Nasi goreng en kerstkaarten

22 april 2013 Moulay Idriss


We hebben hard gewerkt de afgelopen dagen, het is tijd voor een rustdag. Dankzij de hoogte waarop we zitten, is het aangenaam koel. De uiltjes zitten weer bij hun hol, maar een ervan komt ook regelmatig even buurten op de boomstronk zo'n 15 m bij ons vandaan.
Het is een prettige, rustige camping met veel bloemen en bomen. Het sanitair houdt niet over, maar er zijn warme douches, 24 uur per dag stroom en om 08.00 uur komt de bakker langs met brood. Even daarna de beheerder met muntthee (mierzoet). Wat wil een mens nog meer. Internet, maar dat is er niet.

Boek uitgelezen (Ruud is helemaal blij met de E-reader), routes gepland, sms met APK kosten Renault ontvangen (minder leuk) en aan kerstkaarten gewerkt.
Wien maakt nasi goreng, die we bij ons binnen opeten, omdat het buiten toch al te fris is. Ik verruil mijn zomerdekbed weer voor mijn winterdekbed. Ruud had de switch nog niet gemaakt, die lag lekker.

Vandaag 42 jaar geleden was ik in Fes, waar ik toen een koperen bord heb gekocht. Achterop staan mijn naam en de datum ingeslagen, daarom weet ik het.
Destijds voelde ik me als jonge vrouw niet altijd even prettig in Marokko. Of het komt door mijn grijze haren en rimpels, of door de grote veranderingen sinds koning Mohammed VI (1999) weet ik niet, maar we voelen ons totaal niet ongemakkelijk.
Als je naar mensen lacht of zwaait, ze reageren allemaal leuk. Hulpvaardig en gastvrij. Tot nog toe geen klagen.