Overnachten in de oase

28 april 2013 Midelt - Meski 164 km


De wind laat niet af, het is koud. Mr. Michel komt nog even langs om Wien en mij nog een mooie steen aan te bieden en om ons een goede reis te wensen.
De brievenbus die we al 2 dagen zoeken blijkt een straat verder te zijn, dus we kunnen onze kaarten eindelijk kwijt.

Zodra de laatste huizen van Midelt achter ons liggen begint de grote leegte. Gele of rode aarde, waar rotsblokken in en op liggen en alleen pollen hoog gras en struikjes op groeien.
Nu zijn ze nog groen, maar dat zal niet lang meer duren. Geiten en hun herders zijn er genoeg, zoals overal. De eerste pas die we over moeten ligt op 1900 m hoogte en we nemen hem fluitend.

Niet lang erna beginnen we langs de Oued Ziz te rijden, waar nog maar weinig water in stroomt. Er wordt van alles verbouwd en het ziet er goed groen uit, dus er zal wel een irrigatiesysteem zijn.
Het landschap is prachtig. Je voelt je heel nietig in deze overweldigende natuur van bergen en stenen. Het voelt als een oernatuur, maar dat klopt natuurlijk niet, want oerspronkelijk waren er denk ik grote wouden.
Niet verbazend dat in dit soort landschappen science-fictionfilms worden opgenomen. Jammer genoeg kun je de essentie van zo'n landschap niet in foto's vatten. Een foto geeft maar een heel klein stukje weer van het geheel dat op je inwerkt.

Omdat we brodeloos zijn, eten we bij een tankstation een rundvlees tahine met een Magnum toe. De stad Er Rachidia lijkt volkomen nieuw uit de woestijn te zijn gestampt. Mooie brede boulevards met bomen, allemaal nieuwbouw én duidelijke wegwijzers.

Na de stad wordt het weer dor en droog. De camping ligt nog een 20 km verderop in Meski. Het is onderdeel van een recreatieterrein met zwembad. Het is zondag en dus heel erg druk met dagjesmensen en souvenirwinkels.
Er hangt wel een roodwit lint als afscheiding, maar met name de kinderen trekken zich daar weinig van aan en zwerven over de camping. Getrommel van een of andere djembégroep. Het is wel een mooie camping, een oase met dadelpalmen.
We worden op de thee genodigd als welkom. Niet toevallig in een winkel met tapijten enzo..... Ze willen ze ook wel ruilen, tegen een doosje aspirine b.v.
Zoals het hoort in een oase komen er steeds meer reizigers binnen en alle plekjes raken bezet. We drinken het laatste bier op en kijken naar de wolken. Ze zijn roze aan de onderkant, ze lijken vol te zitten met woestijnzand.