Sile - Istanbul 102 km

Na het ontbijt zijn we naar het strand gelopen. Hier is het echt zand, beetje okerkleurig. Piet en RuBi duiken de branding in en spelen lekker met de golven.
Nadat we ons hebben gedouchet en ontdaan van groene wieren, maken we campers startklaar en rijden richting Instanbul.

De weg door de bergen is prima. Istanbul heeft een enorm aantal hele grote voorsteden, met hele hoge flats. Het is er druk en hier en daar is een file, maar Hendrik loodst ons via de coördinaten probleemloos naar camping Florya.
toch weer jammer, dat er geen camping is. Gelukkig mogen we op een bewaakt parkeerterrein 2 nachten blijven staan, tegen geringe vergoeding.

Gauw een broodje eten en dan naar het treinstation, waar we de trein richting Aya Sofia, Blauwe Moskee etc. nemen. We lopen langs de resten van de oude stadsmuur naar het Topkapi Paleis, waar we een snelle blik werpen op de eerste binnenhof.
Dit bewaren we verder voor morgen. Nu beginnen we met de mausolea van de Aya Sofia. Van de 5 bekijken we de twee mooist versierde. De grafkisten zijn bekleed met een soort groene tent. Bij de jongetjes staat er een tulband bovenop, het zijn net gebakjes.

Op het grote plein drinken we wat en krijgen we woordjes met de ober, die zijn tip opeist. De Aya Sofia zelf(bijna 1000 jaar lang de grootste omsloten ruimte ter wereld) is van oorsprong een Bijzantijnse kerk en is later moskee geweest. Het is sinds 1934 een museum.
Het is een enorm imposant gebouw met een enorme koepel. Via een schuinoplopende gang (net als in de Ronde Toren van Kopenhagen) kom je op de brede galerij erboven.
In een van de zijbeuken hangt een prachtige expositie van kaligrafieprenten. Rondom de voor ons onleesbare teksten zijn heel verfijnde randversieringen geschilderd.

Hierna lopen we naar de Blauwe Moskee. Een beetje een tegenvaller. Mooier in onze herinnering. Teveel bezoekers, teveel draden uit de koepel waaraan de lampen hangen, waardoor een eenheid ontbreekt.

Na nog een verfrissing nemen we de trein terug naar het otopark. Het begint te regenen en we hopen dat het zal meevallen, want we hebben de dakluiken opstaan.
Er is enige lekkage geweest, maar niet al te ernstig gelukkig.

We vinden een kebab restaurant even verderop in de straat en daar eten we buitengewoon lekker.
Terwijl we wachten op de bestelde gerechten, wordt de tafel volgezet met heerlijke bijgerechten, brood en salade. We hebben trek en doen ons daar al zodanig tegoed aan, dat de volledige maaltijd die we daarbij nog krijgen bijna teveel wordt.