De moskee van Hassan 2

20 mei 2013 Mohammedia - Casablanca - Mohammedia

Vrij naar Rob de Nijs/Lennart Nijgh(??)
"Stevig tikt de regen op ons camperdak,
wat is hier nu toch aan de hand?
't Is 14 graden, 't regent en het waait heel hard,
het lijkt hier wel op Nederland.
Oh, Marokko doe ons dit niet aan,
2 dagen voordat wij weer op huis aan gaan,
please, verwen ons met nog wat dagen vol zon".

De dag begint weliswaar halfbewolkt, maar wel aangenaam van temperatuur. We hebben een taxi gehuurd om ons naar de Hassan II moskee in Casablanca te rijden en daarna nog iets anders.
De moskee is de 2e of 3e grootste van de wereld en ligt aan de kust en zelfs deels over het water.
Binnen is plaats voor 25.000 bidders, op het grote plein erbuiten voor 80.000 bidders en tijdens de ramadan zijn al die 105.000 er, een maand lang. Het moet een indrukwekkend gezicht zijn. 105.000 gelovigen klinkt veel, maar eigenlijk is het nauwelijks 1% van de bevolking van Casablanca. Onze taxichauffeur is gaat dan ook wel heen, maar niet te vaak, want hij moet tenslotte geld verdienen.

Alles is groot en hoog. Titanium deuren (die roesten niet), het houtwerk is van ceder uit de Atlas, het marmer komt uit Zuid-Marokko, het glaswerk uit Murano. Dankzij het nog steeds aanwezige vakmanschap in dit land zijn het houtsnijwerk, het beeldhouwwerk en het stuc-snijwerk bijzonder fraai.
Het nogal megalomane gebouw is in 6 jaar gebouwd, iedere dag zo'n 2500 arbeiders. 7 Dagen per week, 24 uur per dag. De kosten (555 miljoen) zijn opgebracht door de verplicht vrijwillige bijdrage van elke Marokkaan.

Onder de grote gebedsruimte zijn de marmeren wasbekkens waar de gelovigen zich reinigen voor het gebed en ook is er een grote en mooie hamam.
Je schijnt de zee te kunnen zien door een glazen vloer in de grote gebedsruimte, maar dat hebben wij niet te zien gekregen tijdens onze rondleiding.
De minaret is 200 m hoog en heeft een lift voor de muezzin. Een aantal van de hoge, erg zware deuren opent hydraulisch naar boven, net als b.v. sluisdeuren.

Toch wel wat onder de indruk gaan we terug naar de taxi. Bij het snackbarretje ernaast kunnen we koffie krijgen en daar gaan we nog even voor zitten. We waren in de veronderstelling, dat de rest van de taxitijd door ons zou worden ingevuld, maar er blijkt een vast patroon te zijn, we gaan nu naar het Quartier Habous.
Dit is de nieuwe medina (ca. 1930), veel straatjes met veel bogen. Souvenirwinkels, heel veel kaftanwinkels, hoeden en petten en damescorsetten enz. Heel wat anders dan de art nouveau/art deco gebouwen waar ik eigenlijk in geïnteresseerd was.
Het aanpalende koninklijk paleis is aan alle kanten afgeschermd, veel meer dan een glimp kunnen we er niet van opvangen.

Hiermee is onze taxitour eigenlijk ten einde, maar gelukkig vraagt de chauffeur of we nog willen eten en in antwoord op ons 4-stemmig "ja", brengt hij ons in Mohammedia naar een klein maar uitstekend visrestaurant. Gefrituurde minitongetjes en garnalen, heerlijk!

We komen voldaan terug op de camping, waar we nog even buiten proberen te zitten. Het is gechter te koud geworden en we drinken onze borrel chez DoDo.
Om een uur of acht begint het zachtjes te regenen, maar dat wordt al snel harder. Hopelijk morgen beter weer.