De kou in, van 42 C naar 24 C
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
14 Mei 2013 | Marokko, Sidi Kouaki
14 mei 2013 Marrakech - Sidi Kaouki 222 km
Vanochtend kunnen we lekker ontbijten zonder luifel onder de bewolkte hemel. Ik ga nog even vragen bij receptie en restaurant of ze Ruud z'n hoedje, dat hij sinds gisteren kwijt is, hebben gevonden. Bij het restaurant heb ik beet, Ruud is weer gelukkig.
Het blijft lekker koel tot en met de Marjane, waar we de biervoorraad weer op sterkte brengen.
Hoewel de zon er later doorkomt, hoeven we vandaag de arko maar op stand 1raam te hebben. Net nadat we de snelweg Agadir-Marrakech gekruist hebben, stoppen we bij 4 grote stallen met tahines, lampen en ander souvenirspul. Hier koop ik een nieuwe tahine, hopend dat ik die heel thuis krijg.
De nog niet heel beste weg gaat door laagland, soms kaal (het graan is al geoogst), soms met olijf- en arganboomgaarden. Wat zal het anders zijn om hier te rijden in maart ofzo, het graan en gras nog groen, water in de rivieren, minder stof (alhoewel). De dorpen zijn onveranderd stoffig en rommelig. Nieuwe huizen wordenn geflankeerd door grijze, nog niet affe betonskeletten.
Voor lunch stoppen we bij een verlaten gebouw, waar een tafel met bijzondere fossielen en minerale gesteenten staat.
Wat nog nooit is gebeurd: er komt geen mannetje aan om ze te verkopen. Er is alleen een hond. We willen de schelpensteen graag kopen en leggen dus maar een plastic zakje met geld tussen de andere brokken.
Het wordt wat heuveliger naarmate we dichter bij de kust komen. Overal de stekelige arganbomen met hun gele vruchten. Eigenlijk lijken en smaken de noten meer op amandelen dan op olijven.
Een mooi ritje nog door de stenige, met coniferen beklede "duinen"rij, waar veel dure mooie huizen staan, brengt ons in Sidi Kaouki, waar behalve een 100-tal inwoners voornamelijk windsurfers verblijven. De camping is een stukje buiten het "dorp".
Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we (niet) zwemmen, het waterblijkt veel te koud, maar maken in plaats daarvan een wandeling langs de vloedlijn. Bijna geen schelpen, wel heel veel mooie stenen.
Terug op de camping is het nog net warm genoeg om buiten een biertje te drinken, daarna wordt het binnen zitten.
Vanochtend kunnen we lekker ontbijten zonder luifel onder de bewolkte hemel. Ik ga nog even vragen bij receptie en restaurant of ze Ruud z'n hoedje, dat hij sinds gisteren kwijt is, hebben gevonden. Bij het restaurant heb ik beet, Ruud is weer gelukkig.
Het blijft lekker koel tot en met de Marjane, waar we de biervoorraad weer op sterkte brengen.
Hoewel de zon er later doorkomt, hoeven we vandaag de arko maar op stand 1raam te hebben. Net nadat we de snelweg Agadir-Marrakech gekruist hebben, stoppen we bij 4 grote stallen met tahines, lampen en ander souvenirspul. Hier koop ik een nieuwe tahine, hopend dat ik die heel thuis krijg.
De nog niet heel beste weg gaat door laagland, soms kaal (het graan is al geoogst), soms met olijf- en arganboomgaarden. Wat zal het anders zijn om hier te rijden in maart ofzo, het graan en gras nog groen, water in de rivieren, minder stof (alhoewel). De dorpen zijn onveranderd stoffig en rommelig. Nieuwe huizen wordenn geflankeerd door grijze, nog niet affe betonskeletten.
Voor lunch stoppen we bij een verlaten gebouw, waar een tafel met bijzondere fossielen en minerale gesteenten staat.
Wat nog nooit is gebeurd: er komt geen mannetje aan om ze te verkopen. Er is alleen een hond. We willen de schelpensteen graag kopen en leggen dus maar een plastic zakje met geld tussen de andere brokken.
Het wordt wat heuveliger naarmate we dichter bij de kust komen. Overal de stekelige arganbomen met hun gele vruchten. Eigenlijk lijken en smaken de noten meer op amandelen dan op olijven.
Een mooi ritje nog door de stenige, met coniferen beklede "duinen"rij, waar veel dure mooie huizen staan, brengt ons in Sidi Kaouki, waar behalve een 100-tal inwoners voornamelijk windsurfers verblijven. De camping is een stukje buiten het "dorp".
Nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we (niet) zwemmen, het waterblijkt veel te koud, maar maken in plaats daarvan een wandeling langs de vloedlijn. Bijna geen schelpen, wel heel veel mooie stenen.
Terug op de camping is het nog net warm genoeg om buiten een biertje te drinken, daarna wordt het binnen zitten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
