Cañon del Sumidoro

Dag 12 Tuxtla Gutiérrez

Geïnspireerd door de L.P. gaan we ontbijten in een Naturallisimo restaurant/winkel. De fruitsalade kan er mee door, ondanks de vele harde pitten, het volkorenbrood is redelijk, maar o, die koffie... Slootwater. Morgen maar ergens anders proberen.

We willen de was wegbrengen, maar die kan dan pas morgenavond opgehaald worden en dan zijn wij al weg. Teruggebracht naar het hotel dus, waar we bij de tourist information een mooi boek over de streek Chiapas krijgen.
Onze koffieverslaving kunnen we gelukkig bevredigen met een verrukkelijke espresso bij Café Avenida Gold Coffee.

Om half twaalf vertrekt de bus naar Chiapa de Corzo, van waaruit we een boottocht over de Rio Grijalva, door de Cañon del Sumidoro zullen maken.
Er is een heel groot plein vol met kramen en tenten. Het lijkt of ze aan het opruimen zijn na een feest. Rond het plein witgekalkte winkels met een zuilengalerij ervoor. Jammer dat je door al die kramen enz. geen totaalbeeld krijgt. Er staat een soort bakstenen tempeltje, dat van 1600 blijkt te zijn.

Voor we met de boot meekunnen moeten er voldoende mensen zijn, maar gelukkig hoeven we niet lang te wachten. De tocht is prachtig. De kloof is echt diep, met ca. 1000 meter hoge steile rotswanden. In het begin zien we op de lichtgele rotswand cactussen van een paar meter hoog groeien, stijf tegen de verticale wand aan.

We varen langs een versteende waterval, die ontstaan is (en groter wordt) doordat er kalkhoudend water uit de rotsen komt, dat door de wind wordt verneveld, waarna de kalkdeeltjes worden afgezet. Deze "water"val is prachtig begroeid met o.a. varentjes en mossen.
Er vliegen aalscholvers, gieren, grijze reigers, grijs met zwarte pelikanen en er zwemt een krokodil.

Het keerpunt is bij de stuwdam, waar het water zo'n 240 m. diep is. De terugtocht is minstens zo mooi, je ziet alles weer op een andere manier.
Ruud en ik zitten voor in de boot en dat is bepaald onprettig als hij op de golven klapt, wat nogal eens gebeurt.

Als we terugkomen eten we in een van de vele restaurants langs de rivier met (helaas) levende marimba muziek. De krab met de gefrituurde knoflook klinkt en smaakt weliswaar goed, maar het is wel veel werk voor het beetje dat je er uit haalt.

Wanneer we via het plein teruglopen naar de bus, zien we een reusachtige boom. Volgens het bordje is hij meer dan 1000 jaar oud en zit vol groene vruchten.
Hij heeft de verwoesting van het stadje door de Spanjaarden overleefd, evenals een brand, waardoor hij op één tak na volledig is verbrand. Later lezen we dat het een Ceiba pentandra (kapokboom) is.

Het is al vijf uur als we terugrijden naar Tuxtla G., waar we eerst naar het bussation gaan om vervoer naar San Cristóbal de las Casas te regelen voor morgen. We lopen verder naar het Parque de Marimba, waar in een muziektempel een marimba-orkest een concert geeft. Heel wat aangenamer om naar te luisteren dan dat van vanmiddag.
Bier noch sinaasappelsap wordt er geschonken aan het plein, dus nemen we maar een espresso, die de naam niet mag dragen. Gelukkig heb ik inmiddels staafjes oploskoffie gekocht om dit probleem te lijf te gaan.

Onderweg naar het busstation had Ruud een mooi restaurant gezien en daar gaan we heen voor het diner.
Het blijkt regionale specialiteiten te bieden en we nemen een 10-gangen menu met z'n vieren.
Als eerste krijgen we een soort spinaziesoep. Erg lekker. Dan volgen guacamole, rundergehakt en ook garnalen met uitjes, pepers en koriander. Warme gerechten zijn pens (vies) kip met mole-saus (niet zo lekker als in Puebla), rund- en varkensvlees, rijst, room en kaas. Lekker gegeten en de Bohemia biertjes maakten het af.
Aan de wanden hangen schitterend geborduurde "schilderijen", gemaakt door de vrouw van de eigenaar.

Via het plein, waar een groep enthousiaste mannen aan het trommelen is en een paar clowns optreden, naar trattoria San Marino waar wél een uitstekend bakje espresso wordt geschonken, maar de descafeïnado waardeloos is. Alweer blij met mijn oploskoffie.
Na deze welbestede dag met lekker warm weer (zelfs een beetje verbrand op het water) toch nog een spelletje gedaan voor slapen gaan.