hair raising hairpins

23 mei 2014 Orikum (A) - Ioánnina (Gr) 112 km

Nadat we afscheid hebben genomen, vertrekken we om 10:20 uur van de camping. Eerste stop is Orikum, waar we de belangrijkste boodschappen vast doen.
Na Orikum moeten we een pas over; het is maar goed dat we niet weten wat ons te wachten staat, anders waren we teruggekeerd.
In het begin zijn er hele stukken weg weg en daarna kunnen we niet anders dan in de eerste versnelling (max 20 km/uur) omhoog, de helling is 10%.
Van tijd tot tijd zien we "onze baai" in de diepte liggen en we komen steeds dichter bij de sneeuwberg. Prachtige rit.

Op een gegeven moment denken we dat we boven zijn, er staan veel restaurants, hotels en huisjes en er zijn veel mensen.
Helaas, we zijn er nog lang niet. Als we tot onze opluchting uiteindelijk toch de top hebben bereikt, zien we de zee aan de andere kant in de diepe diepte liggen.
We drinken een kopje koffie voor we de afdaling inzetten. Hair raising hairpin bends. De steilheid is overweldigend, voortdurend de diepte aan een kant. Dit is denk ik de ergste pas die we ooit hebben gereden.

Toch kunnen we ook nog genieten van alle bloemen die in de rotswand bloeien. Overal liggen een soort schildpadschilden; het zijn de daken van geschutskoepels. We zijn opgelucht als we heel beneden zijn aangekomen en trots op DoDo die dit op haar leeftijd toch maar heeft gepresteerd.

De eerste plaats op zeeniveau waar we kunnen lunchen is Himare. We parkeren naast het strand, waar één enkele man onder zijn parasol van de zon geniet. Na Himare vervolg we de kustweg, die nu zonder al te zware klimmen rond de bergen kronkelt. De kwaliteit is gelukkig goed, behalve bij de dorpen onderweg. Die moeten kennelijk zelf de weg onderhouden.
De kustlijn is betoverend mooi. Witte zandstranden, azuurblauwe zee. Nu nog vrij ongerept en slecht toegankelijk, maar of het zo blijft???

Voor Sarande, vlak bij de grens met Griekenland, moeten we het binnenland en de bergen weer in, want langs de kust kunnen we niet naar Griekenland.
In de verte zien we de wolken zich opstapelen. De grens wordt vlot genomen ("do you have drugs?" No, OK go). We zijn nog geen 10 km in Griekenland of we komen in een wolkbreuk terecht. Balen. Als we om 17:30 op de camping in Ioánnina aankomen houdt het net op met regenen.
We hebben (na aftrek van alle stops) ruim 5 uur over 112 km gedaan.

We zoeken een plek op de verharding (het gras is doorweekt) met uitzicht op het mooie meer. Op de sneeuwbergen achter het meer schijnt de zon. Mooi gezicht.
We hebben ons biertje dik verdiend vandaag (meerijden is ook vermoeiend). Na het avondeten lopen we naar het centrum en "ontdekken" een mooie oude stadsmuur. Buiten de muren een en al restaurant, waar heel veel mensen zitten te eten. Veel ijssalons ook, waar we natuurlijk niet aan kunnen voorbijlopen.
Teruglopen over de onverlichte stoepen is oppassen geblazen, erg vlak zijn ze niet.
Ik kan in de camper het WiFi signaal net opvangen en kan dus alle achterstallige verslagen en foto's plaatsen.
Het was me het dagje wel.