Van hemelwater naar zeewater.

Dag 19 30 april 2010 Rockport Washington - Deception Pass State Park, nabij Oak Harbour,Washington
Bewolkt en regenachtig

Bewolkt is eigenlijk niet het goede woord. Bij bewolkt heb je meerdere wolken, die soms even plezier hebben; dan zie je een stukje blauw.
Als ze ruzie hebben valt er een buitje.
Vandaag hebben we Wolk. Wolk strekt zich uit naar alle horizonten en laat haar natte haren naar beneden slierten.
Wolk heeft verdriet. Zoveel verdriet, dat er uit al haar ogen tranen vallen. Eigenlijk kun je niet kwaad worden op Wolk, ze kan de berg naar Canada niet over komen, hoe hard ze ook haar best doet.

We laten haar alleen met haar verdriet en gaan eerst verder naar het westen, naar Concrete. Bij de ingang van het dorp staat een gigantische cementsilo, niet mooi, maar het maakt wel iets duidelijk.
Een paar mijl buiten C. gaat de weg naar het noorden, eerst langs Mason Lake dan naar Baker Lake. Ondanks de nog steeds laaghangende bewolking gaan we toch.

De bewolking valt mee, af en toe is er zelfs een blauwe zakdoek, maar van de meren zien we vrijwel niets. Het is 30 km door mosbos heen en we moeten dezelfde weg terug.
Beetje teleurstellend, ondanks de educatieve wandeling door het, alles behalve tropische, regenwoud. Er staan behoorlijk oude bomen en wat leuke plantjes en struiken. Het is vooral dode-vingers-koud.

Als het asfalt overgaat in steenslag, keren we terug naar de hoofdweg. In het plaatsje Lyman gaan we voor het eerst buiten de deur lunchen. We krijgen meteen elk een halve liter water met ijs.
Daarnaast bestellen we elk een halve salade en een glas sinaasappelsap. Weer zo'n groot glas. We gaan goed gevuld weer de deur uit.

Al snel komen in steeds meer verstedelijkt gebied, we naderen de kust. In Burlington gaan we langs het inleveradres. Ze zijn verbaasd ons te zien, we zouden toch pas de 12e mei komen?
We kunnen ze geruststellen, we komen even checken of de transfer in orde is en of mijn mobieltje aangekmen is.
Ik had mijn mobieltje in het hotel in Chicago laten liggen.
Die hebben mij keurig een mailtje gestuurd en we hebben gevraagd of ze hem wilden opsturen naar Burlington. Hij doet het toch niet in Amerika.
Het is een gigantisch bedrijf, camperverhuur, -verkoop en een grote hal met camping- en camperspullen.

Via een Wal Mart en een wat ongelukkige shortcut terug naar de 20, rijden we naar Deception Pass, de verbinding tussen Fidalgo Island en Whidbey Island. Onderweg komen we langs een paar uitgebloeide narcisvelden.
Volgens o.a. de boekjes hadden we vandaag langs grote tulpenvelden moeten komen, maar tulpen zien we alleen in een paar tuinen en op het bord Tulip Valley.
Gelukkig wonen we zelf vlakbij 's werelds grootste aaneengesloten bollenareaal, de Kop van Noord-Holland. we weten hoe het is.

Tussen beide eilanden ligt een mooie boogbrug. Even verderop kunnen we nog terecht op de camping. Het is weekend, dicht bij Seattle, dus opeens druk.