Delphi, oud en nieuw

30 mei 2014 Delfi (Gr)

Vanochtend heeft Ruud allereerst contact met de garage in Nederland gezocht. Gisteren, op de dag die onze dag toch al niet was, begon opeens het rode controlelichtje van de remmen te branden.
In Iteas zijn we toen bij het eerste het beste tankstation gestopt en daar wilden een paar mensen er wel even naar kijken. Ze konden niets verkeerds aan de remmen vinden, hebben de remvloeistof bijgevuld en ons geadviseerd een garage te zoeken. Die waren nu niet meer open helaas.
We zijn daarom gisteren toch maar de berg opgereden en naar de camping gegaan.

Vandaag in ieder geval naar het oude Delphi. Volgens de campinggids op loopafstand. Het blijkt nog een behoorlijke tippel omhoog. We moeten door het huidige Delphi (hotels, restaurants, winkeltjes) en dan nog 10 minuten voor we bij de ingang zijn.
Het staat er vol met bussen, allemaal schoolreisjes en groepen. Bij de enige bezette kassa staan heel veel kinderen, terwijl de begeleiders kaartjes proberen te kopen. De kassadame is niet erg vlot, we moeten geduld oefenen. Ruud mag voor half geld naar binnen, hij heeft zijn paspoort bij zich om te bewijzen dat hij 65+ is.
Ik heb niets bij me en moet het volle pond betalen. Ik zal het maar als een compliment beschouwen.

Het museum is mooi, alleen jammer dat het er zo vreselijk druk is.
De opgravingen zelf zijn, na Turkije, niet erg spectaculair. Het is behoorlijk klimmen en het is prettig dat het half bewolkt is er er een lekkere bries staat, dan valt het minder zwaar. Op een plek is een man een flinke bos klimop aan het verwijderen. Blijkbaar het onderkomen van flinke sprinkhanen, die in groten getale uit de bladeren tevoorschijn komen. Ik kan me opeens zo'n sprinkhanenplaag voorstellen.
Het uitzicht over de kloof is prachtig, jammer dat de rivier droog is.

We lopen terug naar het dorp, waar we lunchen in de schaduw van een enorme plataan. Om een uur of vier zijn we terug op de camping. Later op de middag kunnen we de baas van de receptie spreken en hem vragen naar een garage in de buurt en of die op zaterdag open zijn.
Volgens hem kunnen we het beste naar de Peugeot garage in Lamia gaan, maar die is op zaterdag niet open. Volgens hem is het geen moeilijke weg naar Lamia.

We hebben eigenlijk geen zin om hier langer te blijven, de plek is klein en in deze tijd van het jaar onhandig qua bezonning.
Ik vind een camping in Stilida, een aantal kms ten oosten van Lamia en dat haalt ons over de streep. Morgen vertrekken we.