Voetbal, dé sport in Marokko

18 mei 2013 El Jadida

De combinatie van Arabische disco, ruzieblaffende honden en een licht snurkende man naast je, maakt het lastig om in slaap te komen, maar uiteindelijk lukt het toch.
Na vier dagen wastafelwassen lijkt een warme douche ons wel lekker en bij de receptie halen we de sleutel van een bungalow met warme douche.
Het woord bungalow doet heel wat vermoeden maar de werkelijkheid is wat naargeestiger. De leefruimte bevat een aanrecht met drie schee fhangende deurtjes, een vies en roestig driepits gascomfoor, een grote koelkast en een geiser die ook scheef hangt en een oorverdovende herrie produceert.
Grote grijze tegels op de vloer, smoezelige, gestukte wanden, een stalen eettafel en 2 namaak thonetstoelen, dat is het. Een slaapkamer (ziet er redelijk uit) en een badkamer met douche, toilet en bidet, die ziet er wat viezer uit. Kosten per nacht: ca. € 35.-. Maar, en daar gaat het om, er komt heerlijk warm water uit de kraan.

Na het ontbijt meld ik me bij de receptie met mijn laptopje om de website bij te werken. Helaas, er is geen vrij stopcontact voor het netsnoer (de accu houdt het maar 15 minuten vol). Ze zijn niet moeilijk, als wij een haspel hebben komen we er wel uit. Gelukkig, die hebben we en zo zit ik de komende paar uur te werken op een stoel aan de voorkant van de balie.
Omdat ik ruim een week achter ben, geef ik om tijd te besparen de foto's geen titels meer.

Na de middag lopen we naar het strand en de boulevard. Hier nemen PiWi een taxi naar de oude Portugese medina, wij lopen langs het strand met al z'n voetballende jongens. De hele dag staat in het teken van voetbal. Vanwege de match tussen El Jadida en Fez is er een politiemacht op de been om de fans in bedwang te houden.
Aan het strand wordt een beachvoetbalstadion gebouwd, volgende week zijn er kampioenschappen.

Omdat Ruud hier geregeld Ali Baba wordt genoemd, vereeuwig ik hem met zijn "grot". De omstanders vinden het erg leuk, wijzen naar Ruud en naar de naam van het winkeltje.
De Portugese cisterne (waterbassin) in de oude Cité Portugaise is een bijzondere ervaring. Het kleine laagje water op de vloer geeft een weerspiegeling, die de indruk geeft dat er onder water enorme gewelven zijn. De Cité Portugaise is niet erg groot en nadat we de stadsmuur en de bastions hebben beklommen, (de katholieke kerk wordt gerenoveerd), gaan we terug de nieuwe stad in.

Op zoek naar een terras komen we door een paar straten met winkels met huishoudelijke spullen en textiel.
Bij het restaurant zit een sigarettenverkoper, die mee drumt met een cassettebandje van een of andere zanger. Mooi is het niet, luid wel. Op straat schuifelt een bedelaar op handen en knieën heen en weer en komt uiteindelijk naar ons toe. We geven hem wat en niet veel later hijst hij zich op een stoel en koopt een paar sigaretten van de drummer.

PiWi nemen een taxi terug (Wien heeft veel last van haar knieën) en wij gaan lopend terug via een boulevard met palmen, hotels, restaurants e.d. Op de rotonde een fontein met kaapse lelies eromheen en elegante, witte lantaarnpalen. De straat naar de camping is afgezet; de uitgang van het stadion ligt eraan. Veel politiemannen en we horen het gejuich als er gescoord wordt.

s Avonds eten we in het restaurant op de camping, dat bevolkt wordt door mannen die er biljarten en bier drinken. Prima eten, lekker gekruid.