Weerzien in Conil de la Frontera

13 april 2013 Conil de la Frontera (S)

Wat is het toch een voorrecht om op te staan terwijl de hemel stralend blauw is. Nog een dagje blijven en iets cultureels doen of verdergaan?
We kiezen voor het laatste en verlaten Cáceres richting Sevilla.

Het landschap is mooi, veel olijfbomen, grazige weiden met koeien en schapen. Hier en daar een pelgrim op weg naar Santiago de Compostella.
Eenmaal voorbij Mérida komen de olijfplantages. Lange rijen van die kleine misvormde stronken in de rode aarde.

Het stuk over het bergplateau is weer saaier, maar gelukkig komt dat eenmaal beneden weer goed. De route door Sevilla is goed aangegeven. Hier komen we over de Rio Guadalquivir, die moesten we op de lagere school leren, samen met de Ebro en de Taag en nog een quivir geloof ik.

Hoe dichter we bij Cadiz komen, hoe warmer het wordt. De arko kan weer aan. Een overvloed aan wit, geel, rose, rood om ons heen. Dicht bij Cadiz zijn de mimosabomen al weer uitgebloeid.

Ter hoogte van Cadiz gaan we richting het oosten, langs de Atlantische kust. Afgezien van een foute aanwijzing van Hendrik (neem de 2e afslag i.p.v. de 1e, waardoor we weer opnieuw moesten beginnen) rijden we rechtstreeks naar de camping.
Omdat we daar pas de 15e verwacht werden, is de verrassing groot bij Piet en Wien, die gisteren zijn aangekomen.
We vieren ons weerzien met wat alcoholica en gaan eten in het restaurant.

Omdat er een grote groep komt i.v.m. een doopfeest, krijgen we een tafel in een afgescheiden stuk restaurant. Kamerschermen met een groene stof, waardoor het een beetje lijkt of je in het ziekenhuis tussen de gordijnen ligt.
Er is verse vis om uit te kiezen; red snapper en zeetong. We krijgen ze te zien en kunnen kiezen. Erg lekker. De zon gaat ondertussen mooi onder over zee.