Wondere witte wereld

Alweer een nacht vol regen. Ruud gaat er 's nachts uit om de luifel schuin te zetten, zodat de regen er af loopt. Dat doet hij ook met die van PiWi.
Bij de laatste niet genoeg om te voorkomen, dat die luifel vol water staat en dat bij het er af gieten een van de poten ontzet raakt.
Met vereende krachten en een trapje van de hoteleigenaar zien we kans om hem in ieder geval in te kunnen draaien.

Inmiddels is het weer droog en na het ontbijt gaan we dan ook snel naar de kalkberg. Een stuk voorbij de entree moeten de schoenen en sokken uit; het kalkplateau
mag uitsluitend met blote voeten betreden worden. Een grote groep Turkse vrouwen en mannen met witte petjes op moet er ook aan geloven. Hier en daar zie je nog een lange onderbroek tevoorschijn komen.

Er is een hele nieuwe bekalkte "vleugel" aan de berg bijgekomen. Op het gedeelte waar we vroeger liepen mag je niet meer komen.
Het blijft een mooie belevenis om daar te lopen tussen de bassins met hun blauwe water. Bovenaan gaan we lekker met de voeten in het warme water in de watergeul.

Dan kunnen de schoenen weer aan en lopen we verder naar de overblijfselen van Hierapolis.
Het eerste stuk lopen we over een vlonder langs de kalkterrassen aan de andere kant van de berg. Er is een prachtig park aangelegd, het ziet er zeer verzorgd uit.

Dan komen we in de necropolis (dodenstad) met al zijn schots en scheef liggende en staande graven, merendeels kapot.
Het badhuis ligt buiten de stadspoort, deze bewoners waren erg bezig met hygiëne en bezoekers moesten eerst in bad voor ze de stad in mochten.
Van de stad zelf staat nog het een en ander overeind en het theater is behoorlijk compleet.

In eerste instantie willen we via de gewone weg terug naar beneden, maar dat is nogal een eind.
Dus terug op de blote voetjes, die nu wel wat pijn gaan doen. Het is inmiddels erg druk geworden, veel mensen die gaan badderen in de bassins.
Ondanks de dreigende wolken die de hele tijd om ons heen hebben gehangen is het droog gebleven.

Terug bij de campers gaan Piet en Ruud, met natuurlijk zinnige aanwijzingen van Wien en mij, de luifel nogmaals te lijf en deze keer lukt het om alle onderdelen weer op de juiste plek te krijgen.

Ruud stort zich op het uitzoeken van de foto's en ik maak mijn verslagen, want hier hebben we eindelijk internet.
Het wordt kouder en het begint zachtjes te regenen, dus de rest van de dag brengen we binnen door.