Evrenye - Amasra 194 km

We vervolgen onze reis langs de kustweg en komen als eerste in Inebolu. Een grote, lange boulevard. Er staan nog een paar van de voor de streek typerende huizen, maar de meeste zijn vervallen.
Het gaat weer op en neer ( van 0 tot 100 m in 2 minuten) en heen en weer. De bergen rijzen steil op uit het water en we moeten steeds om een hoge kaap heen (de hoogste was 330 m), dan terug naar zeeniveau in de dalen.
De weg is slecht, veel weggeslagen stukken, smal.

Heel veel soorten bloemen in de bermen en op de hellingen. Schitterende vergezichten. Schildpadden, eekhoorns, koeien, paarden, mensen, van alles kom je tegen op de weg.
In Doganyurt drinken we koffie bij de riviermonding. Er zijn heel veel kikkers, die een enorme herrie maken. Gelukkig is er ook een openbaar toilet, want sommige boodschappen doe je liever niet op je camperWC.

Tig slingers en bulten verder komen we in Cide en kunnen we eindelijk lunchen. Aan het strand, waar heel veel platte stenen en steentjes liggen. Ze zijn heel mooi getekend en we kunnen het niet laten; er moeten er een aantal mee.

De situatie verandert weinig, alleen voor Amasra is het nog even spannend; ze zijn er aan de weg bezig en we moeten omhoog op grint.
Amasra ligt beneden in de diepte. We weten niet of er een camping is, maar dalen op goed geluk de berg af. Na 3 haarspeldbochten komen we langszij een politieauto en Ruud vraagt waar we kunnen overnachten.
In een hotel is het voor de hand liggende antwoord van de mannen, maar als we duidelijk maken dat we in de camper slapen, gebaren ze "volg ons maar".
We worden naar een groot parkeerterrein gebracht, een wereldplek aan de haven van dit alleraardigste stadje.
Vlakbij is zelfs een toilet. Naast ons allemaal fitness apparaten.

Rondom de haven zijn allemaal restaurants en terrasjes en die kunnen we niet onbezocht laten.
Eerst wel het stadje rondgelopen en de Romeinse, Bijzantijnse en Genuese restanten bekeken. Daarna bier op terras en vis eten in een restaurant aan het water.
Iedereen is weer reuze vriendelijk en wil weten waar we vandaan komen. Tot slot ga ik nog even samen met een Turkse mevrouw op de crosstrainer om het bier er weer uit te zweten.