de steen van Ruud

02 juni 2014 Paralía Skotinis (Gr) - Kastraki (Gr) 163 km

Van de Nederlandse buren op deze camping krijgen we de tip om naar de kloosters van Meteora te gaan. Zeer de moeite waard zeggen ze.

Na een heerlijk rustige nacht, besluiten we te gaan, hoewel we het stuk naar Larissa terug moeten rijden. We hebben diesel en geld nodig (we kunnen vrijwel nergens meer met de pinpas betalen), dus bij het eerste tankstation stoppen we. Voor alle zekerheid vragen we of we met Visa of Maesstro kunnen betalen, maar nee, het apparaat is stuk. Geld kunnen we halen in Palamos, onder de weg door terug naar de kust.

Inderdaad, we vinden een bankomat. Het is wel een leuke badplaats overigens. Keren kan daar niet en we volgen de navi, die ons de weg terugwijst. Als we bij een kruispunt komen waar twee borden twee kanten opwijzen naar dezelfde plaats, kiezen we voor degene die ook door de navi wordt aangegeven. Fout, even later blijkt een weg opgebroken. We staan stil, want we weten niet waar we nu heen moeten tot de man in de auto achter ons op het raam klopt en ons rechtdoor wijst.

Deze weg gaat omhoog en we hebben al wat twijfels en bij een steile bocht gaat het mis. Halverwege de bochten slippen de voorwielen en de motor slaat af. Ik stap gauw uit om Ruud zijn steen (altijd naast zijn stoel in de bergen) te pakken en achter het achterwiel te leggen. Probleem: omhoog gaat niet, rechtuit het kleine weggetje in lukt niet vanuit deze positie. Voorzichtig achteruit laten zakken (denken om de "afgrond") en dan alsnog proberen rechtuit te gaan. Daar is een bedrijfje met mogelijk ruimte om te keren.

Ik gebaar naar de man in de auto die achter ons staat, dat hij naar verder beneden moet. Het is dezelfde man die ons de weg wees en hij zet zijn auto een eind weg en komt helpen.
In het begint blijven de wielen slippen, maar met aanwijzingen van de man en na 4 keer de steen lager gelegd te hebben, krijgen de wielen eindelijk grip en kan Ruud rechtuit het weggetje in. Er is plenty ruimte om te keren.
Ik heb Ruud eigenlijk nog nooit heel nerveus in een auto gezien, maar nu zat hij flink te stressen. De helpende man heeft ons vervolgens het dorp uitgeleid totdat we weer bij de onderdoorgang zijn en terug kunnen naar het benzinestation.
Een uur na ons vertrek van de camping en 9 km verder, zijn we eindelijk echt op weg. Nog een half uur van "als we zus en als we zo" enz. en daarna over tot de orde van de dag.

Het is een goede, vrij nieuwe weg, die grotendeels door hetzelfde landschap voert als gisteren. Pas een km of 10 voor Kalambaká zie je de bijzondere rotsen, waar de kloosters op staan.
Heel indrukwekkend.

Zodra we ons geïnstalleerd hebben op de camping (weer een klein stukje onder een moerbei) en een broodje hebben gegeten, gaan we lopend richting de rotsen. De kloosters doen we morgen, maar nu staat de zon nog goed om foto's te maken.
Terug op de camping genieten we van een biertje in de schaduw.