Veel gezien, nog meer gemist

25 april 2013 Fes


Onze chique douches hebben deuren die niet (meer) sluiten en het water is eerst koud en dan op. Beetje jammer toch.

Tussen de weg en de camping wordt een waterpark aangelegd met zwembaden, suisbuizen, ligweiden en restaurants. Er zijn 2 vrouwen bezig gras te planten, alsof het rijst is.
Ze pakken een bosje lange grashalmen (die liggen op een hoop door elkaar), knippen de onderste stukken met de wortels af, maken een gat en planten het bosje.

Wij komen er langs op weg naar de plek waar bus 46 stopt. Er staat al een Frans echtpaar te wachten. Natuurlijk is er ook een mannetje met een taxi, maar die wimpelen we af.
Bus 46 komt al gauw, maar rijdt ook gauw door, zonder ons. Pas na een half uur komt de volgende, die stopt gelukkig wel.

Het is nog een heel eind naar de oude stad. Er worden grote nieuwbouwwijken gebouwd, met appartementen die maar € 17.500,- kosten. Er staan er nog heel veel leeg en er wordt nog driftig gebouwd.
Vanaf het busstation is het nog een flink stuk lopen, voor we bij de Bab Boujeloud zijn (Bab = poort). Onze plattegronden zijn maar moeilijk te duiden en ook het Franse echtpaar komt er niet uit.
Bij het koninklijk paleis vragen zij het aan de wachtposten, maar die weten niet waar op de plattegrond ze zijn.

We lopen maar verder en komen uiteindelijk bij een poort uit.
Achter deze poort ligt het Boujeloudplein, dat enorm groot is. Helemaal achteraan is weer een poort, die het niet blijkt te zijn, we moeten een verderop. Dan zijn we eindelijk op de Talàa Kebira, een van de hoofdaders door de souk.
Voor we ons er helemaal in storten drinken we ons moed in met een kop koffie in een alleraardigst restaurant. De eigenaar heeft mooie Chinese schalen staan, die in Fez gemaakt worden. Hij neemt ons mee naar een verkoper ervan, maar daar zien ze er niet goed uit, dus dat wordt niets.

Tussen al het soukslenteren door bekijken we de Bou Anania (alweer) medresse. De mooiste tot nog toe. We komen door allerlei souks, kaftans, slippers, schoenen, textiel, koperslagers, tapijten enz. enz. Je dwaalt van de ene in de andere steeg.
Als we op de Place Nejjarin komen weten we weer ongeveer waar we zijn. Er is een mooie fontein en een museum voor houtwerk in een voormalige fondouk (karavanserai). We gaan er niet in, maar later lees ik in de gids dat het gebouw op zich al de moeite waard zou zijn geweest.
Vlak erbij op een hoek, horen we kinderen luidkeels iets opdreunen. We spieken door de deur en mogen binnenkomen. Jonge kinderen, die o.a. Koranles krijgen; wat we horen zijn Koranteksten.

Lunchen doen we op een dakterras. Piet en ik proberen de plaatselijke specialiteit, de pastille. Het is kip met kruiden in filodeeg, met daarop suiker en kaneel. Klinkt vreselijk, maar is erg lekker. Wien en Ruud gaan voor resp. kip- en gehaktbal tahine. Ook lekker.

Met veel moeite vinden we ook nog een poort van de Kairaouine moskee, waar we slechts een blik naar binnen kunnen werpen. De Kairaouine bibliotheek kunnen we niet in, want er wordt net les gegeven. We eindigen op het Bagdadplein, waar we merken dat het toch best warm is. In die smalle, vaak overdekte, steegjes valt het erg mee met de temperatuur.
In de wetenschap, dat we deze dag nog maar heel weinig hebben gezien, nemen we een taxi terug naar de camping en genieten daar van een heerlijk koud pilsje.