Edirne - Belo Pole 409 km

We zijn allemaal op tijd wakker en zo komt het dat we 09:00 uur voor de grens staan. Tot aan het laaste hokje gaat het goed, maar op het moment dat het meisje achter het loket de paspoorten terug wil geven, ziet ze op haar computer, dat wij de hoofdprijs hebben gewonnen voor vandaag!

We mogen terug naar af, wat enige moeite kost want we weten niet precies waar af is. Er komt een busje dat voor ons uit rijdt en ons naar een hal brengt. Hier moet ik eruit (ik neem snel fototassen en laptoptas mee) en Ruud moet de auto in de hal rijden, parkeren en naar buiten komen.

De auto wordt geröntgend, zodat ze kunnen zien waar wij de drugs en de wapens hebben verborgen. Dan moet DoDo weer naar buiten en worden alle verdachte ruimtes nagekeken. Wonderlijk genoeg hoeft ze niet te zien wat er achter het luikje van het toilet zit. (ruimte zat voor een paar kilo).
Het enige wat ze vinden zijn de twee bakjes met plantjes, die ik heb meegenomen en die moeten het dan ook ontgelden.

Volgens de dame kunnen we via doorgang 94 weer naar de andere kant, maar dat gaat niet lukken. We moeten helemaal rondom en dan nogmaals door de paspoortcontrole e.d.
Het is bijna een uur later als we ons bij PiWi op het grote parkeerterrein voegen. Nu nog het Bulgaarse deel. Afgezien van wat heen- en weer gegoochel met de rijen, gaat dat redelijk vlot (ca. 15 minuten).

Om 10:30 uur kunnen we eindelijk beginnen aan Bulgarije. De eerste 150 km zijn weliswaar hoofdweg, maar daarmee nog lang geen snelweg. We rijden langs een heel veld met bloeiende toortsen. Veel rijstvelden ook. Ooievaars houden daar kennelijk van, want hier is ook een flinke kolonie. Vast veel kikkers in het water.

Als het eindelijk snelweg wordt, is het wegdek van dien aard, dat je er toch niet echt snel op kunt rijden.
We stoppen bij een tankstation om te lunchen. Er is een McD en dat lijkt Ruud wel wat. Ons ook, want het is er heerlijk koel.
We rijden eigenlijk door een uitgestrekte vlakte, met rondom bergen, waarvan sommigen met sneeuw. Voor Sofia moeten we die bergen even door en hoewel de stijging niet zo groot is, loopt de temperatuur veel te snel op en het waarschuwingslampje gaat branden. We moeten heel rustig aan naar boven. We denken dat er wellicht te weinig koelvloeistof in het tankje zit.

De rondweg om Sofia is lang en abominabel slecht, met 30 -40 cm diepe gaten in het wegdek. De auto's slalommen er omheen. Af en toe pak je er toch een mee, klap boem!
Het laatste stuk naar de grens is gelukkig weer goed.
Een km of 15 voor de grens, rijdt Piet een tankstation op voor een sanitaire stop en wij besluiten meteen even te tanken.

Als we de winkel uitkomen, zie ik en stroom vocht onder de auto en als we kijken zien we er nog veel meer onder uitstromen.
Een Bulgaarse jongen die al 4 jaar in Den Haag woont (ja, we treffen ze steeds weer) en goed Nederlands spreekt, denkt dat het koelvloeistof is. Hij overlegt met zijn kameraad en die denkt hetzelfde.
Ruud probeert te starten (DoDo staat nog bij de pomp), maar dan komt er zo'n eng geluid, dat we met z'n allen DoDo naar de parkeerplaats duwen.

Op aanraden van de jongens wachten we een kwartier en gooien er dan een liter koelvloeistof in. Ruud start, de motor pakt bijna onmiddellijk en DoDo laat een enorme wind in de vorm van een grijze wolk van het een of ander, maar ze doet het weer.
Volgens PiWi laat ze even later op de weg nog een wind.
Bij de Servische grens nemen we de verkeerde (supermarkt) rij. Onze man heeft geen haast, de andere rij gaat 2x zo snel.

Het is inmiddels laat in de middag en de afstand naar Nis (met mogelijk een camping) is nog 124 km. Na 12 km zien we echter een bord camping en laat die nou aan al onze wensen voldoen! Mooie plek, goed sanitair (we beginnen allemaal met een lekkere douche), lekker terras, lekker bier en ook nog een lekker eten!
Het is nog steeds buitengewoon warm, maar de muggen vinden het buiten ook nog lekker. Spiraaltjes dus.