Wien's verjaardagsuitje

7 mei 2013 Aït Benhaddou - Telouet - Tabourakht 137 km


Ter gelegenheid van Wien's verjaardag gaan Piet en ik naar het dorp om croissants te kopen voor het ontbijt. Helaas, helaas, het leuke winkeltje is nog gesloten. Dan maar gewoon brood bij de overbuurman.
We ontbijten gezellig samen. Dan vertrekken we naar het noorden naar Telouet, waar een hele bijzondere kasbah schijnt te zijn.

De smalle weg is goed, pas nieuw geasfalteerd. Het berglandschap prachtig rood. Na 36 km gaan we richting het oosten en veranderd de weg in een pad vol kuilen en ander ongemak, met hier en daar nog een plakje asfalt.
De twee passen die we over moeten vergen alle aandacht van de chauffeurs. Het landschap wordt spectaculair mooi. Onderweg geven we de helft van ons brood en een kitkat aan een paar nomadenmeisjes. Dan willen ze ook nog een pen, maar die hebben we al weggegeven.

Na 11 km komen we in Telouet en parkeren bij een restaurant met een bijzondere architectuur, waar we meteen worden aangeklampt door de eigenaar cum kasbahgids.
Omdat in ons boek staat dat je een gids nodig hebt, huren we hem maar in.

De clan van de Glaoui die hier de pas beheerste, een belangrijk punt op de karavaanroutes, was aanvankelijk niet erg machtig. Door slim politiek manoeuvreren werden ze echter zeer rijk en machtig en beheersten het land tussen de Hoge Atlas en de Sahara. Ze bouwden een prachtige kasbah. Veel er is al vervallen maar van het nieuwste deel (1e helft 20ste eeuw), zijn nog een paar prachtige zalen en ontvangstruimten bewaard gebleven.
Omdat de Glaoui collaboreerden met de Fransen tijdens de 1e Wereldoorlog, werd hun lot ook bezegeld toen Marokko in 1956 zelfstandig werd en wordt het gebouw niet gerenoveerd uit wraak (aldus onze gids).
Eveneens volgens de gids zijn vrijwel alle groten der aarde hier op zeker moment wel eens geweest.

In de krotten ervoor wonen afstammelingen van negerslaven. 3 Kleine (neger)jongetjes vragen om snoep. Als ik zeg dat snoep slecht is voor hun tanden, begint eentje druk met zijn vinger over zijn spierwitte tanden te poetsen. Maar ja, ik heb niets bij me.

Na een glas jus d'orange rijden we door naar de 21 km verder naar het oosten gelegen hoofdweg van Marrakech naar Ouarzazate. Het kost ons bijna een uur. De weg is smal, bar slecht en we moeten een pas nemen van bijna 2200 m. Het is een prachtige, maar ook erg spannende rit.
We zijn erg blij als we boven op de pas bij de hoofdweg komen. Tijdens onze late lunchpauze daar, doet een mannetje zijn uiterste best ons een fel beschilderde geode te verkopen. We vinden het sneu om hem teleur te stellen, maar ze zijn echt lelijk.

Omdat het rondje van vandaag onverwacht opkwam, hebben we niet extra getankt voor we naar Aït Benhaddou zijn gereden en wij zijn bijna leeg. Eenmaal terug op de hoofdweg, zitten we dus in spanning wanneer de eerste pomp zich zal aandienen. Voordeel is dat de weg bijna steeds naar beneden gaat, zodat Ruud geen gas hoeft te geven.
Net op tijd komt er een pomp. Zoveel dirhams hebben we nog niet in een keer betaald, maar 432 DH = ca. 42,- € voor een volle tank, dat doet geen pijn.

Bij de splitsing richting Agadir en Ouarzazate, rijden we stukje terug naar Tabourakht; daar ligt camping Tissa, waar we vannacht zullen blijven. Er is een zwembad op de camping, waar we dankbaar gebruik van maken. Het water is lekker, het uitzicht op de Atlas ook niet mis.
's Avonds trakteren PiWi ons op een verjaardagsdiner in het restaurant bij de camping. Grootste verrassing: er is bier! Dat maakt het nog lekkerder.
Het was een bijzondere dag.