Wintersport

02 mei 2014 Bourg d'Oisans - Brescia (I) 428 km

We zijn erg blij, dat we gisteren op een grindstrook tussen kampeerplaatsen in mochten staan. Het heeft de hele nacht geregend, het gras is doorweekt.
Nu kunnen we tenminste zonder problemen wegrijden. Tegen het advies van de navi in gaan we via de D1091 richting Briançon, ca. 70 km verderop.
We weten dat we een paar cols over moeten, maar het is een goede weg en volgens ons moet het lukken. We komen langs de afslag naar Alpe d'Huez, waarna het betere klimwerk begint. Dodo heeft het zwaar, maar gaat gestaag omhoog. Gelukkig kan Ruud af en toe even opzij, zodat de auto's kunnen passeren.

Af en toe zien we een auto met sneeuw op de wissers, we denken dat die van de hoger gelegen dorpjes afkomen.Voor Les Deux Alpes hebben we een hele steile klim, met veel haarspeldbochten, daarna valt het tot Grave wel mee. Daarna gaat het weer omhoog, we komen langs plakken oude sneeuw. Op 1400 m hoogte begint het heel licht te sneeuwen. Het is echte sneeuw, geen wilgenpluis zoals gisteren.

Op 1593 m komen we in een vers besneeuwd landschap, heel mooi. We stoppen voor koffie en foto's, maar als het steeds harder gaat sneeuwen kappen we de pauze af en rijden verder, we moeten nog over de Col de Lautaret (2027 m). Gelukkig is er weinig verkeer en gaat de stijging vrij geleidelijk. Het is een prachtige rit, de wereld wordt steeds witter. Dit is ook echt een wintersportgebied; de dorpen onderweg zien er troosteloos uit, nu het seizoen voorbij is.

We zijn blij, dat we heelhuids beneden zijn aangekomen; het was toch wel een bevalling. Helaas, na een bevalling komt de nageboorte en deze komt in de vorm van een onverwachte, erg steile col bij MontGenêve, op de weg van Briançon naar de snelweg naar Turijn.
Stiekem hopen we dat de zon schijnt bij binnenkomst in Italië, maar nee, daar regent het net zo hard. Het heeft ons ruim 3 uur gekost om ongeveer 110 km te rijden, van de camping tot de snelweg.

We hebben 's ochtends een camperplaats in Brescia in de navi gezet, maar dat is nu nog ruim 300 km. Omdat het allemaal tolweg is, kunnen we toch tegen zessen "bestemming bereikt" horen.
De camperplaats is onderdeel van een agriturismo hotelachtig iets. Afgesloten terrein, water en stroom. Via een klein deurtje kom je op de galerijen en het grote voorplein van de voormalige hacienda (flink oud).
Er is een restaurant/pizzeria, waar we onszelf op een pizza volcano trakteren. Ze zijn enorm groot én lekker.
We zijn natuurlijk de enige gasten, want we gaan al om kwart voor acht eten, en hebben zodoende twee obers tot onze beschikking.

Als ik lig uit te buiken op de bank, zie ik het accu-alarm lichtje branden. Dat betekent, dat nu ook de huishoudaccu bij leeg is. Ik zie dat in de oplader van de zonnepanelen ook het rode lampje brandt. Geen wonder met alle regen van de afgelopen dagen.
De pomp gaat uit, de lampjes gaan uit en we promoveren mijn Ikea bed-leeslamp (met stekker) tot hoofdverlichting d.m.v. de bypass. Wie niet kan repareren moet slim zijn en op tijd naar bed gaan.
Aldus geschiedde.