Geen bekeuring, toch vastgezeten.

Dag 10 21 april 2010 Moran Junction, Wyoming - West Yellowstone, Montana
zonnig en warm tot fris

Het kan niet op, de zon schijnt al weer. We betalen bij interim Jim, die ooit 5 jaar in Veendam heeft gewerkt voor Dunlop, maar nu o.a. een interim management bedrijf heeft.
De camping is verwaarloosd en rommelig en hij gaat daar verandering in brengen. We krijgen wat extra korting van hem, maar niet de beloofde koffie.
Buiten staat een lange rij snowmobielen te huur. Dat wordt hier veel gedaan, er zijn lange routes uitgezet.

Vandaag staat Grand Teton National Forest op het programma. Eigenlijk wilden we via dit park naar Yellowstone, maar verder dan de "grens" kunnen we niet; de zuidelijke weg in YNP is nog niet open.
We rijden toch zover als we kunnen.

Al gauw wil Ruud een foto maken vanuit het raam, maar dat lukt niet en hij stapt even snel uit. Zodra we weer rijden horen we een sirene en ja, hoor, we worden aangehouden.
Natuurlijk heeft de agent gelijk, dat we niet midden op de weg stil mogen staan en we zijn blij dat hij ons met een berisping laat gaan.

Ons volgende (foto)moment volgt al snel. In een bocht in de Snake River zwemmen pelikanen, zwanen, ganzen. Aan de overkant zien we de graasgaten van de bisons in de sneeuw.

We slaan even af richting Signal Mountain, maar kunnen niet verder dan de stuwdam. Met het gezicht op de Teton Range met het bevroren Jackon meer ervoor, zijn we allang tevreden.

Tot een paar mijl voor YNP doorgereden en toen omgekeerd.
We moeten namelijk via de zuidelijke uitgang, om vervolgens om Grand Teton heen weer naar het noorden te reizen, naar de westelijke ingang van YNP.

We komen langs Jackson Hole, wat eigenlijk meer een sleuf is dan een gat. Er loopt een breuklijn, die ooit gebroken is, waarbij de ene kant omhoog is gekomen en de andere 4x zover naar beneden is gezakt.
Aan de overkant van de weg liggen een paar bighorn schapen te herkauwen (doen ze dat?).

Vlak voor het stadje Jackson ligt het Elk (rendier) Refuge, een opvangstation voor rendieren, gedurende de winter. We zien er een groep, heel in de verte. We realiseren ons dat we ze ook al in het begin van het park hebben gezien.
Ze hebben nog geen geweien, de oude zijn meerendeels afgegooid en de nieuwe moeten nog groeien.

Van de afgeworpen geweien zijn in Jackson vier poorten op de hoeken van het marktplein gemaakt.
Jackson is een leuk stadje, met houten trottoirs en een wildwest sfeertje. Er komen zo'n 3 miljoen bezoekers per jaar (winter- en zomersport), maar nu is het (erg) stille seizoen.
Er zijn veel galerieën en sjieke winkels. Net als Bergen, toeristisch maar toch smaakvol.

We moeten even over een pas en komen dan in de vallei achter de bergen, waar we een hele tijd doorheen rijden. Overal worden (luxe) vakantieparken gebouwd. Het moet er in de zomer dus wel erg mooi zijn, want nu is er echt niets aantrekkelijks aan.

Als we door het plaatsje Driggs rijden, staat er plotseling een gloednieuw, heel groot, winkelcentrum, met een zeer uitgebreide supermarkt. De afdeling delicatessen is bijna even groot als de rest.

Het laatste deel van de rit gaat door zwartgeploegde akkers, deels met sneeuw bedekt, wat een mooi zwart-wit patchwork oplevert.

Een mijl of 10 voor we bij de uitgezochte camping zijn, zien we een camping waar "open" op een bord staat. Omdat het al erg laat is, draaien we de inrit op, maar die is afgesloten met sneeuw.

Als Ruud daar langs wil manoevreren naar de andere oprit, komen we vast te zitten in de zachte grond. Probleem.
Gelukkig is er een bewoond huis aan de overkant van de weg en de jongeman die er woont, gaat een trekband halen bij een vriend en trekt ons vervolgens met zijn 4x4 weer de weg op. Blij, blij, blij.

Uiteindelijk komen we om kwart voor negen aan op de goede camping. Het was een pittig dagje.