Een heen- en-weertje

27 april 2013 Midelt

Anders dan aanvankelijk de bedoeling was, blijven we hier een dagje over. Dat geeft Wien en mij de kans de was en wat andere hh-klusjes te doen.
Met zijn vieren gaan we de stad in om boodschappen te doen. In de simpele overdekte markt vinden we alles wat we nodig hebben. We kopen zelfs een stuk rundvlees. Het ligt weliswaar niet in de koeling, maar ook niet in de zon en het ziet er goed uit.

Na de lunch gaan we op excursie met de camper van PiWi. We rijden een stukje terug naar het noorden en nemen dan een nieuwe weg die richting de bergen gaat. Het eigenlijke rondje heet Cirque de Jaffar, maar omdat die deels over onverharde weg gaat, gaan we maar richting het stuwmeer.

Hoe verder we de bergen inrijden hoe mooier het wordt. De grote bruinrode leegte rond Midelt maakt plaats voor bossen en later het frisse groen van fruitteelt en landbouw in de vallei van de rivier. De dorpen bestaan grotendeels uit lemen huizen in diverse stadia van verval.

Voor we bij het stuwmeer komen stuiten we op een slagboom. Volgens de bewaker mogen we niet verder; er wordt gewerkt en het is niet veilig.
Hij stelt een ander rondje voor, maar dat blijkt 102 km lang te zijn en dat vinden we te gortig. We keren en nadat we de om snoepjes zeurende kinderen hebben afgeschud, gaan we dezelfde weg terug. Dat is bepaald geen straf, ook van deze kant gezien is het prachtig. De bergen van de Hoge Atlas kijken op ons neer.

Als we even stoppen om een kleine ezelkaravaan op de foto te zetten, klimmen de kinderen in no time van hun ezels en komen om snoepjes (bonbon) vragen. Wien stelt ze tevreden met winegums.

Ondanks de hoge muren waait het op de camping nog steeds heftig. Piet en ik gaan buurten bij de Franse camperburen, zij zijn ervaren Marokko gangers en kunnen ons vertellen welke wegen wel of niet begaanbaar zijn voor campers. Mr. Michel laat wat foto's zien van Merzouga, waar de zandduinen beginnen. Dan laat hij ons foto's zien van stenen en mineralen die hij gevonden heeft.
We krijgen een hele verhandeling over stenen, uit alle hoeken en gaten van zijn camper haalt hij ze tevoorschijn. Kennelijk vindt hij het zo leuk dat hij zijn verhaal kan doen,. dat we elk een stuk bariet van hem meekrijgen en de naam van een camping in Merzouga. Uiteindelijk zeg ik dat ik moet koken en dus helaas niet langer kan blijven.

Het vlees had ik 's ochtends in de marinade gezet en omdat ik niet weet hoe lang het nodig heeft, zet ik het vast op. Het wordt lekker gaar terwijl we binnen een wijntje drinken.