Alland - Boedapest - Szeged - Feketic

Tegen het ochtendgloren hoor ik de eerste regendruppels, nog heel bescheiden, maar helaas dat blijft niet zo.
Als we om 08.15 uur vertrekken regent het in alle ernst. Om ca. 10.00 uur zijn we bij de Hongaarse grens. Hier moest ik een vignet kopen bij een hokje in de stromende regen. Tussen Alland en Boedapest is het nog wel wat bergachtig, maar eenmaal richting het zuiden wordt het zo plat als een pannenkoek.
Van de poesta zien we niet veel, wel witbloeiende bomen, koolzaadvelden en velden in diverse stadia van groen worden.
We komen voor de 6e keer over de Donau, hij is nu wel erg breed.

Qua tijd kunnen we best een stuk Servië in, maar ik kan eerst geen campings of camperplekken vinden in de boeken. In een klein boekje van de ANWB vind ik er zowaar toch één.
Het adres staat erbij, maar als ik de plaatsnaam op geef aan Hendrik, kent hij hem niet. Het moet met het Servische toetsenbord (dat zit erin).
Zoeken op het scherm levert me uiteindelijk de Servische schrijfwijze op, toets die in en voorwaar het lukt! Ben trots op mezelf.
We rijden dus naar de Servische grens. Na de laatste afslag vóor de grens, richting Roemenië, is er behalve ons geen auto te zien.
Niemand wil kennelijk naar Servië. We zijn dus ook snel door de douane. De in het geheel niet drukke weg ligt tussen uitsgestrekt landbouwvelden. Het ziet er net zo verlaten uit als in het noorden van Noord-Amerika.

Als we bij de camping aankomen is de slagboom dicht en we vrezen dat hij nog niet open is. Dan komt er uit het bijbehorende restaurant er tegenover een man en die doet hem open.
Er staat niemand en we kunnen gewoon op het middenpad blijven staan. Behalve stroom zijn er douche, toilet, heel veel vogels, blaffende honden (waarom blaffen ze toch altijd zo in Oost-Europa), mooie bomen en zon.
Bij het restaurant drinken we Lav (leeuw)bier. We eten buiten, het lijkt wel vakantie.