Istanbul verkennen

Met de trein gaan we vandaag naar het eindstation Sirkeci (1 halte verder dan gisteren). Hiervandaan loop je zo naar de Gouden Hoorn. Vanaf de loopbrug over de drukke weg, hebben we goed zicht.
Dan door de drukke straten en straatjes naar het Topkapi paleis. Leuke winkels onderweg.

Het Topkapi paleis is ook anders dan we ons herinneren, misschien omdat er flink gerenoveerd wordt.
Er is lang niet zoveel museum als destijds. Misschien komt het omdat het er zo vreselijk druk is, je kunt amper iets zien, of je moet lang in de rij schuifelen. Het paleis zelf is en blijft groot en indrukwekkend. Via poorten kom je in 4 verschillende voorhoven met hun bijbehorende gebouwen. Een prachtig paviljoen, met uitzicht over de Gouden Hoorn; ze wisten het wel...

Overal weer prachtig tegel- en mozaiekwerk. Inlegwerk van parelmoer en schildpad. Heerlijke grote en brede divans.
Het is bijna 15:00 uur als we klaar zijn en we zijn toe aan de döner kebab, waarvan we vinden dat we die in ieder geval een keer geegeten moeten hebben.

Met een flinke omweg (per ongeluk) lopen we vervolgens naar de Grote Bazaar, maar er is weinig dat ons bekoort. We zijn moe en geloven het verder wel. We zijn het dichtst bij station Kunkapi en daar lopen we heen.
We komen door een straat waar ze bont verkopen, maar waar ook allemaal winkels zijn met haken, ogen, kettingen enz. in allerlei soorten en maten.
Het laatste stuk steken we een plein over, vol met gedekte tafels van de restaurants er omheen. Ook de straat naar de kustweg staat propvol. Honderden. Wie komen hier allemaal eten??

We zijn vroeger terug dan gisteren en drinken bij de camper eerst een biertje (in het restaurant is geen bier) en gaan dan nogmaals naar het kebabrestaurant.
Daar vinden ze het leuk dat we er weer zijn. Wien en ik nemen een kijkje in de keuken bij de broodbakkers. Eentje doet niet anders dan bolletjes deeg uitrollen tot hele dunne bodems. Deze worden door iemand anders met beide handen ingesmeerd met een gehaktmengsel en dan met een grote houten "lepel" de houtoven ingeschoven.
Het eten is weer prima en tot slot krijgen Wien en ik een witte roos (met stengel en blad), door de eigenaar gevouwen van een servetje.
Piet moet er ook een maken van hem en dat lukt redelijk goed. Het was een vermoeiende dag en we liggen er op tijd in.