Alexandropoulis (Gr) - Cannakale (Tr) 215 km

Echt voluit wil de zon niet schijnen, maar het is warm genoeg zo. We denken dat we via een stukje oude kustweg snel bij de snelweg zullen zijn, maar dat valt tegen. Hadden we Hendrik maar direkt moeten aanzetten.

Het is maar een klein uurtje naar de grens met Turkije. Er is bijna geen verkeer, dus ook hier zijn we snel klaar. PiWi zijn ons al voor, ze staan bij een tankstationnetje op ons te wachten. De mensen daar komen meteen contact maken, we zijn duidelijk weer in Turkije.

We rijden in een keer door naar Eceabat, naar de veerboot. Er is een nieuwe weg, we gaan niet meer door de bergen zoals vroeger. Bij Celibuli is die nog niet klaar, we worden door de stad geleid, hierbij vertrouwen we maar op de borden, want Hendrik is nu de weg kwijt.

Om 13.45 uur zijn we bij de ferry. Hier hebben we tijd genoeg om te lunchen en een beetje rond te lopen. We kunnen met de boot van 15.00 uur mee. Erg veel schoolkinderen aan boord. Een paar dapperen komen vragen waar we vandaan komen en hoe we heten.

We hebben onze Hendrik ingesteld op de coördinaten van een camping iets buiten Cannakale, volgens een reisverslag dat Piet heeft.
Op de plaats van bestemming is niets te vinden, ook niet op de 250 m verder die Piet's tomtom aangeeft. Piet vraagt raad aan een autochtoon en die wijst ons 5 km verderop. Als we bij een toch wat mindere weg aankomen, hebben we weer even overleg en dan komt er een vriendelijke man in een auto die weet waar we heen moeten en hij rijdt voor ons uit.

We komen uiteindelijk aan bij Sun San camp en Ruud en ik herkennen al snel de camping waar we ca. 30 jaar geleden met de kinderen hebben gestaan. Simpel, maar wel met winkeltje, terras, zee en strand. Ook een grote groep jongelui, die 's avonds disco hebben. Veel bonkebonke muziek.

Destijds was er een WK voetbal wedstrijd, die we hebben gekeken met de plaatselijke bevolking.
Vanavond is er EUFA cup wedstrijd, Piet en Ruud gaan kijken. Wien en ik hebben een lang non-gesprek met 2 Turkse meisjes, die geloven dat als je iets maar lang genoeg herhaalt wij het wel zullen begrijpen. We moeten ze teleurstellen.