Sinop - Evrenye 134 km

Het is net niet koud, maar erg zonnig is het bepaald niet. Vannacht is de overstroming van de inrit erger geworden (leidingbreuk), dus Piet z'n poetswerk van gisteren is voor niets geweest. De bruine modder zit weer bijna tot boven aan.
Tot nog toe zag DoDo er nog niet al te vies uit, maar dat is nu ook anders.

De weg langs de kust is hobbelig, op veel plaatsen stuk en slingert zowel horizontaal als verticaal tussen kust en bergen. Van zeeniveau zitten we zo weer op 300 m hoogte en omgekeerd.
Er zijn hele stukken weg weggeslagen en daar wordt nu wat lapwerk aan gedaan.

Een deel van de route gaat weer het binnenland in en voert ons door de groene bergen. Flinke haarspeldbochten. Er rijdt een (naar ons idee) veel te zwaar beladen vrachtwagen met boomstammen voor ons.
Af en toe schommelt het gevaarte van links naar rechts, maar hij blijft overeind. In de bergen regent het, langs de kust wint de zon het ook niet altijd van de wolken. Prachtige, verrassende blikken op de zee, die turkoois blauw van kleur is. Waarom deze grote plas Zwarte Zee heet is ons een raadsel.

Na 2 uur en 3 kwartier hebben we 80 km afgelegd en zien we ons genoodzaakt ons doel wat bij te stellen. We gaan eerst in Abana proberen een camping te vinden. Die poging strand. Verder dan maar naar Ilebolu. Zo'n 11 km voor Inebolu zien we in de diepte een haven met veel ruimte ernaast en we rijden er naar toe.

We vragen aan de Jandarma, die er naast gelegerd is, of we er mogen overnachten. Ze vinden het prima. We krijgen een mooi plekje met uitzicht op de havenmond.
In het dorpje doen we wat boodschappen en genieten dan van een kopje koffie bij de campers. Natuurlijk komt ook onze dagelijkse regenbui nog even voorbij, maar die levert dan tenminste een mooie regenboog op vandaag. Hierna wordt het weer droog en mooi. Als er een koude wind opsteekt gaan we het eten klaarmaken.

Piet en Wien krijgen nog een kort bezoekje van een Turk die als zeeman ooit in Schiedam is geweest. Verder is het lekker rustig vanavond.