Een chagrijnige dag
Door: ruudenbirgit
Blijf op de hoogte en volg Ruud en Birgit
02 Mei 2010 | Verenigde Staten, Port Angeles
Dag 21 2 mei 2010 Port Townsend, Washington - Port Angeles, Washington
bewolkt, later regen
We beginnen de dag met een bezoek aan de "oude" binnenstad. Het is bewolkt, maar wel droog. we lopen Waterstreet op en neer.
Hier staan de meeste gebouwen die uit het einde van de 19e eeuw stammen. Het is het soort bouw dat erg Engels (Victoriaans) aandoet en dat we ook in Nieuw Zeeland en Australië zagen.
De winkels zijn merendeels op toeristen gericht en die zie je ook, net als wij, de hoofdstraat op en neer lopen.
De oude muurreklames vind ik wel leuk. Even naar de pier, waar de wind vrij spel heeft en gaan we weer onze, aan het eind van de straat geparkeerde, hut in. Kopje koffie, proberen een draadloos netwerk op te pikken.
Dat lukt, maar het duurt niet lang genoeg om de site bij te werken.
We nemen de Hw. naar het westen. Die voert aanvankelijk door naaldbossen. Als het regent werken de bomen met hun neerhangende takken erg deprimerend. Gelukkig bloeit de brem weelderig.
In Blyn, een plaatsje vlak voor Sequim, staan veel totempalen en andere indiaanse versieringen. De parkeerplaats van het grote casino staat vol. Voor het gebouw wel een tiental totempalen, sommige heel hoog.
Vanaf Sequim nemen we de toeristische lus naar en langs Dungeness.
Dungeness ligt helemaal aan de kust en lijkt een plek waar veel mensen zich willen vestigen. Er zijn geen duinen, geen stranden, vrijwel geen bomen.
toch staan daar de meest prachtige huizen, die over laagwater modder uitkijken. Ook verder naar binnen worden grote estates gebouwd met sjieke huizen.
Toch nog maar een keer in de zomer hier kijken. Er is een hele lange landtong en er horen heel veel vogels te zijn.
Sinds we in de staat Washington zijn, zien we overal piepkleine espressohutjes. Niet om in te zitten, maar om af te halen (terwijl je in de auto kunt blijven zitten natuurlijk).
Ze staan bij benzinestations, of zomaar ergens langs de weg en gewoon in de stad.
Port Angeles is de volgende havenplaats. Weinig aantrekkelijk helaas, hoewel ze dat zelf waarschijnlijk heel anders zien. We gaan van narigheid maar ergens eten met uitzicht op zee.
Het eten is lekker en we zitten droog. We hebben geen zin meer om veel verder te rijden, dus we opteren voor de camping aan Lake Crescent, een prachtig meer volgens zeggen.
Onder het campingbord bij de afslag naar het State Park, hangt een bordje met gesloten.
Een paar mijl ervoor hadden we een bord met RV camping langs de weg gezien en daar zijn we naar toe gegaan. Een mooie oude General Store met een dure camping.
Wel WiFi en een wasmachine. Vooruit dan maar, het was toch onze dag al niet.
bewolkt, later regen
We beginnen de dag met een bezoek aan de "oude" binnenstad. Het is bewolkt, maar wel droog. we lopen Waterstreet op en neer.
Hier staan de meeste gebouwen die uit het einde van de 19e eeuw stammen. Het is het soort bouw dat erg Engels (Victoriaans) aandoet en dat we ook in Nieuw Zeeland en Australië zagen.
De winkels zijn merendeels op toeristen gericht en die zie je ook, net als wij, de hoofdstraat op en neer lopen.
De oude muurreklames vind ik wel leuk. Even naar de pier, waar de wind vrij spel heeft en gaan we weer onze, aan het eind van de straat geparkeerde, hut in. Kopje koffie, proberen een draadloos netwerk op te pikken.
Dat lukt, maar het duurt niet lang genoeg om de site bij te werken.
We nemen de Hw. naar het westen. Die voert aanvankelijk door naaldbossen. Als het regent werken de bomen met hun neerhangende takken erg deprimerend. Gelukkig bloeit de brem weelderig.
