar Spanje wordt verkocht. Wij kopen vis van twee vissers die net van hun rots afkomen, verser kan het niet.
Oulidia is het volgende dorp waar we aanleggen. Hier is een lieflijke lagune, ontstaan achter een van de openingen in de ruige rotskust. Het is al een echte toeristische trekpleister. De camping die in onze boeken vermeld staat is niet meer; alleen een groot parkeerterrein waar campers mogen overnachten. We parkeren en lopen naar de lagune en de boulevard. Het is nog vroeg, dus na een verfrissing met uitzicht op de lagune, rijden we verder naar El Jadida.
Er zijn meerdere lagunes langs dit stuk kust. Op veel plaatsen worden zoutpannen afgewisseld met landbouwperceeltjes. Graan, kool, mais enz. Geen last van verzilting??? Als het hier kan, moet het bij ons toch ook lukken, zou je denken.
Opeens zien we allemaal stalletjes met oranje pompoenen en na een aantal kms is dat dan weer over. De donkere wolk die al een tijd met ons mee reist ontlaadt zich eindelijk in een regenbui, maar het valt mee.
Rond de haven van Jorf Lastar, zo'n 20 km voor El Jadida is enorm veel industrie. Vanaf hier wordt de weg bijzonder slecht. Meer kuil en gat dan weg en het is er erg druk. In de stad zelf is het weer goed opletten, het Marokkaanse verkeer kent geen logica, geen voorrang, geen rechts houden etc.
We zijn blij als TomTom de camping heeft gevonden, als we de borden hadden gevolgd waren we er niet gekomen. Het is qua sanitair de beroerdste camping tot dusver, maar daarentegen is er wel internet bij de receptie.
Terwijl we proosten op Linda's verjaardag , komt er een mannetje vragen of we vis of krab willen, die zal hij dan klaarmaken. Dat brengt ons op het idee om dat met onze eigen vis te laten doen. Wien gaat het vragen bij het restaurant en ja hoor, mannetje doet het graag. Een mes en een schaal erbij leveren en voilá, een half uurtje later komt hij met 4 lekker gefrituurde vissen én brood én een lekker sausje aan. Het kost niets zegt hij. We geven hem uiteraard wel wat en daar is hij gelukkig mee. Morgen gaan we voor de krab???
We zijn net klaar met eten als het weer begint te regenen en dus weer naar binnen!
-
18 Mei 2013 - 18:31
Sonja:
Jammer dat je zo lang geen internet had. Ik wilde je vertellen over Essaouria, waar in het restaurant net binnen de stadsmuur een kloon van Morgan Freeman rondloopt, over het hotel waar we gelogeerd hebben met de heerlijke binnentuin, en over de haven, waar elke dag wat te doen is. Er loopt daar een man rond in een gewatteerde jas waar de vulling uitpuilt, toen ik een vissersboot filmde van een man met een baard ben ik daar gauw mee gestopt omdat ik me geïntimideerd voelde, en ik heb er heerlijke krab gegeten, zo'n geval met weinig lijf en lange poten. Eigenlijk was de beschrijving van de man aan een naburig tafeltje nog veel smakelijker, hij vertelde hoe hij als kind zo'n krab op een brazier (hij woont inmiddels in Canada) liet klaarmaken en hoe lekker dat was. -
18 Mei 2013 - 21:43
Linda Tesija:
Birgit, wat schrijf je toch ontzettend leuk en zo makkelijk leesbaar!
Lekker om weer wat van jullie te horen want als het dan zo'n week windstil is, dan begin je je toch af te vragen of alles nog wel goed gaat met jullie. Het blijft toch Marokko...
Wij wensen jullie verder nog een heel mooie reis met wat mooier weer (ter geruststelling: hier is het ook nog steeds erg koud).
Nog even een vraagje: wonen er veel grappige mensen als Ali B???
Groetjes van alle Tesija's -
18 Mei 2013 - 21:47
Sag:
Ik heb jullie van de week een email gestuurd maar weet niet of die is aangekomen, met een foto van de perzikboom in bloei. Daarom hier een kleine update via waarbenjij.nu
Vandaag weer met Axel en Anne en de kinderen bij jullie in de tuin doorgebracht. Anne en ik hebben het gras gemaaid. Een helse klus omdat het gras al heel lang was en de grasmaaier om de haverklap geleegd moest worden. Daarna onkruid tussen de tegels van het terras gehaald en een begin gemaakt het het onkruid wieden in de rotstuin. Mel en Ax gingen verder met de boomhut. Het is nu na twee middagen nog steeds alleen maar een vloer maar dat gaat maandag als het goed is veranderen dan kunnen ze aan het dak gaan beginnen.
Nu naar hele lelijke liedjes aan het luisteren bij het Eurovisie Songfestival, gewoon omdat het traditie is ;-)
India staat in het zondagskrantje met een foto, samen met Roeland als promotie van zijn fietstocht voor de NSGK.
Dikke kus, Sag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
