Amasra - Safranbolu 99 km

Na een wat onrustige nacht met muziek, gepraat en de muezzin, zijn we al vroeg op. Ik haal brood bij de bakker.
We rijden eerst naar Bartin, 11 km naar het zuiden. Van een Zwitser, die ik gisteren sprak, hoorde ik dat er in Bartin op vrijdag een leuke markt is.

In de stad zien we niets dat op een markt lijkt en na een aantal wat smalle straatjes, zetten we de auto's even langs de stoep naast een minigroentemarktje. Prompt komt er een Turk die vraagt "verdwaald?".
Hij woonde in Nederland, maar daar ligt de bouw stil en in Turkije is dat het omgekeerde, zodoende. In duidelijk Haags o.i.d. legt hij uit dat de bazaar op loopafstand is en zegt dat we de auto's kunnen laten staan.

Het is een aardig provinciestadje, levendig, netjes en vriendelijk. Veel groente en fruit; heel veel hoofddoekwikels, schoenen en kleding. Bij een kledingzaak een Duitse Turk, die op bezoek is bij zijn ouders. Zijn moeder vraagt ons op de thee.
Doen we weer niet, want we moeten nog verder naar Saffranbolu, nog verder het binnenland in.

Een mooie rit door de Turkse Alpen, alleen de minaretten verraden het land.
Langs een rivier, door een lichtgroene tunnel van esdoorns. Op een mooie plek nemen we ruim de tijd voor de lunch.
Saffranbolu is een historisch stadje met mooie oude huizen. Vroeger was het de plek waar saffraan werd geoogst (de meeldraden van een krokussoort en erg duur). Inmiddels is de teelt en oogst 25 km verderop.

Nadat we te ver de stad zijn ingereden en moeizaam weer omgekeerd zijn, vinden we boven aan een plek op een schoolplein, dat ook als parkeerplek wordt gebruikt. Omdat we moeten wachten tot de school uit is, parkeren we zolang aan de overkant en gaan eerst de stad bekijken.
Het is jammer dat je door alle souvenirwinkeltjes de historische stad maar half ziet. Wat een rotzooi wordt er verkocht!

Mooi is de smederij, waar nog gewerkt wordt. Ruud koopt een bijl die ter plekke vervaardigd is.
In een gebouw zitten twee vrouwen boardkartonnen huizen in elkaar te zetten, compleet met plastic bloemetjes ervoor, die op bijna alle stalletjes worden verkocht.
Bussen rijden af en aan. Veel Aziaten weer.

Als we ons plekje hebben ingenomen op het schoolplein, krijgen we stroom uit het hok van de bewaker. Water is er aan de overkant van de weg. De bewaker vindt het allemaal prachtig en ook de leraren natuurkunde en aardrijkskunde (weet niet waar Amsterdam ligt) komen een babbeltje maken.
we moeten thee bij ze drinken.

Als we later aan een biertje zitten komt er een groep jongelui terug naar hun op het terrein geparkeerde bus. Ze komen allemaal langs en willen allemaal praten. Helaas is hun Engels niet erg goed of ze durven niet.
Van een van hen krijgen we Turks fruit aangeboden (specialiteit van hier). Wien geeft een zestal ervan een dropje (niet zout). Ze zeggen beautiful, maar we zien ze al snel water drinken en als de bus wegrijdt liggen er 6 uitgespuugde dropjes op de grond.

Wegens stroomgebrek de afgelopen dagen was de laptop in diepe slaap geraakt, dus vanavond moeten er weer verslagen geschreven en foto's uitgezocht worden.