In Blyn, een plaatsje vlak voor Sequim, staan veel totempalen en andere indiaanse versieringen. De parkeerplaats van het grote casino staat vol. Voor het gebouw wel een tiental totempalen, sommige heel hoog.
Vanaf Sequim nemen we de toeristische lus naar en langs Dungeness.
Dungeness ligt helemaal aan de kust en lijkt een plek waar veel mensen zich willen vestigen. Er zijn geen duinen, geen stranden, vrijwel geen bomen.
toch staan daar de meest prachtige huizen, die over laagwater modder uitkijken. Ook verder naar binnen worden grote estates gebouwd met sjieke huizen.
Toch nog maar een keer in de zomer hier kijken. Er is een hele lange landtong en er horen heel veel vogels te zijn.
Sinds we in de staat Washington zijn, zien we overal piepkleine espressohutjes. Niet om in te zitten, maar om af te halen (terwijl je in de auto kunt blijven zitten natuurlijk).
Ze staan bij benzinestations, of zomaar ergens langs de weg en gewoon in de stad.
Port Angeles is de volgende havenplaats. Weinig aantrekkelijk helaas, hoewel ze dat zelf waarschijnlijk heel anders zien. We gaan van narigheid maar ergens eten met uitzicht op zee.
Het eten is lekker en we zitten droog. We hebben geen zin meer om veel verder te rijden, dus we opteren voor de camping aan Lake Crescent, een prachtig meer volgens zeggen.
Onder het campingbord bij de afslag naar het State Park, hangt een bordje met gesloten.
Een paar mijl ervoor hadden we een bord met RV camping langs de weg gezien en daar zijn we naar toe gegaan. Een mooie oude General Store met een dure camping.
Wel WiFi en een wasmachine. Vooruit dan maar, het was toch onze dag al niet.
-
03 Mei 2010 - 16:32
Ex Nederlander :
Jammer dat jullie hier met deze tijd van het jaar hier zijn. Eind Mei en de zomer en vroege najaar had beter geweest. -
04 Mei 2010 - 14:42
Lennard:
We hebben het zeer druk, dus helaas geen tijd om de verhalen door te lezen (shame on us), maar de foto's laten al een goed mooi beeld achter. Hier alles wel. Geniet ervan!! De verjaardag van Boas was zeer geslaagd in de mooie grote tuin. -
05 Mei 2010 - 07:29
Sag:
Het lijkt alsof jullie weer een beetje in de bewoonde wereld zijn. Misschien daarom een chagrijnige dag? De foto's zijn namelijk best leuk om te zien.
Het is vandaag 5 mei, bevrijdingsdag en eindelijk schijnt de zon weer een beetje. Het heeft flink geregend (goed voor de tuin maar slecht voor mijn humeur)
Gisteren de herdenking op de dam, was erg vreemd. Opeens binnen de twee minuten klonk er een gil en hoorde je lawaai. Een heleboel mensen begonnen weg te rennen en de koningin en consorten werden snel weggevoerd. Uiteindelijk was het iemand die onwel was geworden en een man die daarop reageerde. Door de angst bij de mensen werden de dranghekken omver gelopen en dat was het lawaai. De ceremonie ging gewoon verder en ook de koningin stond weer haar vrouwtje. Wel veel mensen die moesten huilen.
Hier gaat het goed. Helaas heeft India sinds zaterdag twee ontstoken ogen en ziet ze er heel zielig uit. De kaart die jullie hebben gestuurd viel in goede aarde bij Bri (India heeft naar de tekst geluisterd maar de foto deed haar weinig). De beren worden steeds geknuffeld tegen haar wang en hij gaat overal mee naar toe.
Ik weet niet of ik al over de Saito heb geschreven. Het was erg leuk. India was weer vooruit gegaan sinds oktober volgens de Jappaners. Dat is voor ons leuk om te horen zeker na de afgelopen slechte maanden. Ze is veel meer ontspannen. We hebben weer tips gekregen en zelfs een groot compliment voor ons van Ikuo dat we het heel goed doen en dat hij dat kon zien.
Nog een leuk weetje is dat we heel hoog staan op de wachtlijst om naar Curacao te gaan, zwemmen met de dolfijnen. We mogen waarschijnlijk volgend jaar oktober!
Nog veel plezier deze laatste week! Kus van ons vieren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
