Beter sneeuwschoenen dan een zwempak

Dag 18 29 april 2010 Winthrop, Washington - Rockport Washington
Bewolkt, koude wind

Jammer genoeg is het flink bewolkt als we vertrekken. De eerste 3 kwartier rijden we verder door de groene Methowvallei. Dan staat er een bord: om een kokende motor te voorkomen, moet je de airco uitzetten.
Hier begint de Northern Cascade Highway, die nog maar sinds 15 april weer begaanbaar is. We moeten Washington Pass over, op ongeveer 1600 m.

Dat er wat sneeuw zou liggen hadden we wel verwacht, maar dit was super.
Je ziet de hoge sneeuwtoppen in de verte en voor je het weet zit je er midden tussen in. De bijgeleverde sneeuwbui klopte helemaal.
Natuurlijk ziet het er allemaal nog mooier uit als de zon schijnt, maar zo is het wel lekker dramatisch.

Na Washington Pass komt de iets lager gelegen Rainy Pass en dan is het feest zo'n beetje voorbij.
De geplande wandelingen onderweg konden we wel vergeten, alles ligt nog vol met sneeuw. We hadden beter sneeuwschoenen mee kunnen nemen dan zwemkleding.
We dalen tussen de stram in het gelid staande naaldbomen weer af naar een sneeuwloze, maar nog steeds erg koude omgeving.

Bij de Canyon Creek Trailhead zijn wel wat wandelingen mogelijk en na de lunch maken we een kort loopje door het bos en naar de overkant van de rivier.
Daar staan de resten van een oude blokhut, die een paar op goud beluste zeelui ooit hebben gebouwd hier. Ze hadden geen geluk.
In het bos staat het vol met orchideetjes. We zien ook een, voor ons bijzondere, zwam. De paddestoelenkenners onder de lezers kennen hem misschien.

De weg gaat weer omhoog en dan zien we in de diepe diepte Ross Lake liggen. Drie ijstijden hebben een meer gemaakt, met een aantal hele lange vingers diverse kanten op.
Er zijn 3 stuwdammen gemaakt in de diverse vertakkingen. Twee ervan zijn met mooie bogen uitgevoerd en dat ziet er toch leuker uit dan zo'n recht gebeuren.
Harde koude wind daarboven, vreselijk.

Het begint te regenen als we via de nauwe Skagit Gorge verder rijden. Het is allemaal weelderig groen hier en overal is mos.
Op de rotsen, maar ook op de stammen en takken van de uitbottende loofbomen. Dat heeft een vervreemdend effect. Het lijkt net een dikke winterjas onder de zomerjurkjes.
Tussen al het groen is het rood van de ribesstruikjes een vrolijke noot, evenals de witte bloemen van de kornoelje.

Eenmaal uit de Gorge komen we wat meer in de (on)bewoonde wereld. in Marblehead, waar we tanken, zijn 3 restaurants, twee benzinestations en wat huizen. De restaurants zijn (nog) dicht, veel van de huizen (nog?) verlaten.
We rijden tot Rockport, waar een keurige, aan de Skagit gelegen camping op ons wacht.
We hebben al veel self registration campings gehad, maar hier kun je zelfs je creditcardnummer op het formulier geven. Meestal doe je het geld in een envelop en die gaat in een brievenbus.

Kennelijk werkt het goed en zijn de mensen eerlijk. We hebben nog geen vernielde bussen ofzo gezien.